Update april 2012

Hallo allemaal!
Lang geleden dat ik een blogje heb geschreven. Ik lees nog steeds al jullie blogs en vragen hoor! Alleen lees ik ze meestal op mijn telefoon en dan heb ik niet echt de mogelijkheid te antwoorden, omdat babybytes op mijn Samsung om de haverklap vastloopt. Dus dat is misschien de reden dat ik regelmatig kort van stof ben in mijn reacties. ;-)

Helemaal gestopt met de borst
Tijdens mijn laatste blog vertelde ik openhartig dat ik het emotioneel erg moeilijk had met mijn rationele beslissing om te stoppen met borstvoeding. Inmiddels kan ik je vertellen dat het nu echt een verademing is dat ik gestopt ben! Wat een opluchting. Het geeft mij echt veel rust en vrijheid voor mijn gezinnetje.

Ik merkte dat het vooral door de hormonen kwam dat ik moeite had met stoppen. Iets in je hoofd, in stand gehouden door het borstvoeden, maakt je emotioneel compleet afhankelijk van je kind, is mijn persoonlijke ervaring. Een week of twee nadat ik gestopt was, was ik daar ineens doorheen. De brok in mijn keel verdween. Het vrije onafhankelijke gevoel kwam. Mijn hormoonhuishouding verandere overduidelijk. Ik was gelijk weer veel liever en gezelliger voor mijn man en mijn driejarige dochter. Mijn man was vanaf dat moment ook veel meer betrokken bij de verzorging van onze zoon, dat maakte alles ook gelijk makkelijker en leuker. En als mijn man onze zoon de fles geeft, heb ik ook vaker tijd en aandacht voor onze dochter.
Zoonlief slaapt overig nog steeds niet door, ook al ben ik gestopt. Hij komt nog altijd tussen 4.00 en 5.00 uur om zijn eerste flesje. Maar dat geeft niet, hij wordt in elk geval niet meer iedere 3 a 4 uur wakker, zoals toen ik nog borstvoeding gaf.

Bewondering
Mijn dochter heb ik destijds door haar vroeggeboorte maar kort borstvoeding gegeven, zes weken. Ik had altijd enorme bewondering voor vrouwen die lang bleven voeden. Maar nu weet ik dat de rationele beslissing om met borstvoeding te stoppen absoluut ook een bewonderingswaardige beslissing is! Ik vind het eigenlijk best knap van mezelf dat ik, ondanks dat ik het er emotioneel moeilijk mee had door heb gezet met afbouwen. Ik was ervan overtuigd was dat het 't beste was voor mijn oudere dochter en mijn man die ook recht hebben op een lievere, gezelligere moeder en vrouw. En achteraf bleek dat mijn gevoel helemaal klopte. Ik heb genoten van de 5 maanden dat ik mijn zoontje borstvoeding heb gegeven. Het was mooi geweest voor ons. Tijd voor een nieuwe fase!

Pure azijn?
Inmiddels is zoonlief 6,5 maand. De fles drinkt hij prima. Hij is een veel rustiger kereltje geworden sinds hij de fles krijgt. Vanaf kunstvoeding nr. 1 leek zijn hele gezichtje tevreden uit te stralen: "He, he! Eindelijk geen schaarste meer!" Inmiddels mag hij ook fruit- en groentehapjes. Ik was daar al een hele poos geleden mee begonnen, maar dat was gewoon spelenderwijs smaakjes proeven. Helaas moet ik zeggen dat het nog steeds niet meer dan spelenderwijs smaakjes proeven is, want hij snapt er helemaal niets van! Als ik hem een hapje geef, kijkt hij alsof ik hem een slok pure azijn geef! Ik heb al van alles geprobeerd: rijstepap met een lepeltje, rijstepap uit een fles, volkorenpapje voor baby's met een lepeltje, gepureerde banaan, stukken banaan, geprakte banaan, stukjes peer, geprakte peer, peer vermalen tot moes, gekochte fruit hapjes van niet nader te noemen merken, gekookte bloemkoolroosjes, vermalen bloemkoolroosjes, bloemkoolstampje met gekookte aardappel, vermengd met wat melk, stukjes gekookte wortel, wortelpapje, wortelmoesje, wortelstampje, gekookte courgette stukjes, courgetteprutje, etc. etc.

Hoe ik het hem ook aanbiedt - hij eet het gewoon niet! Het vreemde is, dat hij het allemaal wel erg leuk en interessant lijkt te vinden. Het bordje met eten en de lepel wil hij meteen vrolijk van mij afpakken. Wanneer hij met zijn vliegensvlugge vingertjes de lepel feilloos uit mijn handen heeft geworstelt, begint hij er direct kwijlend op te kauwen en sabbelen. Maar als ik hem dan daadwerkelijk een hapje geef, kijkt hij erg zuur en begint te kokhalzen. Gekookte stukjes groente kan hij goed pakken en naar zijn mondje brengen. Hij neemt dan een hapje, maar zodra er een stukje in zijn mond schiet, begint hij wederom te kokken. Vervolgens wordt het groente of fruit vakkundig als een soort boenwas over mijn tafel uitgesmeert, tot het uiteindelijk in zijn neus, oren en haren belandt. Maar nog altijd heeft hij dan geen hapje doorgeslikt.

Prelogopedie?
Inmiddels heb ik dit ook al bij het consultatieburo voorgelegd. De kinderarts adviseerde me het gewoon twee maal daags te blijven oefenen. Het zou dan na twee weken wel vanzelf beter gaan. Inmiddels ben ik precies twee weken verder en is er nog steeds geen enkele verbetering. Ik ga het nog eens twee weken aanzien en als er dan geen enkele noemenswaardige verbetering optreedt, ga ik toch eens informeren naar prelogopedie. De kinderarts vertelde me over deze mogelijkheid voor baby's die moeite hebben met de overgang van vloeibare naar vaste voeding. Tot die tijd kliederen we nog even dapper door!

Kleuterschool
Last bust not least! Mijn dochter wordt in juni vier jaar. Oh! Mijn! Kleine! Meisje! Ik krijg telkens tranen in mijn ogen als ik er aan denk. Wat wordt ze toch groot. Inmiddels heb ik contact gehad met haar toekomstige jufje. Eind mei mag dochter M. een middag komen 'oefenen'. Daarna mag ze nog twee keer een hele dag komen oefenen. En als ze vier wordt, drie weken voor de zomervakantie, mag ze gelijk de volle drie weken komen. Pas na de vakantie beginnen was ook een optie. Maar ik vind haar al zo wijs, ik denk dat ze er echt aan toe is. De opmerkingen die ze maakt, heerlijk. Mijn man en ik lachen ons regelmatig een bult van verbazing of verrassing.
Vanavond bijvoorbeeld. Mijn dochter vroeg naar Pasen. Mijn man vertelde dat het 't feest van de lente is. Dat er lammetjes en kuikentjes zijn, de mensen eieren eten en dat iedereen blij is dat het weer lente is. "Maar", vervolgde hij, "er is ook nog een ander verhaal dat bij Pasen hoort, maar dat is erg lang en moeilijk, dat vertel ik nog wel als je wat groter bent. Voor nu is het gewoon het lentefeest." Waarop mijn dochter zei: "Ja, maar Pasen is toch ook met die mannetjes in de kerk?" En terwijl ze naar de muis van haar hand wijst: "En met Jezus. Met die spijkers zo hier en hier?" Mijn man en ik zijn beiden niet gelovig. We vinden het echter wel belangrijk dat ze de achtergronden van onze cultuur meekrijgt. We waren er alleen weer eens niet op bedacht dat ze dit allemaal alweer 'en passant' ergens opgestoken had. Heerlijk, zo'n bijna vierjarige dochter. Je verveelt je nooit!
Groetjes
Riekes
xxx