PGT-ICSI traject

Ons verhaal. Een vrolijk koppel, met ook een sterke kinderwens, enig probleem een erfelijke ziekte in de familie. In de lente van 2018 maakte ik een eerste afspraak, enkel om wat informatie in te winnen… Enkele maanden later was het zover. Alles werd besproken en de gynaecoloog wees ons door naar een ander ziekenhuis.  Zeer gelukkig ging ik hier buiten, de mogelijkheid om een kindje te maken zonder deze erfelijke ziekte is er.


Aangezien dit allemaal zo vlot klonk hadden we besloten nog even te wachten om verder te gaan. Eerst de bouw van ons huis. Eens we goed en wel verhuisd waren (maart 2019) maakten we de volgende afspraak. Alles wat samengeteld…. Tegen het najaar zwanger… Vol goede moed gingen we naar de afspraak op het centrum voor menselijke erfelijkheid. Hier werd onze vreugde al meteen flink onderuit gehaald. De erfelijke ziekte werd besproken, en vervolgens kwam de vraag of dit echt nodig was en wat dit allemaal aan de maatschappij kost. Hier waren wij niet op voorbereid, de waarom- wel, het kostenplaatje voor ons zelf en naar de maatschappij toe -totaal niet. Compleet van de kaart stapten wij hier buiten en in de wandelgangen van het ziekenhuis barste ik in tranen uit.  Gelukkig voor ons werd er wel geoordeeld dat deze ziekte effectief een grote impact heeft op de levenskwaliteit van een kind/mens en konden wij verder. Heel wat testen en onderzoeken volgde. Een PGT (pré- implantatie genetische testing) traject kon voor ons van start gaan.


De volgende stappen waren de fertiliteitsonderzoeken. Hier verwachtten wij geen problemen. Tot er hier ontdekt werd dat ik niet zo veel eitjes meer heb. Een grote rode lijn op de resultaten, meteen wist ik dat er iets niet goed zat. Maar de andere resultaten waren goed dus wij konden van start gaan. Nog een intake gesprek , nog een afspraak bij de prof, afspraak anesthesie, nog een ditje, nog een testje daar,… Alsof er maar geen echt startmoment kwam.  Ik wachtte op een behandelschema en een koelkast vol medicatie, maar dit bleef maar uit….


Uiteindelijk was het dan zover; het voorschrift van de prof, een laatste afspraak in het ziekenhuis en dan zou het echt starten. De volgende eerste dag van mijn cyclus mocht ik bellen. (Uiteraard had deze cyclus nog geen zin om te starten en zat ik opeens al een week verder dan gepland.) Eindelijk beginnen! Ik was super enthousiast en begon er met volle moed aan. Verhalen van 20 eicellen per keer, van de eerste ronde zwanger,… Dit ging voor ons ook gebeuren. De naalden, dat was even wennen. De eerste keer zat ik enkele minuten klaar voor ik durfde te prikken, wat later werd dit routine. Jammer genoeg geen verhaal van 20 eicellen, maar eerder eentje van 3 a 4. Een roze wolk die weer verdween maar de  vroedvrouw kon mij zeker geruststellen en goede hoop geven. Geen enkel van de embryo’s bleek na genetische testen de ziekte niet te hebben. Ik wilde zo snel mogelijk gewoon terug eraan beginnen.


Jammer genoeg stak de corona pandemie hier een stokje voor. Mei 2020 konden wij terug starten. Heel veel last van de hormoonbehandeling, angst, paniek, was dit wel een goede keuze? Als een  emotioneel wrak ging ik door deze dagen.  Momenteel wachten wij al enkele weken het resultaat van het genetisch onderzoek af. Wachten kan heel lang duren… Maar misschien is geen nieuws ook goed nieuws ?


Zit/zat er hier iemand in een gelijkaardige situatie? 

1559 x gelezen, 4

reacties (7)


  • kimberley-mama-van-5

    hoi hoi

    ik zit niet helemaal in zelfde verhaal maar ben wel met isci begonnen .

    wij zijn vorig jaar juni aangemeld . en in december de ja woord gekregen van alles .

    wij zijn maart begonnen met prikken en heb 17 maart punctie gehad maar door corona kon ik niet verder . ik had de luxe probleem 31 eitjes te hebben waardoor over stimulatie een risico is dus werd er in maart geen terug plaatsing gedaan . er zijn 9 embryos gemaakt waarvan er 4 over zijn gebleven dit zijn ingevroren .

    1 juni ben ik gebeld om verder te mogen gaan in traject . zou 6 juni ongesteld moeten worden dit werd zondag 14 juni . heb komende woensdag 1 e echo om te kijken kwa vruchtbare periodde . hierna zullen nog echos worden gemaakt tot de juiste moment . dan worden er 2 prikken gezet en 1 week later de terugplaatsing .

    wij vinden het ook zeer spannende en geen idee wat ons te wachten staat .

    ik ben juist 1 die gaat stressen wat als en hoe dan typte. terwijl ik het gewoon moeten laten gebeuren want weer nog niks

    hopelijk gaat het voor jullie ook goed verlopen

    als je leuk vind mag je me toevoegen

  • SC93

    ooh spannende dagen voor jullie dan. Wij zouden normaal binnen een week de uitslag moeten krijgen of er wel/niet embryo's goed zijn om terug te plaatsen. Wachten geeft mij net stress doordat ik over alles begin na te denken, en er lijken opeens ook zoveel situaties te zijn hoe het kan mislopen. Inderdaad loslaten en zien hoe het loopt... (Ik heb je toegevoegd)

  • kimberley-mama-van-5

    net als bij jullie spannend .

    wat lijkt me dat spannend zeg een week wachten tot ze wel of niet terug geplaatst kunnen worden . maar de embryos van maart die goed waren . konden die niet ingevroren worden om nu terug te plaatsen .

    mijn embryos liggen vanaf maart te wachten op me . maar ik kan niks hahaha . hoezo apart hahah

    en ja zeer herkenbaar . ik heb precies zo en nadeel dingen lezen van andere ( negatieve verhalen ) over bijv leeftijd ik ben 35 geworden dit jaar me arts heeft me verzekerd door me vruchtbaar heid die zeer positief is dat zwanger worden geen probleem is . maar toch lees je dan verhalen over dat dan afneemt etc . dat soort dingen maakt mij dan onzeker . en wat als niet lukt . dat soort dingen ga ik dan puzzelen en bedenken en vaak kom ik op dingen uit die totaal niet van toepassing zijn .

    had afgelopen dagen zon dag en gelukkig hadden mamas van hier me weer tot zinnen gebracht .

    ben ook erg blij met deze site . vooral met mensen in dezelfde soort gelijke situaties .

    hoop echt dat jullie goed nieuws krijgen volgende week

  • SC93

    De embryo's van mei zijn ingevroren, na de bevruchting moeten we steeds 4-6 weken wachten op resultaat van het genetisch onderzoek om te kijken of ze wel of niet de erfelijke ziekte meegekregen hebben... Voor ons is het slechts de tweede ronde, maar opnieuw duren die 6 weken verschrikkelijk lang

  • kimberley-mama-van-5

    ok gelukkig alleen dat lijkt me helemaal vreselijk zeg om dan 4 tot 6 weken te wachten of er wel of geen erfelijke ziekte is .

    dus nu nog 1 weekje en dan weet je de uitslag van de embryos van mei .

    ik duim dat daar goede tussen zit

    wat lijkt me dat lastig zeg en zo lang duren .

    ik baalde al van de corona weken dat kliniek dicht was . pff ik heb respect en medeleven voor jullie maar het gaat jullie lukken

  • Charhm

    Wat heftig zeg!

    Die spanning en dat wachten. Pff.

    Geen soortgelijke ervaring, wel met ICSI.

    Ik ben net begonnen met ICSI, aanleiding weinig zaadcellen.. ben nu met spuiten bezig. Punctie over een aantal weken. Hoop op veel gezondheid en geluk. Ook voor jou! 🍀

  • SC93

    Hopelijk gaat het voor jou ook allemaal vlot en goed :)