Update 09-02-2021

Zo hier even een update er is veel gebeurd de afgelopen week.
Maandag en dinsdag ochtend lekker gewerkt. Een goed begin van de nieuwe
maand. Woensdag moest ik naar het ziekenhuis voor weer een nieuwe controle.
Mijn bloeddruk was goed maar ik had aangegeven dat ik de kleine man niet goed
voel bewegen. Na overleg kreeg ik een echo en moest ik aan de ctg.
Ik voel hem nog steeds niet veel. Volgens protocol doen ze altijd de volgende dag nog
een ctg om te kijken of die dan meer beweegt. Dus donderdag ochtend moest ik weer terug.
Donderdag ochtend zou mijn laatste werkdag voor mijn verlof zijn. Die ging nu dus niet door.
Wel gek om het zo af te sluiten. Al heb ik vrijdag nog een gesprek met een ouder is het wel heel raar
om zo het werk af te sluiten voor mijn verlof.

Donderdag dus weer naar het ziekenhuis aan de ctg. De kleine man is nog steeds erg rustig. Dus ja hoor
morgen moeten we weer terug. Vrijdag ochtend weer naar het ziekenhuis aan de ctg. De assistente vertelde
dat de arts wilt dat er ook een echo gemaakt wordt. En dat ik daarna een gesprek met haar heb. De echo wordt
gedaan en daar op is te zien dat er weinig vruchtwater is. De echoscopiste overlegd met de arts en doet gelijk een groei echo.
Gelukkig groeit de kleine man wel goed. Daarna het gesprek met de arts. Ze zegt dat ze de kleine man in de gaten
willen houden tot de volgende echo 9 februari. Dus tot die tijd moet ik elke dag langs komen voor een ctg. Ook in het weekend.
De kleine man gaat gelukkig weer iets meer bewegen dat is te zien op de ctg's. Helaas voel ik er zelf nog niet veel van.

Na dat ik vrijdag best geschrokken was van het weinig vruchtwater ging ik aan het eind van de dag naar mijn werk voor een gesprek
met een ouder. (Tenminste dat dacht ik). Ik kom aanrijden is het hele hek versierd met blauwe ballonnen mijn collega's
en de kids die er die dag zijn staan in de tuin. Ik stap de auto uit en de tranen rollen over mijn wangen dit had ik niet verwacht. Er is dus
helemaal geen gesprek met een ouder. Wat hebben ze mij in de maling genomen. We gaan naar binnen en daar is het ook versierd en er staan
allemaal cadeautjes. Ik mag langzaam wat uit pakken. Na een tijdje moet ik mijn jas aan trekken en gaan we naar buiten.
Stuk voor stuk komen alle ouders langs met hun kids, wel op 1,5 meter afstand en ik krijg echt mega veel cadeautjes. Ik kan het niet eens allemaal open
maken. Wauw wat is dit mooi. Ik vond het al zo erg dat ik geen afscheid kon nemen van de kids van wege corona. We hadden alleen maar de kids die gebruik
maken van de noodopvang en zelf van die had ik nu niet echt afscheid genomen. Na het afscheid nemen van de kids en alle ouders. Gaan we weer naar binnen.
Daar staat er nog een verassing te wachten. Een zoommeeting met familie en vriendinnen. En nog veel meer cadeautjes.
Ik had dit zo niet aan zien komen. Ik ben echt mega verast. En snap niet hoe ik dit niet door heb gehad. Dit is echt een dag om nooit te vergeten.
Het hele weekend ben ik bezig geweest met all cadeautjes uitpakken en bekijken wat voor lieve kaartjes en mooie tekeningen ik allemaal heb gekregen.

Afgelopen dagen dus heen en weer naar het ziekenhuis voor de ctg en vandaag ook een echo. De ctg ziet er goed uit en zolang ik de kleine man 1 keer per dag goed
voel is het goed. Het vruchtwater is nog steeds een beetje weinig maar ik hoef niet meer elke dag naar het ziekenhuis. De volgende afspraak is pas maandag. Mijn bloeddruk
is trouwens nog steeds wel aan de hoge kant maar zolang die zo blijft vinden ze dat goed. Gister avond had ik erg last van mijn buik waarschijnlijk zijn dit voorweeën. We kunnen
hier niet zo veel aan doen. En omdat ik al bijna 35 weken ben gaan ze ook niks doen als het wel door zet dan mag de kleine man komen.

De komende dagen dus even bijkomen van afgelopen week. En echt genieten van mijn verlof. En daarna verder met de kleertjes wassen en misschien ook maar is een ziekenhuis tas klaar zetten.
Ik moet zeggen dat ik het best spannend vind de komende dagen. Ook omdat ik de kleine man nog steeds niet goed voel. Ze hebben in het ziekenhuis wel gezegd dat
ik bij twijfel echt gewoon moet bellen maar wil ook niet lastig zijn.

Nou dit was mij toch een weekje en trouwens er ligt ook nog een dik pak sneeuw. En het is heel koud buiten.
Ik ben dus wel blij dat ik niet meer door de sneeuw naar het ziekenhuis hoef en lekker thuis kan blijven.

Groei maar goed kleine man! Nog even geduld dan gaan wij elkaar dan echt ontmoeten.
HouVanJouw

Op weg naar een BaMam