4 juli m`n schoonouders op bezoek.........
Nou ik had al een mega lang verhaal geschreven, maar om onduidelijke reden was ik ineens alles kwijt!! AHHHHHH...pffffffffffff....
Maar
goed, afgelopen zondag 4 juli was het dan zover...m'n schoonouders kwamen toch
echt op bezoek! Ze hadden een busvakantie in Duitsland met als tussenstop dat
weekend in Brugge. Het is alleen, zoals ik al meldde in m'n andere blogs, dat
wij aangeven het misschien een idee was om dan maar bij ons langs te komen,
want anders geloof ons, waren ze nog steeds niet geweest.
Maar omdat afgelopen zondag ook de Tour de France bij ons voorbij kwam
en Rotterdam zo goed als afgesloten zou zijn, had Pete zaterdag tegen z'n vader
gezegd dat hij de trein vanuit Rotterdam naar Vlaardingen Oost moest nemen en daar
zou hij ze dan ophalen. Ook vroeg hij hem hoe laat ze ongeveer uit Brugge weg
zouden gaan, zodat wij een idee zouden hebben hoe laat ze bij ons zouden zijn.
Ze hadden al gezegd dat ze in ieder geval weer vroeg (rond 20.00 's avonds) in
Brugge terug wilden zijn. Zijn vader gaf zaterdag aan dat ze nog niet wisten
hoe laat (uh?) en dit zou hij dan zondagochtend wel laten weten....! Nou nu was
ik al niet zo happy met alles, maar dit maakte mij eigenlijk nog geirriteerde
dan ik al was!!! Maar goed,om half 10 's ochtends zondag belde Pete z'n vader
naar Pete z'n mobiel. Jullie moeten weten dat ze nog NOOIT naar onze huis telefoon
hebben gebeld. Nou ja, ze bellen ons eigenlijk nooit. Als ze bellen
(uitzondering) is het naar Pete z'n mobiel. Maar Pete werd dus gebeld dat ze de
trein van 10u zouden nemen en om 13.10 in Rotterdam zouden zijn, pfffffff! Met
het zondag rooster, houdt dat in niet voor 14.30 bij ons...lekker he!
Even voor 1u gingen wij met ons 3tjes naar het kanaal, om de rijders van
de Tour te zien. En nadat zij voorbij waren, gingen we naar huis en ging Pete
richting Vlaardingen Oost. En inderdaad vlak voor 14.45 kwamen ze hier, ik was
net Evan z'n fles aan 't geven en toen ze binnen kwamen, bleven ze eigenlijk
bij de deur staan.... Ik kreeg echt 't gevoel dat ons huis niet een welkom
gevoel heeft :-((. Eindelijk kwam z'n vader dan naast mij zitten en keek naar
Evan. Ik vroeg hem of hij Evan wou vast houden en z'n berje wou doen. Nou dat
was goed...en alleen toen kwam Pete z'n moeder ook op de bank zitten. Pete
stond in de keuken en had 't toch wel even zwaar.....! Eindelijk zagen z'n ouders
dan onze trots, onze kleine man waar wij zo blij mee zijn..........!! Ik maakte
snel wat foto's. Bij binnenkomst werd er niks gevraagd hoe het met mij of Evan
is... Helemaal niks.... En dat bleef eigenlijk de dag zo..
Kort erna, kreeg ik van Pete z'n vader een plastic zakje met daarin een pluchen
giraf (niet ingepakt en met prijskaartje eraan). Ze vertelde dat ze zaterdag de
hele dag in Brussel in speelgoedzaken waren geweest en niks konden vinden wat 'baby
proof' was? HUH??? Ik heb de grootste moeite als ik in een speelgoedwinkel ben
om iets uit te zoeken, zoveel is er op de markt!!! Maar goed, het gaat mij niet
om dingen, kadootjes of geld.. het enige wat voor mij belangrijk was, was dat Pete
vol trots z'n zoon kan laten zien.... zij Evan zien en Evan z'n grootouders...!
Omdat de Tour er was, was er van alles georganiseerd in de stad en daar
wou ik toch graag heen. Pete z'n moeder had nogal hard aangegeven daar geen
interesse in te hebben, dus ging ik alleen. Iets wat ik uiteindelijk niet zo
heel erg vond..wel even lekker! En daarbij, bleef ik niet zo heel lang in de
stad.
Toen ik terug kwam, vroeg ik of ze al Evan z'n kamertje hadden gezien..maar
nee nog niet.. En toen bleef het stil...... Dus ik vraag nog een keer, wil je
die zien dan. Nou dat was wel ok. Ik kreeg zo het gevoel dat ik ze 'dwong' om
naar z'n kamer te kijken!! PFFFFF. Eenmaal boven, lieten we alles zien en vertelde
ik in 't kort een beetje wat er allemaal gebeurd was de avond voor Evan werd
geboren. Eerlijk gezegd verbaasde ik mezelf dat ik zoveel vertelde, want ik had
eigenlijk bedacht dat ik op een afstandje zou blijven die dag!
Maar ja verder was er eigenlijk weinig interesse van hun kant wat Evan
allemaal nog qua afspraken heb, met de KA, fysio, z'n prikjes of wat dan ook.
Eigenlijk werd er helemaal niks gevraagd. Een heleboel bla bla bla va hun kant dat
Evan zo'n lieve, mooie jongen is. Dat was het eigenlijk!!!! Eenmaal beneden,
hadden we Evan op z'n speelmat gelegd en een lol dat hij had!!! Lachen...zo grappig
;-))) Maar Pete z'n ouders zaten op de bank en konden met geen mogelijkheid Evan
zien lachen! Dus zowel Pete als ik zeiden dat hij zo lief en leuk lacht...maar
ze bewogen niet en uiteindelijk zei Pete dat ze daar moesten staan als ze het
wilden zien. Toen pas stonden ze op en keken ze, ahhhhhhhhhhhhhh....... Hoe
bedoel je we kregen 't gevoel dat we ze dwongen!
Toen kwam het gesprek ineens op het feit dat ik zoveel was afgevallen en
zeker in 't begin slecht at. Dus z'n vader zegt ineens, quote -je moet wel
voor je zelf zorgen hoor, goed eten- unquote. En meiden, als hij het daar
nou bij gelaten had, was ik blij geweest... maar dit kwam er achter aan; quote -want wie moet er anders op Evan passen-
unquote. WAAAAAAT?? Ja dank je wel.... Dat voelt lekker goed aan he...!!
Pete vertelde ook dat hij gaat soliciteren bij z'n bedrijf voor een functie
in Ned. Nu vond z'n vader dat niet meer dan normaal, omdat hij dan tenminste
thuis is bij mij en z'n zoon. Maar z'n moeder....nou die zei niks, maar iedereen
weet dat ze daar zeker niet blij mee is!! Alhoewel toen Pete in de UK op zich
zelf woonde, belde z'n moeder ook nooit en kwam ze daar ook niet langs. Dus een
beetje schijnheilig.................
Toen was het ineens bijna half 6, ja ja ja meiden alweer 3 uur later...en
moesten z'n ouders weer weg. Voordat ze weggingen gaven ze nog EUR 50,00 voor
Evan z'n spaarpot.... En verder...zoals bij binnenkomt..niks, geen knuffel, geen
zoen en .... zelfs geen hand. Alleen maar een 'it was lovely seeing you'. Dat
was alles!!! Leuk he....
En nu.... Pete is echt heel blij dat ze nu eindelijk onze vent hebben
gezien, maar heeft er verders gemixte gevoelens bij.. Het enthousiasme was er
niet, volgens Pete was z'n moeder ook timide...rustig. Ook toen hij gister
thuis kwam, zei ze niks tegen hem. Volgens z'n vader niks aan de hand met z'n moeder.
Nou ja...we zien 't wel.En ik...............ik ben verdrietig, teleurgesteld en
boos....heel BOOS! Gewoon dat ze zo raar doen, dat ze niks persoonlijks aan mij
vragen...dat er geen warmte is in de familie. Boos op heel veel dingen. Maar
vooral boos, omdat ze Pete zoveel pijn hebben gedaan en dat ze mijn zoon zo achterstellen.
Hij beseft het nu niet, maar ik zie de toekomst niet rooskleurig in met hun! Ik
weet het niet meer....niet meer wat ik moet doen, heb er ook weinig zin in om
er nog veel moeite in te steken. Maar aan de andere kant, blijf ik maar denken...het zijn toch Pete zn
ouders... Ja toch??!
Ze hebben gezegd dat ze nu sneller willen komen, in ieder geval geen
jaar meer over laten gaan... Nou ja de laatste keer dat ze hier waren was 2 jaar geleden, maar goed. We zien 't wel. We hebben
besloten niet meer aan hun te vragen hoe of wat. We wachten gewoon
af..................................................................
xx
reacties (0)