wat ik wel is heb gelezen dat werkt is voor de spiegel gaan staan mezelf aan kijken en zeggen ik ben het waard. Ik ben sterk. Ik ben mooi. Dit soort dingen over mezelf. Ik vond het heel moeilijk en zwaar maar toch hielp het wel iets. Je kan elke positief ding over jezelf zeggen, tegen jezelf. Wanneer je dat zegt herhaal het een keer of 5 en probeer het ook echt te menen. Het maakt geen wonderen verschil maar het plant echt wel een zaadje dat zeker zal groeien. Ik vond het de eerste keer zo moeilijk dat ik de 5 keer niet haalde en kei hard moest huilen. Het deed me gewoon wat dat ik het tegen mezelf zei. Ik ben nu zo ver dat ik ook gewoon vind dat ik het waard ben, ik mag er zijn en ben net zo goed als de rest. Koste veel tijd, moeite, tranen maar was het zeker waard.
Bam die komt binnen zo herkenbaar en zo irritant dat hoofd wat blijft ratelen!! En jezelf weer oppeppen ik ben het wel waard ik heb toch mooi dit bereikt!... en dat weer bam slaat de andere kant op wat een nietsnutend gevoel. Wat hebben ze nu aan mij, hoe hard ik ook loop 2 passen vooruit en weer drie terug.
Ik blijf in mijn hoofd prenten ik ben het waard. Ik ben hier nu eenmaal en probeer echt te kijken naar de mini dingen die mij wel lukken en probeer die vast te houden.
Idd wat @~Mie~ aangeeft, het is een fase in therapie. Therapie kleedt je uit. Om je daarna aan te leren dat wat erover blijft de moeite waard is. Vanaf daar bouw je op.
We hebben inmiddels al heel wat jaren kontakt met elkaar. Misschien is het tijd dat je 'vroegere ik' een andere positie in je leven krijgt. Jullie zijn niet -meer- 1 persoon. Het gepeste meisje is een fase in je leven geweest die jouw 'ik', de echte Sharon, bepaalde ervaringen heeft meegegeven. Die ervaringen waren destijds tegen wil en dank, nu kun je er je voordeel mee doen. Zij is niet wie jij nu bent. Dat 'kleine hoopje ik' is al lang niet meer jouw realiteit. Je bent een vrouw geworden. Een vrouw die is uitgegroeid tot partner, moeder, werknemer. Dat is waar je nu staat. Vanaf hier neem jij het roer over.
Betekent niet dat er geen plaats is voor oud zeer, die ervaringen blijven onderdeel van jouw bestaan. Alleen bepaal jij welke plaats ze in jouw leven innemen en laat je je er niet langer door (bege)leiden. Ik denk dat als je daar begint, je in korte tijd al een heel eind kunt komen
Dat oud zeer is naast het pesten nog iets compleet anders (ik pb je straks al want weet niet of ik het ooit heb verteld aan je) en ik probeer het ook niet te laten leiden.
Ik probeer mijzelf elke dag een uitdaging te geven (laten we zeggen dat dat vandaag trainen is terwijl ik megaongi ben.)
Het is een fase in therapie, echt waar! Nu kan je jezelf weer opbouwen en definiëren tot wie je echt wil zijn. Voor nu moet je er vooral op vertrouwen dat je dat gaat kunnen, stap per stap en met vallen en opstaan. Maar wat er voor in de plaats komt uiteindelijk is zo veel stabieler en mooier. Ik beloof het je
Ik ben natuurlijk niet echt op de hoogte van je verhaal dus ik heb ook geen pasklaar antwoord, als dat er al zou zijn. Ik zou zeggen: stap per stap (soms hele kleintjes) je eigen keuzes maken. Bij jezelf leren voelen wat je wil en waarom of waarom niet, wat lukt en wat nog niet. En aanvaarding van jezelf, dat het soms ook (nog) niet lukt. De mooie momenten beleven en ervan genieten. En dan stilaan zal je merken dat de goede momenten langer en frequenter worden.
Ik denk dat de buitenwereld mij ook als iets klein ziet, daar wringt de schoen nu juist, een "selfie" heb ik al in geen tijden gemaakt, puur omdat ik bang ben dat iedereen leest dat er iets is.
Maar joh, we zijn allemaal kleine mensen.... Degenen die zichzelf erg belangrijk vinden, blazen zichzelf op tot iets wat ze niet zijn. Klein is prima. Ieder op ziijn eigen plek. Of je jezelf positief kunt ervaren, is wat mij betreft iets anders... Dat zal moeten wennen. En dat is iets wat niks te maken heeft met de buitenwereld: mag je er zijn van jezelf, kun je geloven dat je een mooi mens bent? Dat kost tijd. Acceptatie. En de kracht om leugens over jezelf niet te geloven.... Gun jezelf die tijd: je bent het waard!
Al zouden je man, kinderen en anderen 1000 lieve dingen over je zeggen, dan heb je zeker nog dat stemmetje in je hoofd dat je er niet toe doet? Je bent geliefd hoor en onmisbaar voor hun! Onvoorwaardelijk, dat kun je aannemen. Je moet het zelf alleen nog geloven. Omring je met mensen die je positiviteit geven en je zult groeien. Mijn oma zei altijd. "Wie zichzelf overwint is sterker dan diegene die een stad inneemt" Kijk eens hoe sterk je bent dat je nu achter die muur vandaan komt. Accepteer kleine stapjes. En voor wat het waard is...hier op babybytes ben je ook van waarde. 😘💕
reacties (0)