Een bizar (bevallings)verhaal

Lieve dames,

Zo bijna een week na de bevalling wil ik graag mijn verhaal met jullie delen. Even een kleine voorgeschiedenis (voor iedereen die niet het verhaal weet) Ons meisje lag in stuit en we hadden besloten dat we voor een keizersnede zouden gaan. Deze was gepland op 5 augustus. Daarnaast hadden we op 21 juni gehoord dat mijn schoonvader alvleesklierkanker had met uitzaaiingen naar longen, lever, lymfeklieren. De vooruitzichten waren dat hij misschien wel, of misschien niet zijn kleindochter zou zien.

Op donderdag 28 juli kreeg ik ineens een aanval van nesteldrang. Dat was bijzonder want ik had daarvoor nergens last van gehad! Vrijdag 29 juli zou ik eerst 's ochtends thuis zijn zodat Marco een aantal dingen kon regelen en ik zou 's middags naar mijn schoonouders gaan met de trein en de bus. Zo gezegd zo gedaan. Toen ik 's middags daar bij hen aankwam was het heel confronterend om te zien hoe slecht het met mijn schoonvader ging. Hij had geen pijn maar kreeg al behoorlijk wat morfine. Het was heel erg om te zien hoe hij de laatste paar dagen enorm was afgetakeld. En zelfs die dag ging het per uur achteruit. Kon hij 's morgens nog met hulp naar het toilet, was dat 's middags al helemaal niet meer haalbaar. Geestelijk was hij nog wel heel erg bij. Zo kon hij ineens heel grappig uit de hoek komen met een opmerking.

Aan het einde van de middag kreeg hij ineens heel erg pijn. Mijn schoonmoeder is gaan bellen met de HAP voor directe medicatie zodat hij niet zoveel pijn zou hebben. Marco zat met zijn vader in zijn armen om hem te helpen (ik zal de details maar weglaten, het was erg naar in ieder geval) en ik kon met mijn dikke buik eigenlijk niets betekenen. Ik stond in de keuken om wat te eten te maken voor iedereen en ineens dacht ik dat ik in mijn broek plaste. Nou, niet dus, Het waren mijn vliezen die braken. Dit bracht toch wel erge paniek met zich mee voor iedereen. Je moet je voorstellen: een hele zieke man op de bank, een vrouw die met veel moeite pijnbestrijding aan het regelen is en een andere vrouw met gebroken vliezen. Een aflevering van GTST is er niets bij!

Marco is gaan bellen met de verloskundige om de situatie uit te leggen. Ik was in een hele andere plaats dan waar ik woon en er zou een keizersnee gedaan worden. De verloskundige kon heel snel een ambulance regelen.

Deel twee volgt binnenkort. Moet even naar m'n kind!

Liefs Sas