Bye bye amandelen!
Al begin december heeft er een niet zo vriendelijk bacterie zónder overleg mijn amandelen gekraakt, en dat terwijl deze bij mijn weten toch echt niet al jaren leegstonden. Op mijn beurt heb ik dan ook weer niet zo vriendelijk al een paar ladingen antibiotica weggeslikt, maar tot mijn grote frustratie blijft die aanklooiende bacterie maar overeind! Hij blijft na een kuur enkele dagen tot weken rustig, om daarna meteen weer explosief aan zijn voortplanting te beginnen.
Maar vandaag sprak de kno-arts de resolute woorden "dan moeten ze er maar uit"! Haha! Nou bacteriën, daar gaan jullie! Als ik niet van meerdere kanten te horen had gekregen dat het niet zo'n fijne operatie was, was ik bijna euforisch geworden: eindelijk zou IK die etters overwinnen. De kno-arts riep nog "en met spoed!", en ik dacht nog hoopvol dat alles eind volgende week achter de rug zou zijn. Helaas betekent spoed in dit ziekenhuis over vier weken, dus ik ga ondertussen de strijd maar weer aan met behulp van kuur vijf...
Grootste minpunt van alles... ALS ik dan zwanger zou zijn, wordt er niet geopereerd. Met andere woorden.: daaaaaaaaag amandelen, maar ook daaaaaaaaag deze ronde. En das best rot, op zijn zachts uitgedrukt. Maar de andere optie zou zijn, antibiotica blijven slikken tot na 12 weken (liefst nog tot het laatste trimester!!!) en dan wil hij pas weer opereren. De hele tijd antibiotica in een zwanger lichaam stoppen, lijkt me helemaal niks, dus dan nog maar een ronde wachten. Of waarschijnlijk twee... *zucht*
reacties (0)