Hormonen of?

Lieve Dames,

Ik heb dit account aangemaakt omdat ik opzoek ben naar vrouwen met dezelfde ervaring.
Ik zal eerst mijn verhaal uitleggen.
Ik ben in 2021 bevallen van mijn zoontje.
Dit was een hele heftige bevalling.
Ik heb na die periode ook rondgelopen met ptss.
Hiervoor ben ik in therapie gegaan en heb ik emdr sessies gehad.
Dit heeft gelukkig geholpen waardoor ik steeds meer van mijn zoontje kon gaan genieten.
Ivm onze wens om een 2e kindje te mogen krijgen en het bij de eerste een tijdje heeft geduurd
Waren mijn partner en ik het erover eens om dit jaar te gaan proberen voor een 2e.
Januari gingen wij ervoor en in Februari had ik een positieve test in mijn handen.
Stomverbaasd was ik omdat ik mijzelf had aangepraat dat het vast weer een tijd zou duren.
Waar ik nu dus mee zit is( ik wil niemand tegen het hoofd stoten)
Ik heb constant een twijfel in mijn hoofd. Wil ik dit wel, kan ik dit wel aan, is het niet te snel allemaal.
Daarnaast ben ik ook kotsmisselijk en heb ik enorme moodwsings.
Is er iemand die zich herkend in mijn verhaal?
Zijn dit de hormonen en zal het straks beter gaan?

Bedankt voor het lezen van mijn verhaal.

Liefs R

1265 x gelezen, 2

In Zwangerschap

reacties (15)


  • ~MamaVan~

    Qua trauma bevalling kan ik niet over meepraten. Lijkt me wel heel heftig.

    Wel je 2e gedeelte. Dan ben je zwanger en komt de twijfel. Hier precies zo. Ik wijt het maar aan hormonen én het enorme misselijk zijn. Ik ben zo hondsberoerd geweest ook dat er nul genieten bij was. Soms denk je dan echt waar ben ik aan begonnen. Huishouden en zorg voor de kinderen loopt allemaal achter. Je kunt niet de aandacht geven die je zou willen.

    Hopelijk ben je niet de hele zwangerschap zo beroerd en kun je er straks toch van gaan genieten!

  • Beukenblaadje

    Gefeliciteerd met je zwangerschap!! Wat dapper dat jullie het weer aandurfden na die heftige eerste ervaring, en natuurlijk is het dan ook schrikken als het zo snel blijkt te lukken. Dat is echt niet gek hoor. En natuurlijk, schommelende hormonen kunnen dingen wel iets groter of erger maken maar ik zou je gevoelens gewoon serieus nemen en niet afschuiven op 'de hormonen'. Hartstikke logisch dat je dit voelt, laat het gewoon toe en het heeft helemaal niets te maken met of je van deze baby houdt en het kan prima naast de vreugde om de zwangerschap bestaan.

    Ik had na mijn eerste een heel heftige vorm van post partum depressie en angststoornis en keek ook niet goed op de bevalling terug. Na therapie, medicatie en EMDR had ik alles wel relatief snel weer op de rit. Na 1,5 jaar werd ik zwanger van de tweede. Dat vond ik ook erg spannend gezien die ervaringen. Maar, een gewaarschuwd mens telt voor twee. Het was niet meer zo onbevangen als die eerste keer maar het scheelde dat ik wist waar ik op moest letten, wat ik wel en niet wilde. Mij hielp het enorm om gewoon op voorhand al hulp te zoeken bij de POP poli en een gespecialiseerde psycholoog, om een "kraamplan" te maken, en een doula te vragen voor extra begeleiding bij de bevalling (kan ik heel, heel erg aanraden!). Toen ik dat geregeld had, gaf dat ook rust en kon ik het wat meer los laten. Maar het bleef spannend en 'wat als' spookte geregeld door mijn hoofd.

    De tweede bevalling was medisch gezien heftiger maar kijk ik enorm positief op terug. Ik kreeg in mijn kraamweek alweer wat oude klachten, maar wat een verschil dat ik dit keer een plan had, iedereen paraat stond en ik ook wist dat het weer goed zou komen! Heeft daardoor veel minder lang geduurd en was veel minder heftig. Nu 9 maanden later ben ik oprecht heel gelukkig met mijn twee prachtige kindjes.

    Gun jezelf de ruimte om gewoon te voelen wat je voelt. Je hebt echt nog maanden om je voor te bereiden op de bevalling en de tijd erna. Praat er over met je partner, deel je angsten, bedenk wat jou kan helpen. Zoek professionele hulp, juist ook als je je nog wel oké voelt, om te kijken hoe je het dit keer anders kan doen. En heb vertrouwen in jezelf - je bent supersterk namelijk, dus uiteindelijk kom het echt goed.

  • Rosie90

    Super bedankt voor je reactie op mijn verhaal. Wat ik vooral bij iedereen lees is dat het maken van een plan veel heeft geholpen. Dit ga ik ook zeker doen.

    Ik heb de optie om een geplande keizersnede te kiezen echter werkt een ruggenprik niet bij mij... dit zal dus onder volledige narcose moeten. Gelukkig vinden er nog genoeg gesprekken plaats in het ziekenhuis met de gynaecoloog en anesthesist. Bedankt voor je positieve woorden! Dat doet mij goed.

    Geniet van je 2 kindjes! :)

  • JustAMom

    Bij de oudste had ik een moeizame zwangerschap. Ik was echt mezelf niet, was steeds bang het kindje kwijt te raken (na twee vroege miskramen), had veel pijn en voelde me gewoon blègh. De bevalling vond ik apart, ik keerde in mezelf en dacht bij de persweeën: is dit het nou? Bevalling geëindigd met een stuk of 10 medici aan m'n bed, omdat m'n dochter er maar niet uit wou komen. Zelfs 3x vacuüm mislukt. Uiteindelijk een spoedkeizersnede gehad. Wat een hel. En toen moest ik herstellen van die gruwelijke pijn van de keizersnede, had ik een huilbaby en kreeg ik een postnatale depressie.

    Nee, dat nooit meer!!

    En toen was ik - onverwacht en tegen de natuur in - zwanger van de tweede. Ik heb wat afgejankt! Ik kon niet echt genieten. Het was sowieso al een andere beleving omdat mijn oudste zo intens gewenst was, en deze er 'zomaar' was. Dus daar zie ik wel herkenning bij jou ook.

    Uiteindelijk is het goed gekomen, kon ik genieten van een veel fijnere zwangerschap, fijnere bevalling (ook al werd het opnieuw een spoedkeizersnede, maar nu was ik er geestelijk op voorbereid) en fijnere kraamtijd, met een heerlijk tevreden baby.

  • Rosie90

    Super bedankt voor je berichtje.

    Jouw eerste bevalling klinkt in grote lijnen zoals mijn bevalling alleen moest ik ook nog eens onder volledige narcose omdat de ruggenprik niet werkte. En het herstel na een spoedkeizersnede heb ik ook echt als vreselijke ervaren.

    Ik hoop dat ik net zo'n mooie ervaring mag hebben bij deze bevalling als dat jij bij je 2e hebt mogen ervaren.

    Bedankt nogmaals voor je verhaal.

  • oemmiee

    Ik herken het wel . Mijn oudste huilde heel veel , we zijn pas na 11 maanden achter gekomen dat ze allergie . Daarvoor, sliepen wij niet duur al het gehuil . Ook meerdere malen opgenomen geweest. Toen we koemelkvrij dieet gingen volgen was ze gelijk een andere kind. Binnen 2 jaar weer zwanger . Derde was vroeg en dysmatuur geboren. Heb het zeer traumatisch ervaren. Ik zou eigenlijk starten met clomid. Omdat ik geen eiersprong zou hebben. Door Corona ging dit niet meer door. Daarna, ben ik plotseling zwanger geraakt. Mijn tweede huilde tot 8-9 maanden niet . Sliep en at voorbeeldig . Dus , omdat ik ervan uitging dat het toch weer een poosje zou duren ben ik voor een derde gegaan. 1e ronde raak. Toen begonnen medische problemen met mijn zoontje. Ik was ook doodziek geweest. Met meerdere opnames , daarna werd mijn zoontje 3x opgenomen . Ik vraag me soms wel elke dag af of ik het wel aankan. Mijn derde huilt sinds zijn geboorte heel veel. En is niet normaal veel aan mij gehecht . Hij wilt door niemand opgetild worden. En krijst alles bij elkaar als iemand hem aanraakt. Ook bij mijn man. Ik slaap nog steeds met hem . Het is zwaar . Maar leren mee omgaan . Gebruik je skills en maak een goeie dag planning

  • Rosie90

    Bedankt voor jouw verhaal! Klinkt heel pittig wat je hebt meegemaakt en nog meemaakt. Wat fijn dat je er zo in staat.

    Bedankt voor de tips!

  • Mama~linda~

    Mijn eerste bevalling was heftig en de periode daarna ook niet fijn. Geen ptss, maar wel veel verdriet en ellende.

    Toen hij 15 maanden was raakte ik (gepland) zwanger van de tweede. Tijdens de 2e zwangerschap heb ik ook emdr gehad. Het heeft geholpen. Net als een goed plan maken voor de bevalling en de kraamweek. Wetende dat het toch nooit zo loopt als je verwacht, gaf het mij toch houvast. Ook om veel dingen vast uit te spreken en wensen kenbaar te maken bij mij man, verloskundige en psycholoog.

    2e bevalling ging erg goed en de kraamperiode was zoveel anders als bij de 1e. Ik ben blij dat ik het ook zo heb mogen ervaren. Hoewel het mij dus ook nog wel verdriet deed dat de 1e X zoveel ellende heeft gegeven (buiten een prachtige zoon uiteraard).

    Dus mijn verhaal is wel iets anders, maar ik kan me je zorgen goed voorstellen. Belangrijkste is denk om er nu al over te praten en niet te wachten tot het vanzelf over gaat. Er is in het ziekenhuis ook een speciale pop poli. Vraag daar anders ook eens naar bij de verloskundige. Sterkte en veel geluk met je zwangerschap

  • Rosie90

    Heel erg bedankt voor je reactie!

    Ik ga met je tips aan de slag.

    Ik ben nooit een goede prater geweest maar dit alleen oplossen gaat inderdaad niet lukken. Nogmaals bedankt voor je bericht.

  • Mama~linda~

    En leg de lat niet te hoog voor jezelf. Pak wat extra rust. Het huishouden kan misschien iets makkelijker, of vraag hulp bij de avondmaaltijden. Voor anderen vaak een kleine moeite om Bijv extra te koken en het scheelt jou veel energie.

  • Beebjeliv

    Is het niet zo omdat je bij de 1ste er een tijdje over hebt gedaan, dat je een tijdje hebt kunnen "wennen" aan het idee.

    En bij de 2de eigenlijk geen wentijd hebt gehad omdat het zo snel lukte.

    En dat je gewoon even tijd nodig hebt om het te laten bezinken?

  • Rosie90

    Dankjewel voor je bericht.

    Ik denk zelf ook dat dit zeker meespeelt.