Ik heb bewust gekozen voor het alleenstaande moederschap.
Maar de nachten waarbij ik bij ieder kreetje al bij Steve zijn bed sta om te zien wat er aan de hand kan zijn.
Beginnen beetje op te breken hoe kan je dit goed aanpakken als je er alleen voor staat?
Vinden jullie dat ik moet blijven kijken bij hem of overdrijf ik het.
Mijn ouders wonen straat verder maar willen niet een nachtje hem laten logeren omdat hij zo krijst zodra de zon onder gaat.
En kunnen niet tegen gebroken nachten maar die horen erbij dat snap ik ook en dat wist ik ook toen ik eraan begon.
Maar door slaapgebrek voel je je zo gesloopt op gegeven moment geen zin meer om buiten te lopen etc
Zal dit vanzelf overgaan?
Hij komt om de 3uur soms eerder, in de middag is hij slapend.
Hem laten uithuilen zou dat helpen denk het niet hij houd het lang vol😅
En zijn gekrijs in de holst van de nacht gaat door merg en been dat kan je niet negeren.
Dus haal ik hem uit zijn bed geef hem schone luier en flesje.
Ben benieuwd wat jullie denken
reacties (30)