Weet je, mijn moeder zit al jaren thuis met zware psychologische klachten. Ik krijg heel vaak de opmerking "dat ik haar niet begrijp". Nee dat klopt. En daar ben ik blij om. Ik kan mijzelf niet in haar verplaatsen. Ja, het is leven is niet altijd makkelijk. Dat heb ik zelf ook ervaren met zo'n moeder ;) . Maar ondanks dat heeft het ook zoveel mooie kanten. In tegenstelling tot mijn moeder zie ik alles zonnig in. Ik kan dus niet met mijn moeder gezellig zitten kletsen over het zware leven. Maar ik kan het dus ook niet hebben over de positieve dingen. Dan word ze weer depressief omdat ze het zelf niet zo ervaart. Ik kan het ook omdraaien, mijn moeder toont geen begrip voor mij omdat ik wel vrolijk wil vertellen over hoe het gaat. Dat word meteen neergesabeld met negatieve aspecten, zij kan zich niet in mij verplaatsen.
En dat is hier ook het geval. Jij zoekt bevestiging dat je niet hoeft de te werken en tijd nodig hebt voor herstel. Zij zoekt bevestiging dat je wel kan werken. Is het tactisch? Nee. Word het wel tactisch als ze zegt dat ze het begrijpt maar je gewoon moet gaan werken? Nee. Ze doet het hoe dan ook niet goed. Tot ze zegt mevrouw, neem alle tijd die u nodig heeft en bel maar als het weer gaat. Dat is niet haar baan. Het UWV zit momenteel ook in zwaar weer, veel negativiteit over mensen die zomaar afgekeurd worden. Ik benijd hun baan niet. Pik ze er maar uit, de fakers. Met fluwen handschoentjes lukt dat niet.... Helaas... En dan heb ik het wel te doen met mensen die daadwerkelijk psychische klachten hebben. Deze gesprekken zijn dan funest.
Desalniettemin hoop ik dat je met de juiste papieren kunt aantonen dat je weldegelijk een gegronde reden hebt om thuis te zitten. En ook dat je met de juiste hulp niet meer lang thuis hoeft te zitten :)
Ik begrijp goed wat je bedoelt, ik ben in tegenstelling wat mensen hier lezen opzich een zonnestraaltje en denk positief, alleen door dit soort non conclusies sabelen ze mij eventjes neer, al recht ik mij rug na mopperen.
De juiste documenten ga ik zo verkrijgen dus dat is het probleem niet, feitelijk bewijs heb ik nu ook weer.
En ondertussen solliciteer ik wel, want ja taak vanuit de ww.
Ik wil niet thuis zitten, verre van, maar dit zal niet de eerstemaal zijn dat ik gepiepelt word omdat fakers dingen verpesten.
En inderdaad wees blij dat je dingen niet kunt indenken, maar er zit mijn inziens een verschil tussen niet kunnen indenken en niet kunnen inleven
Ik hoop dat ik gehoord word dat is het eerste wat ik zou willen
Je komt niet depressief over hoor, meer gepikeerd in deze blog. Wat begrijpelijk is. En eerlijk is eerlijk, soms is mopperen even fijn. Als ik het goed lees is het meer pleinvrees? En misschien nog andere angsten erbij. En wat je zegt over inleven en indenken klopt. Ik begrijp wel waarom mijn moeder thuis zit en ik vind het dan ook een gegronde reden. Het word ook tijd dat er voor meer begrip gepleit word. Inmiddels weet iedereen wel wat een burnout is, misschien is het nu tijd voor andere psychische klachten :)
Jij zit als ik dat zo lees niet voor je lol thuis. Sommigen doen dat alleen wel en dan is het makkelijk te roepen dat je bang bent, psychische aandoeningen zijn makkelijker te faken/aan te dikken. Wss heeft deze vrouw dus een inschattingsfout gemaakt. Het lijkt mij dat dan een eerste stap is om een mail naar haar te sturen, waar in je haar uitlegt wat het gesprek met je heeft gedaan. Daarna een klacht, als ze nog altijd niet goed reageert en zo steeds hogerop zoeken.
Ik vind het een beetje absurd om het UWV voor van alles uit te maken. Veel mensen maken misbruik van de uitkeringen en zijn kleinzerig tegenwoordig, waardoor er meer in de ziektewet zitten dan noodzakelijk. Hun doel is omdat zo veel mogelijk te beperken. Dan is haar reactie misschien ook begrijpelijker... Hoewel ze dus wss wel een grote inschattingsfout heeft gemaakt bij jou.
Sterkte, lijkt me rot zo bang te zijn voor zo lang! Hopen dat die rotangst snel weg is!
Het uitmaken moet je hier in deze onderstaande zinnen wel echt even zien als ventilatie, ik ga namelijk never nooit tekeer tegen mensen. Is niet mijn aard.
Ik moet zo richting de psychologe die helpt mij alweer aan wat documenten van haar. De huisarts wordt ook erbij betrokkeb ivm verdere diagnostiek.
Ik heb het echt meermaals uitgelegd met toenaam etc wat het doet...het leek haar en de arts niets te deren. Simpel werd er gewoon gezegd zet je er maar overheen, stel je niet aan.
Ik zou willen dat ik zo een knopje had.
Ondertussen is mijn ww goed gekeurd, wat heb ik er aan? Niet, wat krijg ik er van...stress..en set backs helaas.
helaas herkenbaar.... Ik moest het maar gewoon doen.. Ik had bijna een paniekaanval na mijn gesprek. Gelukkig gaat het nu wel goed met me en heb ik een leuke baan.
Mensen die het niet van dichtbij hebben mee gemaakt of zelf hebben ervaren hebben gewoon echt totaal geen idee
Ze hebben echt geen idee... alsof je maar een beetje bang bent.. daar zet je je toch overheen?!
De paniek, het zweet, het willen wegrennen, huilen, bevriezen alleen al bij de gedachte om in een trein, bis etc te stappen... de gedachte die maar verder ratelt. Ze weten het niet en kunnen het zich ook niet inbeelden.. mensen zonder emphatie. Je gunt het niemand maar die mensen die over jou moeten beslissen mogen het best wel even een dagje ervaren toch!
💪 goed dat je het aanvecht!! Ik moet eind sept weer naar het UWV en als ik dit lees krijg ik het al benauwd.
Het lijkt voor iemand doe het niet kent niks.. Maar als je zoals ik al in paniek staat of je nou een biefstuk of een slavink moet kiezen en je mandje neerzet en de winkel uit rent... het klinkt achteraf ook onbenullig.maar die kortsluiting op dat moment is zo shit.
Ik reis ook niet met het ov... teveel gedachtes gaan door mijn hoofd van wat als dit wat als dat.
Ik gun het niemand maar iemand die oordeelt mag het van mij best een dagje ervaren. Ps boodschappen doen gaat mij trouwens beter af nu hoor! 💪Maar ik kan mijn eigen paniek voelen als ik eraan denk en ik zie mijzelf ook zo voor mij.
Ik hoop het maar de gedachte erheen te moeten pfff.
Ik hoop heel erg dat je bezwaar lukt en gelukkig heb je je artsen achter je staan!!
Voor mijzelf en voor anderen. Ik heb nu nog tijd genoeg en eerlijk is eerlijk, ik kan niet anders. Een van mijn beste vriendinnen zegt gisteren nog ze weten niet wat voor schaden ze nu alweer hebben aangericht bij jou...en she is right
De man die ik vorig jaar aan de lijn had was superlief en begripvol...maar dan zit je shakend tegenover iemand. Echt gewoon walgelijk hoeveel non-empaten er vrij mogen rondlopen.
De ene sturen ze lekker naar huis, als ze een kleine teen hebben gekneusd. En de ander moet ZOVEEEL moeite doen om begrip en gehoor te krijgen . Ze zijn WALGELIJK!
Goed dat je het aanvecht, laat je niet kennen hoor.
ik weet hoe lastig het kan zijn lieverd. zelf ook al 1.5 jaar in de ziektewet (je kent mijn verhaal een beetje). nu langzaam aan het re-integreren. gelukkig hebben ze bij mij totaal NIET moeilijk gedaan. goed van je dat je het juridish loket hebt gebeld! go for it!!! je bent gewoon ziek! punt uit! ze kunnen je niet pushen! stelletje rotzakken zijn het die daar zitten. die werken vast en zeker met een target!
Ja dat target gevoel kreeg ik heel erg, ik wilde haar ook zeggen ja weet je het feit dat ik kan werken als ik ergens ben zegt niets over hoe ik er aan kom, mijn moeder zei gisteren al let maar op dat is er eentje die nog never psychische klachten heeft gehad.
Het is allemaal zo dubbel. Mensen die nergens last van hebben zitten ziek thuis omdat ze liever de ww niet in gaan en mensen die ziek zijn moeten gaan werken omdat ze werk hebben. Echt, laat alsjeblieft het uwv haar zaken eens goed op orde krijgen. Zou iedereen heel wat energie en ergernis besparen.
Het is zo oneerlijk geregeld inderdaad, mijn vader kan fysiek nagenoeg niets meer. Maar moest toch mooi 80-% gaan werken van ze...nou dat is heel rap teruggedraait.
reacties (0)