Vandaag met onze S. naar het Consultatie buro geweest. Hij is precies een maand oud vandaag. Het kleine vreetzakje weegt nu 4670 gram en is 54cm lang. Bij zijn geboorte was dat nog 3645 gram en 50cm. Hij is dus ruim een kilo aangekomen deze maand. En dat nog wel puur op mijn borstvoeding! Daar ben ik natuurlijk apetrots op, want het maak me soms nog steeds wat onzeker om niet te kunnen zien wat er nu precies in gaat, een van de grote voordelen van flesvoeding geven. Dit was het duwtje in de rug dat ik nog even nodig had om echt door te zetten met de borstvoeding.
Voor de rest werd er gekeken wat hij al 'kan'. De (mannelijke, nog niet eerder gehad) kinderarts vroeg aan mijn dochter M.: "En, wat kan jouw broertje allemaal al?" Waarop mijn dochter verbaasd en volkomen terecht antwoord: "Niks." (Haha! Heerlijk!)
Ik vertelde dat S. al heel goed met zijn ogen volgt. "O, ja, wat goed!", zei de kinderarts. Dat moest natuurlijk even gedemonstreerd worden. Hij legde S. op het kussen en dook langzaam weg. Het hoofdje van S. ging keurig mee van de ene naar de andere kant. Mama natuurlijk trots als een pauw. Uiteindelijk kreeg S. een 10 met een griffel. Alle reflexen in orde, het gehemelte netjes dicht, de bilspleet netjes recht, de beentjes keurig gelijk.
Voor de rest is meneertje een beetje huilerig. Hij is verkouden en wil het liefst de hele dag tutten en bij mij zijn. Vannacht om 4:00 uur vond ik dat om het zacht uit te drukken wat minder handig, maar ik heb er maar gewoon aan toe gegeven en hem lekker naast me in bed gelegd. En vandaag heeft hij uren tegen mijn borst liggen pitten.
Hij is niet alleen een vreetzakje. Maar ook een slaapkoppie. Een heel normale baby dus eigenlijk. :-)
Liefs,
Rieke
P.S. Och, vergeet ik nog bijna het belangrijkte: hij lacht! Wat een zaligheid, wat een traktatie!!!
reacties (0)