Zoontje negeert mij?

Naar de huisarts gaan ermee? Is dit serieus?

Waarschijnlijk de omschakeling naar dat je er weer bent. Voor zo'n kleintje nog niet duidelijk hoe lang je weg bent geweest en waarom je er 'ineens' weer bent. Als je gelijk wil vertrekken, je ouders even vragen of ze hem 5 min van te voren z'n jas en schoenen aan willen doen, dat mama er aan komt en hij weer mee naar huis gaat.

(Ik heb hier complete drama's mee gehad bij de gastouder, het kan ook vervelend voelen als je kindje jou negeert hè, mama zijn vind ik niet altijd leuk ).

Mijn zoontjes willen ook nooit weg bij oma hoor haha! Vond ik juist een goed teken (:

Ja joh dat is echt een fase hoor, gewoon je zoontje zelf naar je toe laten komen voor knuffe.l dat werkt veel beter.

Mijn dochter van 4 negeert mij als ik haar roep of als ze niet luistert dat vind ik pas heel vervelend 🤣

Mogelijk heeft hij moeite met schakelen en/of wil hij nog niet naar huis. Misschien helpt het als je ouders vlak voor je komt vast aankondigingen dat je er bijna weer aan komt. + verwacht geen knuffel, dat komt wel wanneer hij er aan toe is.

Hier ook een fase gehad dat als mijn dochter bij oma was geweest (hele dag) en ik kwam haar ophalen dat ze niet mee wilde en krijsen omdat ze bij opa en oma wilde blijven. Denk dat ze toen 14 maandjes was. En nog is ze graag bij oma als ik haar smorgens wegbreng voor de vaste oppasdag kijkt ze om : dag mama , en zwaait. Bij het ophalen is het ook alleen maar hi mama. Ik maak mij daar niet druk over toch juist fijn als ze zo graag bij opa en oma zijn. Hier ook altijd een heel ceremonie als we weggaan bij mijn ouders, opa en oma krijgen een dikke kus en hele lange dikke knuffel. Oma loopt altijd mee naar de auto, en opa staat uitgebreid te zwaaien en krijg dan nog even gauw een kusje via het raam om vervolgens dag opa daaaag en nog een handkus er achter aan te plakken. Deze ceremonie krijg ik ook niet van der haha. Niet te druk maken dus komt allemaal goed

Hier was pappa niet goed genoeg met fases. Als hij kwam wilde ze niet mee. Als ze viel was het zelfs zo erg dat hij voor haar stond en zijn armen opende om haar op te tillen en ze vervolgens een snoepduik tussen zijn benen maakte naar moeders rende

Deed mijn dochter ook, die ging totaal uit haar dak als ik weer terug kwam. M'n andere kids hebben dat nooit gehad. Maar het hoorde gewoon bij haar. En nog steeds (11 jr) heeft ze moeite met zulke schakelmomenten, al springt ze nu niet meer zo uit haar vel😄

Hier ook die fase gehad! Volgens mij is dat heel gezond 😊

Hier ook die fase gehad! Volgens mij is dat heel gezond 😊

Hij vind het gewoon leuk bij zijn opa en oma en wil nog niet naar huis. Niks vreemds aan.

Mijn kinderen hebben het nog wel eens soms bij het ophalen van de bso. Dan zijn ze gewoon lekker bezig daar, dan kom ik ze halen maar willen ze gewoon doorspelen. Kom je aan, de hele dag ze niet gezien, klaar voor een dikke knuffel en dan zeggen ze: 'nu al? Neee.... ik wil nog niet naar huis.' 🙈 Ik zie het maar als positief: ze hebben het fijn daar. En ze vliegen me ook wel eens in m'n armen hoor. Als hij troost nodig heeft en jou dan wel opzoekt en het thuis gewoon fijn gaat enzo, lijkt er me weinig aan de hand hoor.

Wij hebben dat met de jongste op de opvang. Als we hem ophalen moeten we hem 9 van de 10 keer krijsend onder de arm mee naar huis nemen. Hij wil nooit naar huis en doet altijd alsof hij ons niet ziet 😅 zelfs andere kinderen roepen inmiddels al "x, daar is je mama!"

Klinkt heel normaal. Niks om je zorgen over te maken.

Zou bij ons ook kunnen gebeuren! Ze vinden het fantastisch om bij opa en oma te zijn. Ze zien mij liever niet al na een uur komen☺️☺️

Geen zorgen maken denk, maar blij zijn dat hij het goed naar zn zin heeft👍

Misschien kun je het anders bekijken: waarom wil jij hem knuffelen als je even weggeweest bent? Hij lijkt het op dat moment niet fijn te vinden en jij blijft het toch doen. Wat wil je daarmee bereiken? Kom rustig binnen. Zeg:"hoi Steve". Drink een kopje thee en neem hem dan mee naar huis. Als hij een knuffel wil, komt hij hem wel halen

Mijn zoontje deed en doet dat ook. Zowel bij mijn ouders als mijn man. Niet altijd, maar wel vaak. Soms pijnlijk, maar nooit erover gedacht ermee naar de huisarts te gaan. Ook fijn dat hij zo aan je ouders gehecht is toch? Zo zie ik dat wel.

Ik bedenk me nog: als we bij mijn ouders zijn en hij bezeert zich of is ergens bang voor komt hij toch wel naar mij toe…

Ik denk dat het niets is om je zorgen om te maken.