Inmiddels 3 weken geleden ging ik naar het ziekenhuis vanwege het verlies van een stolsel. Gelukkig is het gelijk daarna weer opgehouden maar ik moest 2 dagen blijven ter observatie. Hierna mocht ik gelukkig weer huis maar er was wel vastgesteld dat ik een laagliggende placenta heb en vaten voor de uitgang waardoor ik vaker een bloeding kan krijgen.
Conclusie ongeveer een maand eerder een keizersnede.
Gister was het dus zo ver, weer een bloeding. Het zette niet door, hartfilmpjes en controles waren goed. Maar mijn ziekenhuis kan niet zoveel doen voor kinderen onder de 32 weken. Dus met sirene en al uit voorzorg naar Groningen. Ook hier ziet het er goed uit voor mij en de kleine. Wel is het risico nu veel groter waardoor ik longrijpingsprikken krijg uit voorzorg, ook is de kinderarts langsgeweest om te vertellen over prematuur kinderen. Het kan goed gaan, maar het kan ook ineens de andere kant op gaan en dan zijn de kansen beter.
Blijkbaar ben ik 1 van de 3 gevallen per jaar in Groningen die te maken heeft met deze complicatie dus alles wordt op safe gespeeld.
Ik ben blij dat ze nu direct kunnen ingrijpen mocht het mis gaan. Maar het kwam wel even rauw op mijn dak dat ik mocht het goed gaan misschien wel tot 32 weken hier lig en dan misschien terug kan. Mijn vriend en dochtertje zijn thuis en kunnen niet zo heen en weer rijden. Bovendien zit hij straks ook nog met zijn werk. Dat ze hier zo allert zijn is super! Maar het zit nog helemaal in mijn hoofd dat dit hetzelfde is als vorige keer. Het was ook waarschijnlijk dat het vaker ging voorkomen.
Ik voel mij alleen zo'n klager, alles voor mijn kindje en ze is nu op de goede plek. Gelukkig gaat alles nog wel goed. Er zijn mensen die liggen langer in bed, gaat het slechter met de baby en in veel gevallen wordt het niet eens ontdekt met de ergste gevolgen. Maar ik weet niet hoe het gaat lopen. In mijn hoofd is alles goed alleen die *** placenta en vaten.....
Sorry ik moest dit even van mij af schrijven.
reacties (0)