Mogelijk een nieuwe baan! Of drie...

Al lange tijd ben ik niet tevreden met mijn huidige baan. Echter omdat ik ook de wens had niet te lang te wachten met het moederschap heb ik dat eerst doorgezet en die tijd heb ik goed gebruikt om erachter te komen wat ik nou eigenlijk wilde. Ik heb een baan waarbij ik heel gespecialiseerd werk verricht en ik kwam er gaandeweg achter dat ik liever mezelf meer in de breedte inzet en ontwikkel dan in de diepte, daar ligt mijn probleem.

Twee jaar geleden, na de geboorte van de jongste, besloot ik serieus naar een andere baan uit te gaan kijken. Bij ons op het werk kwam een positie vrij die heel interessant was en zeer enthousiast heb ik daarop gesolliciteerd. Er was nog één andere kandidaat en helaas is zij het geworden. Ik vond het erg jammer, maar vol goede moed ging ik verder kijken. Ik had immers een baan die ik verder niet heel vervelend vind, alleen niet meer  interessant en ook met collega's kan ik prima overweg. Ik had dus geen haast om  te vertrekken. Twee jaar lang heb ik met enige regelmaat gereageerd op vacatures. Ik ben bij verschillende soorten bureaus langs geweest maar telkens liep het op niets uit. Wanneer je een carrièreswitch wil maken heb je vaak niet de ervaring die ze zoeken, dus dan wordt je niet eens uitgenodigd. En als ik wel op gesprek mocht komen was er altijd wel iets waarom ik het niet werd. De ene keer was er geen klik, de andere keer was ik te duur. Tja, als je kostwinner bent kun je nou eenmaal niet meer voor een startsalaris aan de slag. Ik heb een huishouden draaiende te houden, dus €1000 per maand inleveren gaat gewoon niet.

Na twee jaar begint het echter wel te knagen. Ik zou zo onderhand wel eens wat  anders willen doen. In september, toen ik weer afgewezen werd, vroeg ik me daarom af of ik het niet anders kon doen, het heft in eigen hand nemen, iets naast mijn baan oppakken om daar wellicht mee verder te groeien of daarin een leuke aanvulling te geven. Ik heb me aangemeld voor een opleiding tot cursusleidster van een bepaalde cursus welke 's avonds wordt gegeven. Wellicht kan ik op die manier voldoende bijverdienen in de avonduren dat ik mijn huidige baan op 80 procent kan zetten. Dan heb ik ook gelijk meer tijd vrij voor mijn gezin. Voor deze cursus moet je met de regiomanager kennismaken en die moet jou toestemming geven om de cursus te mogen volgen. Volgende week komt ze langs.

Eind september kwam ik in contact met een recruiter van het zoveelste bureau. Met enige tegenzin heb ik een afspraak gemaakt met hem, niet denkend dat het iets op zou leveren. Je komt immers niet boven bij deze bureaus wanneer die op ervaring zoeken in hun databases, want de ervaring voor een carrièreswitch heb ik niet. Lang verhaal kort, een week later bleek er wel degelijk iets interessants te zijn en heb ik me ingeschreven voor een selectiedag die gaat over een nieuwe baan in een richting die ik zeer interessant vind en waar ze meerdere mensen voor zoeken! Volgende week is die selectiedag.

En dan vandaag komt onze HR manager naar me toe. De collega die de baan heeft gekregen waar ik twee jaar geleden op solliciteerde gaat weg en ze zien mij mogelijk wel zitten voor die functie! De directeur dacht persoonlijk aan mij omdat ik bij het interview toen eigenlijk ook prima uit de bus kwam, alleen zij net iets beter.  Of ik nog interesse had. Ja! Ik heb eerlijk aangegeven dat ik dat andere nog niet af ga zeggen en hij had ook nog niet met de andere directeur en managers overlegd dus ook dat is nog niet zeker. Maar ja, ik heb interesse!

Zo heb je twee jaar lang niets en zo heb je ineens drie vrij reële mogelijkheden. De twee mogelijke fulltime banen zijn degen waar ik het meest over nadenk. Stel dat ik ze beide zou krijgen, wat zou ik dan doen? De ene baan lijkt me echt heel leuk om te doen, maar komt wel met twee uur reistijd op een dag zonder files. Heel leuk als je leest dat er vanochtend maar liefst 900km stond. Die baan zou ook betekenen dat de kinderen vaker naar de opvang zouden moeten omdat ik op tijd op mijn werk zal moeten zijn en mijn man juist in de vroege ochtenduren werkt. Niet leuk, maar wel iets waarvan mijn man en ik al hebben besproken dat we dat maar voorlopig moeten accepteren als dat betekent dat ik gelukkiger word in mijn werk. Verhuizen is niet meteen een optie, maar kan later eventueel wel. De baan bij mijn huidige werkgever is qua locatie ideaal. Ik ben met 7 minuten op mijn werk, waardoor ik mijn zoon zelf naar school kan brengen en ik heb een regeling waardoor ook mijn dochter niet dagelijks naar de opvang hoeft. Deze baan lijkt me echter minder leuk. Nog steeds een heel stuk beter dan wat ik nu doe en als het niet bevalt opent de baan zeker deuren die nu nog potdicht zitten door gebrek aan ervaring, maar dat andere is wel iets wat me echt helemaal aanstaat.

Nu vraag ik me dus af wat ik moet kiezen, de leukste baan waardoor ik behoorlijk inlever op mijn thuissituatie of mijn huidige werkgever waardoor ik een flink comfort houd in het dagelijks leven maar wat waarschijnlijk niet mijn droombaan is. Ik werk om te leven. Mijn gezin is voor mij het belangrijkste. Ik vind al dat ik weinig tijd met de kids heb en dat zou met de baan die mij echt super lijkt alleen maar minder worden. Ik neig dan ook naar de laatste optie, wat ook meteen degene is die nu het meest reëel lijkt.

De opleiding tot cursusleidster staat onderaan op het lijstje. Deze lijkt me nog steeds erg leuk hoor, maar hij kost geld, duurt 1-2 jaar en zou voor erbij zijn, niet voor fulltime. Als ik fulltime wat anders kan vinden dan doe ik liever dat, maar we laten het gesprek doorgaan, want nog niets is zeker.

Maar voor nu laat ik alle drie de opties doorlopen. Zolang ik nergens zekerheid heb schiet ik niets af. Ik ben heel benieuwd hoe de komende maand zich gaat ontvouwen en hoe ik 2019 ga doorbrengen, maar ik heb goede hoop dat er nu misschien eindelijk de verandering komt waar ik al twee jaar op wacht! Duimen jullie mee?