Hoe houden jullie alles recht?
Ik heb dit prachtige bootje, dit bootje waarmee ik midden op zee rondvaar. En telkens als er een ander bootje voorbij komt varen toon ik fier en blij mijn bootje. Mijn perfecte bootje. Wanneer de andere bootjes uit het zicht zijn slaat mijn bootje steeds om, als in een honderdtal keren op een dag. Ik ben helemaal in de wolken met mijn bootje maar ik heb geen idee hoe ik het recht moet houden.
Uiteraard zit ik niet echt op zee, maar dit is wel het best hoe ik mijn gevoel kan omschrijven; We keken zolang ernaar uit om zwanger te raken en toen het lukte kon ons geluk niet op. Ik had opzich geen slechte zwangerschap, maar om het echt genieten te noemen, nee absoluut niet. Bijna heel de zwangerschap liep ik misselijk rond, af en toe nam bekkenpijn het helemaal van me over en er was nog iets vreemds met de aders in mijn linkerarm … Maar ik keek enorm uit naar de komst van onze kleine jongen. En de momenten dat we wegdroomde bij de gedachte naar hem, of de echo’s waarop hij zijn actieve karakter al eens toonde. Dat waren de momenten waarvan ik wel echt genoot. Eind maart konden we hem dan ook eindelijk vastnemen en nog meer verliefd worden op dat kleine kapoentje. Ondertussen zijn we negen maanden verder. Dat mini baby’tje is ondertussen een hevige, kruipende kapoen. Een echte nachtbraker, een vernielzuchtig wezentje en daarbovenop de grootste hartendief die ik ooit heb ontmoet. Los van hoeveel ik geniet van hem te zien groeien en ontdekken, want dit is echt iets prachtigs en dan zit ik wel weer even op mijn roze wolk. Maar hoe doen al die andere mama’s dat? Jongleren met huishouden, mama zijn, werken, een sociaal leven leiden,…? Ik zie het maar niet, ik houd de balletjes niet allemaal omhoog, ze vallen steeds op de grond. Mijn bootje slaat steeds om. Om me heen zie ik allemaal perfect gerunde huishoudens (vaak met nog meerdere kinderen), mama’s die er nog tien hobby’s op na houden, baby’s die het klokje rond slapen,… Wel hier lukt dat niet, hier ligt standaard een wasmand vol ongestreken kleren, ik sta te klungelen met groentepapjes maken en besef dat er te weinig fruit in huis is voor een volledige fruitpap, … Met vaak maar enkele uurtjes slaap in de nacht, reageer ik soms veel sneller en heviger dan ik normaal zou doen of zou willen (en uiteraard is dat steeds met tranen of woede).
De gouden tip verwacht ik hier niet te vinden, die zoektocht begin ik stilletjes aan op te geven. Maar als er misschien een mama is die zich hierin herkent, wil ik wel even zeggen; je bent niet de enige en je bent waarschijnlijk echt fantastisch bezig, maar neem ook tijd voor jezelf. Geniet van dat kleine wezentje, geniet van de kleine momentjes, die gaan we vast voor altijd koesteren.
Dus met mijn perfecte bootje dat vooral vaak omslaat zit ik hier op het water… en ik ga proberen om ervan te genieten. Misschien is dat wel de tip om het minder te laten omslaan.
reacties (29)