Pregnyl en op naar iui 29-02-2020

Hier nog even een uitgebreide blog van vandaag.
Vanmorgen al weer vroeg op pad voor een echo. Voor de
2e keer in deze cyclus op Zaterdag. Tijdens de echo van Woensdag
had de arts mij laten weten dat hij mij vandaag nog een keer wilde zien.
Ik had toen al aangegeven dat ik wel een beetje klaar was met het prikken
en dat ik er niet echt vertrouwen in had. De arts vertelde mij dat hij echt nog wel
eens kans zag en dat ik die laatste 3 prikken echt nog even moest doen.
Vanaf woensdag toch een klein beetje het idee dat het misschien echt wel goed
zou komen. Als de arts er vertrouwen in heeft moet ik dat zelf ook maar hebben.
Toch reed ik vanmorgen naar de kliniek toe met het idee dat dat het weer gecanceled zou worden.

Ik was al vroeg bij de kliniek. De arts hoorde dat ik er was en zij dat als ik er klaar voor was
we maar gelijk gingen beginnen. Ik vond het niet eens echt spannend omdat ik er helemaal
van uit ging dat het allemaal niet door zou gaan. Toen de arts zij dat mijn baarmoederslijmvlies
dikker geworden was 9mm dacht ik huh dit had ik nog nooit gehad. Het was telkens rond de 6 of 7.
Ik had er woensdag zelf ook niet naar gekeken. Hij zij dat het toen 7mm was. Dus dat dat zag er goed uit.

Toen ging hij naar de follikel hij zij gelijk zie je hij zit er nog hoor. En ik zag dat hij er inderdaad nog zat.
Ik had het zo niet verwacht. Hij ging hem opmeten. Volgens mij was hij rond de 18mm. Maar 100% zeker
weet ik het niet. Ik was helemaal in shock. Hij zij nou we gaan er voor hoor. Ik heb wel 3 keer aan hem gevraagd
of het echt zo is. Hij ging naar de kamer er naast om alles in de computer te zetten. Ik kleed mij rustig aan.

De arts vertelt dat ik vanavond om 20.00 uur de pregnyl moest zetten. Ik vraag nog even hoe het precies werkt
en hij legt het nog even uit. Maandag ochtend heb ik een afspraak voor de inseminatie. Een week na de inseminatie
moet ik bloedprikken op progesteron. En verder is het dan wachten. We hebben het er nog even over dat ik dit echt
totaal niet had verwacht. En dat ik het gewoon bijna niet kan geloven. Hij wenst mij een fijn weekend en we zien
elkaar Maandag weer.

In de auto heb ik gelijk mijn beste vriendin gebeld. Ze dacht huh ik belde al voor 10 uur terwijl de afspraak pas om
10 uur was dat ze dacht dat is niet goed. Als snel had ze door dat ik belde met goed nieuws. Daarna mijn vader gebeld
En wat zijn we allemaal blij dat ik uit eindelijk toch nog een iui krijg deze cyclus.

Vanavond om 20.00 uur heb ik de pregnyl gezet. Toch wel even een dingetje die potjes
bij elkaar doen maar het is helemaal goed gekomen. De prik zelf viel wel mee. Aan dat prikken ben
ik inmiddels wel gewend.

Vanavond maar vroeg naar bed toe. Hopen dat ik nog een beetje slaap. Morgen zal het wel
weer moeilijk worden. Al is het nu natuurlijk wel andere spanning. Nog maar 2 nachtjes.

Ik ben zo blij! Ik ben mij er echt wel van bewust dat ik dit een poging is en dat het misschien helemaal
niet gaat lukken deze keer. En daar houdt ik ook zeker rekening mee. Ik ben alleen al zo blij met alleen de
poging. Ik was zo bang dat mijn lichaam niet reageerde op de hormonen en dat zelf een poging er niet ging
komen. Nu toch eindelijk een poging en dat zie ik echt wel als een stapje voor uit. Al zijn we er
natuurlijk echt nog niet.

Morgen nog even schoonmaken en zo. En voor we het weten is het dan alweer maandag.
Dan eerst nog even werken en dan de auto in op weg naar de kliniek. Heel benieuwd
hoe dat allemaal gaat. Gaan ze dan eerst weer kijken met
een echo of gaan ze het gewoon gelijk doen. En ik heb ook nog een andere vraag. Ik lees verschillende
verhalen over wel of geen volle blaas voor de iui. Ik ga meestal gelijk plassen als ik bij de kliniek
aan kom. Maar maakt dit nog iets uit of niet. De arts heeft er niks over gezegd.

Op weg naar een BaMam.