Terug blik op 2020

Nog 1 laatste blogje in dit hele gekke jaar 2020. Inmiddels
ben ik alweer 495 dagen lid van bb. Ik wil iedereen bedanken voor
de steun het afgelopen jaar want wat heeft mij dat geholpen.
Ik heb hier zo en zo leuke vriendschappen op na gehouden met 2 meiden
in het bijzonder. Ik wil iedereen de beste wensen wensen voor het nieuwe jaar.
En dat ieder haar wensen maar snel in vervulling mogen gaan.

Even een terug blik op 2020 wat betreft het mama worden. Vol goede moed begon
ik in Januari met aan een nieuwe poging maar mijn cyclus kwam niet op gang. Afapraak naar
afspraak volgde en alweer een gecancelde iui. Daarna mocht ik beginnen met hormonen
ik voel mij onzeker. Mijn lichaam laat mij in de steek. Tegelijkertijd ook blij dat de hormonen er zijn
want wat als die er niet waren geweest dan kon ik mijn droom zo en zo vergeten. Helaas sloegen de hormonen
niet aan. En gooide Corona ook nog roet in het eten. De hele wereld stond op zijn kop. En eigenlijk nog steeds.
Na een paar weken gaat mijn kliniek weer open en mag ik weer beginnen met hormonen deze keer andere. Afspraak na afspraak volgen.
Het zit allemaal niet echt mee. En gaat niet zoals de artsen hadden gehoopt. Ik zit in eem rollercoaster van emoties
en probeer mij met de hulp van andere er door heen te slaan. Ik heb nog nooit zoveel verdriet gehad als in deze maanden.
Eind juni besluiten de artsen dat het zo niet langer kan. En dat ik na deze ronde als die al door gaat over ga op IVF. De ronde zou eigenlijk
gestopt worden maar dan wordt er tcoh besloten om het een kans te geven. En wonder boven boven was dat de kans die ik nodig had.

Op 9 juli 2020 heb ik mijn eerste positieve test in handen. Ik kan het zelf niet geloven maat het is echt zo. Er breekt een spannende
tijd aan. Wachten tot de 1e echo op 5 augustus wat gaan de dagen langzaam ze kruipen voorbij. Maar dan op 5 augustus 2020 mag ik
voor het eerst jouw hartje horen. En jouw bewonderen. Je bent dan 13mm. Het voelt gek al maanden ga ik op en neer naar de kliniek
soms wel 4 keer in de week. En dat is nu in eene klaar. Alle lieve artsen en assistentes hebben mij er doorheen gesleept. En wat ben ik
ze dankbaar daar voor.

Op wat misselijkheid na ging mijn zwangerschap volgens het boekje. En voelde ik mij goed. Helaas is er met 26 weken een hoge bloeddruk
Geconstateerd en loop ik nu onder controle van het ziekenhuis. Ik krijg medicijnen en de kleine man wordt goed in de gaten gehouden.
Want ja sinds eind september weet ik ook al dat ik zwanger ben van een jongen. Sinds mijn bloeddruk te hoog is
voel ik mij niet meer helemaal top. De weken vliegen voorbij en ik heb alles over voor mijn kleine man. En hier kom ik ook
wel weer over heen. Het hoort er nou eenmaal bij. Vandaag ben
ik alweer 29 weken zwanger. En afgelopen week ben ik druk bezig geweest met de kamer. Dus die is ook al bijna klaar.

2020 is voor mij dus uit eindelijk een heel mooi jaar geworden. Het jaar waar in ik zwanger ben van mijn kleine man. Maar ook een jaar
van nieuwe vriendschappen met dames die het zelfde hebben doorgemaakt of nog doormaken. Ook het jaar van verdriet want wat heb ik die gehad
En het jaar van Corona, het jaar van weinig contacten en geen feestjes meer. Het jaar van alleen thuis op de bank. Dit jaar zijn ook de feestdagen
anders dan normaal. Met kerst sl niet veel gedaan en vanavond gaat het niet heel anders zijn. Ik ga straks nog even naar mijn vader. Normaal blijf ik daar
tot een uur of 2.00 maar nu weet ik het nog niet misschien ga ik wel weer vroeg naar huis en ga ik lekker naar bed.

Lieve allemaal de beste wensen voor eht nieuwe jaar.

Nog een paar uurtjes en dan is het 2021 en dat is het jaar dat mijn kleine man geboren gaat worden.
Ik kan niet wachten. Het komt steeds dichterbij.
HouVanJouw

Op weg naar een BaMam