Bevallingsdatum voorbij + how it`s going now

1 Juni de dag dat ik dacht kapot te gaan ! 


Het was men bevallings datum van de Twins, eerst dacht ik de dag op school te skippen omdat ik liever mezelf vol met medelijden wou verdrinken, maar na even goed nagedacht hebben dat dat dus geeeen goed idee was was ik al onderweg naar school, wat een geluk dat ik ben gegaan ! men vriendinnetjes waren zo steunvol! Zelf de docenten gaven aan dat als het even niet ging ik gerust even naar buiten kon gaan maar die dag verliep vlotter dan het hoorde... waardoor ik me achteraf ook weer schuldig voelde. De volgende dag kwam pas het besef en sinds die dag voel me ik zoo depri ... ik weet even niet hoe ik moet omgaan met mezelf zelf de mensen waar ik van hou vermijd ik liever, en al men frustratie ging ik tekeer op men beste vriend, gelukkig begreep hij het ergens ... maar toch.. 


Dus 9 maand zijn voorbij en ik zou ze nu beiden moeten gehad hebben maar buiten echo's, medische brieven en kleertjes heb ik nieet... ik voel me elke dag nog leeg en het grafje is nog steeds eenige plekje waar ik elke dag heen ga. toch zijn er licht puntjes in mijn leven waar ik me aan vasthou. Vergeten zal ik ze nooit net zoals de vader, alsnog denk ik zovaak aan hem en besef ik dat er geen betere vader was dan hem... en de twins waren er niet eens ! hij was de perfecte vader die ik me ooit had kunnen wensen! 


Ik ben blij dat school me bezighoud, ookal ben ik stiekem beeetje teleurgesteld dat het bijna over is en ik midden in men examen zit pfuw !! ik neem die hele geneeskunde weer eens tenbode ! Maar ik heb tenminste vooruit zicht ! Buiten als het over tweelingen gaat dan breekt mijn hart en kan ik de tranen nooit bedwingen. Soms vraag ik me echt af hoe andere moeders dit allemaal doen , en voel ik me een aansteller. Maar helaas ik voel wat ik voel en kan het niet veranderen, misschien ben ik daar net gevoeliger op.


En natuurlijk heb ik nog steeds men 4 year old ! Hahaha ! ze is nog steeds een schatje en nog steeds men oogappetje ! ze doet super op school en hup hup mevrouwtje mag naar 3de kleuter ! achter dit gewoon al naar de grootte school ( voelt zich emotioneel ) ben zo trots op dat snuitje ! Gelukkig beseft ze niet veel van de twins ookal wist ze heel snel dat ' mama's buikje aan groeien was ' ze was de eerste die ook even ging gaan klikken op haar schooltje en al gelijk felicitaties kreeg... sloeber ! Buiten dat doet ze goed, haar spraak kan beter dus ze zal volgend jaar logopedische therapie krijgen... ik hoor niks speciaal buiten dat ze de R niet kan zeggen naja hun zullen wel weten wat ze doen en als dat moet dan moet het maar ! 

2052 x gelezen, 1

reacties (0)


  • Mamaandtwins

    Je bent zo sterk lieve schat! Knap dat je toch naar school bent gegaan!

  • Mommyofdina

    Het is ook niet niks ! :'( .. Een verlies is altijd erg ! En je bent geen aansteller .. Ieder verdriet , iedere pijn word op een andere manier verwerkt ! Goed dat je toch naar school was gegaan . Afleiding was miss okk het beste op die dag van je ! Het zijn prachtige grafjes van je scheetjes .

  • Steffietje

    Heb ook moeten rouwen voor mijn 1ste kindje en dat valt heel zwaar. Het is nu 7jaar geleden en het blijft moeilijk. Wat mij hielp was al mijn gedachten en verdriet (eigenlijk alles wat ik voelde) opschrijven. Misschien is dat een idee wat je kan doen.

  • Inlovewithmybb

    Het is moeilijk hè meid. Goed dat je gegaan bent naar school.... maar rouwen mag ook.