Een tandje

Vandaag was hij er dan, de eerste tand. Het gaat ineens hard met de kleine vent.
Schateren, zitten en alles vastpakken, alles komt ineens achter elkaar.
Nu ligt hij ook voor het eerst in zijn eigen bedje, en is het wiegje naast mij leeg.
Als hij wakker wordt mag hij bij mij in het grote bed, maar ik hoor hem niet...zou hij nu ineens gaan doorslapen ook?
Het is een lief manneke, vrolijk, huilt nauwelijks, maar hij is graag bij me. en dat laatste vind ik helemaal niet erg.
En dan nu in zijn eigen bed, ik durf haast niet te slapen...
O wat ben ik een weekdier geworden!