Intake voor een derde wondertje!

Vrijdag was het zover. We hadden pas in de middag een afspraak, dus 's morgens nog wat afleiding gezocht. Samen met een vriendin met haar en met mijn zoontje naar het zwembad geweest. De zenuwen daar vielen me reuze mee, ik was echt even lekker weg in het zwembad. Maar eenmaal thuis weer terug in de dagelijkse gang van zaken. Mijn man had onze dochter van school gehaald en precies tegelijk kwamen we thuis. Zij via de achterdeur en wij via de voordeur. De kids vonden het fantastisch wat er gebeurde en konden hun lol niet op. We hebben heerlijk ontspannen gelachen, waarna we lekker zijn gaan lunchen om vervolgens naar mijn moeder te rijden die op de kinderen zou passen. Daar hebben we nog kort iets gedronken, om tegen 13.30 dan toch echt de deur uit te stappen. en wowie, wat een kriebels, giebels en even een kusje voor mijn man in de tijd dat we naar de auto liepen. Ook in de auto nam de spanning voor mij toe, terwijl mijn man echt heel ontspannen bleef. Veel herkenning van de route tijdens het rijden en automatisch gingen we terug in de tijd.
Eenmaal bij mck aangekomen werden we ontvangen bjj de balie en werden alle gegevens weer gecontroleerd en ingevoerd. We mochten plaats nemen en het wachten begon. De zenuwen werden onderbroken door een enorme boer die daar heel onschuldig door een peutermeisje gelaten werd 😂 heerlijk die onschuld bij de kinderen. Ik hou er van!
Toen de arts ons haalde was er een blik van herkenning. Behalve dat het haar van de arts wat korter is, is ze verder niets verandert. Ik had gedacht dat ze ons ging vertellen wat de stappen zouden worden. Maar het gesprek ging anders. Ze vroeg wat we wilden, wat ons plan was en hoe we dat voor ons zagen. Op zich een hele fijne manier om in het gesprek te zitten, maar wel even schakelen omdat het anders ging dan verwacht. Ze vroeg ook nog wat medische gegevens na en hoe de bevalling en borstvoedingsperiode was geweest. Gek eigenlijk hoe je sommige details vergeet en soms niet eens meer chronologisch weet te vertellen hoe dingen bij de oudste of jongste zijn gegaan. Toen ze ons vroeg wat we wilden ben ik maar gelijk met de deur in huis gevallen. We wilden weten wat er mogelijk was met onze donor. Ze vertelde ons dat ze geen bericht uit Denemarken heeft ontvangen dat onze donor het maximaal aantal nakomelingen bereikt heeft en dat betekent dat we mogen starten voor een brusje met onze donor! Wat een opluchting en wat zijn we blij! We hebben nog 1 cryo en 2 rietjes. We mochten zelf aangeven welk traject we willen volgen als de cryo terugplaatsing niet het gewenste resultaat geeft: IUI of ICSI. Om de kansen te vergroten zal dat ICSI worden. Naast het feit dat we dan meer kans hebben op een geslaagde afloop, vind ik dat traject ook minder zwaar. Het betekent minder bezoeken voor echo's en minder gemuts om tot een groei van 1 eicel te komen. En wellicht scheelt het ook het afbreken van rondes door groei van teveel eicellen.
Toen moesten we ook nog een keuze maken hoe we de cryo teruggeplaatst willen hebben, in eigen cyclus of in een nagebootste cyclus met medicatie, met als nadeel dat je 10 weken medicatie moet blijven gebruiken bij een zwangerschap. Uiteraard willen we dat het liefst in mijn eigen cyclus, alleen moeten we dan wel weten of ik een eigen cyclus heb. Voor mijn vorige twee zwangerschappen is PCOS vastgesteld, maar... de laatste tijd ben ik steeds na precies 5,5 week ongesteld geworden, behalve de laatste keer. Toen duurde het 7 weken. Er moet nu eerst uitgezocht worden of ik een eigen cyclus heb. Het is vandaag 3 weken geleden dat ik ongesteld werd, dus naar verwachting duurt het nog 2,5 week voordat ik weer ongesteld word. Dan moet ik mck bellen om een echo afspraak te maken en kunnen ze kijken of er activiteit is in mijn eierstokken. Ik ben heel benieuwd, het zou toch fantastisch zijn als het in mijn eigen cyclus teruggeplaatst kan worden!Al geeft dat ook wel een vorm van angst, in plaats van vertrouwen op de echo's en pregnyl, moet ik dan gaan vertrouwen op ovulatietesten. En dat vind ik weer doodeng, omdat die met mijn PCOS voorheen ook vals-positieve uitslagen gaven.

Een tweede onderwerp dat we hebben besproken is de onvruchtbaarheid van mijn man, waarvan is vastgesteld dat hij erfelijk belast is. Zijn broertje wordt binnenkort wel biologische vader, dus bij ons sloegen de radars uit. Hoe zit dat dan met die erfelijke belasting? Zijn er medische fouten gemaakt? Hoe groot is die kans bij de afname van een groot dna-onderzoek? Is het realistisch om te denken dat de uitslag nu anders zou zijn? Zowel in het ziekenhuis van Zoetermeer, Rotterdam en Nijmegen is er helemaal niets in zijn ejaculaat gevonden. Het DNA onderzoek bevestigde dat er sprake was van een erfelijke belasting. Wat zijn onze kansen? Nihil dan toch op verbetering ten opzichte van 7 jaar terug? De arts dacht met ons mee. Het feit dan mijn man zijn vader zijn biologische vader is, geeft aan dat hij drager kan zijn en dus zonen kan hebben waarbij het wel of niet tot uiting komt. Het kan ook zo zijn dat er bij mijn man een mutatie in het DNA is ontstaan en zijn vader dus helemaal geen drager is, maar mijn man de eerste is in de familie. We mogen nu opnieuw een zaadanalyse laten doen, maar we vragen ons af of het zinvol is of dat we onszelf voor de gek houden. En wat als ze wat vinden? Wat doen we dan? Want in hoeverre is hij dan echt erfelijk belast en wat kan hij doorgeven? Voorlopig maken we pas een afspraak voor een echo als ik ongesteld ben geworden en als we dan de zaadanalyse bij mijn man willen laten uitvoeren kunnen we dan ook een afapraak voor hem maken. Dus nog zeker 2,5 week om daarover na te denken.
Na de echo wordt er een telefonische afspraak gemaakt om het definitieve plan door te spreken. Voorlopig gaan we ervan uit dat we nog tenminste mijn lopende cyclus en de volgende cyclus waarin de echo gemaakt wordt moeten afwachten en dat we daarna kunnen starten. We gaan in de meivakantie op vakantie. met cyclussen van 5,5 week zouden we het kunnen gokken op 1 poging voor die tijd. Maar dat is alleen realistisch als ik uiterlijk na 5,5 week beide keren ongestel word en bij terugplaatsing in eigen cyclus. Ik ga er dus vanuit dat we na de meivakantie van start kunnen. Nog even geduld dus en tot die tijd lekker dromen en informatie over mijn cyclys en wellicht de bevestiging over de (on)vruchtbaarheid van mijn man vergaren. We gaan dit traject eens in rust proberen te volbrengen (behalve dat ik het niet kon laten om de zwangerschapstesten al in huis te halen😍😋) Daar gaan we, hoera! #Lief klein wondertje in de vriezer, heb je nog even geduld en wil je dan bij ons komen wonen?#