39w, 3d - Kleine irritaties

Hoi lieve allemaal,
Na een relatief goede nacht (ik heb maar drie keer hoeven plassen en sliep al voor 01:00 uur, hoera!) voelde ik me vanmorgen weer een stuk fitter. Ik merk dat een beetje fatsoenlijke nachtrust me een stuk minder labiel maakt. En vanmorgen werd ik zelfs wakker na een licht pikkante, erotische droom. Dat deed mijn humor ook behoorlijk goed *grijns*. Ik ga verder niet in op details, haha!

Maar goed. Vanmorgen zonder al te veel problemen dochterlief naar de opvang gebracht. Moeders heeft weer een dagje voor zichzelf. Eerst wat Wordfeud gespeeld op mijn telefoon. Wordfeud is mijn nieuwste verslaving. Dankzij dat deuzige spelletje kom ik de rest van mijn verlof wel door! Voor degenen die het niet kennen... Wordfeud is voor taalnerds. (Ik ken er op deze site minstens één, maar ik weet niet of zij inmiddels een mobiele telefoon heeft, laat staan een met internet, haha! *knipoog* ) Je speelt online scrabble tegen anderen die ook een smartphone hebben. En het grappige is dat een potje scrabble zo lang kan duren als je zelf wilt, want je hebt maximaal 72 uur om een woord te leggen. En zo speel je dus 5-6 potjes scrabble tegelijk tegen vreemden of bekenden.

Toen kwam de post, met daarbij een voucher om de Blije Doos bij Prenatal op te halen. Dat ben ik vervolgens maar gelijk gaan doen, nu de baby tenminste nog in de buik zit. Kon ik gelijk nog even twee rompertjes maat 50 en een pakje maat 50 kopen. Die heb ik immers niet zoveel, want verreweg de meeste kleertjes die ik heb zijn maat 56 en verder. 

Ik weet uit persoonlijke ervaring en van wat ik van vriendinnen en collega's hoor, dat iedereen altijd het advies krijgt 'vooral niet te veel kleine kleertjes te kopen'. Zodra je ook maar naar babykleding kijkt, schalt er wel weer ergens een stem: "Koop niet te veel kleine kleertjes, daar groeien ze zooo snel uit!" Het lijkt verdorie wel een Ja-Zeker-de-Hypothekerreclame, maar dan schreeuwt de stem:"Ik zou vooral niet te veel maatjes 50 kopen!"  Door dat wijdverspreide advies heeft iedereen een kast vol maat 56+. En durven de moeders in spé al niet eens iets in maat 50 in huis te halen. Want-jeeeetje-stel-je-voor-dat-er-iets-ongedragen-in-de-kast-blijft-hangen-dat-is-toch-eeuwig-zonde!

Goed. Het advies klopt ook wel hoor. Een grote baby groeit erg snel uit maat 50. Er zijn inderdaad zelfs baby's die direct maat 56 aan moeten. Maar de gemiddelde, gewone baby draagt de eerste 3-4 weken van zijn leventje maat 50. Je kunt er voor kiezen om mouwen en broekspijpjes van al die maatjes 56 op te stropen. De kleertjes zitten dan een beetje flodderig. En dat geeft inderdaad ook niets. Maar... je kunt er ook - geheel vrijwillig - voor kiezen om voor de eerste weekjes toch maat 50 aan te schaffen. Met het kleine risico dat ze binnen de 4 weken al naar zolder moeten.

Aangezien ik al moeder ben en al een keer eerder in mijn leven een baby heb gehad, weet ik dat vier weken op het leventje van je pasgeboren baby best wel belangrijk zijn. Zo is je computer in die vier weken tijd bijvoorbeeld maar liefst 3500 schattige 'mijn eerste foto's' rijker. En niet alleen je allerliefste schattige baby gaat op de foto... Op verreweg de meeste foto's heeft hij of zij kleertjes aan. En dus vind ik het leuk als de kleertjes van mijn pasgeboren baby gewoon normaal zitten.

Naast dat de kleertjes veelvuldig op de foto's staan, is de hoofreden om passende kleding te kopen natuurlijk vooral dat ik wil dat mijn baby zich comfortabel voelt. In kleertjes die normaal passen en niet superoversized zijn. En dus koos ik er vanmorgen voor om gewoon even twee rompertjes, een broekje en een t-shirt in maat 50 extra aan te schaffen. Lijkt me niet zo'n probleem, toch? Toch!? Daar heb je o.a. een winkel als Prenatal voor.

Kom ik bij de kassa....

Cassière: "Krijgt u een heel klein kindje?" Ik verbaasd: "Eh, nee, hoor, hoezo?" "Tja, want maat 50 is wel echt HEEL erg klein, hoor." Ze houdt afkeurend de kleertjes omhoog en trekt een blik van 'dat-zie-je-toch-zelf-ook-wel.' Ik voel al wat irritatie opborrelen, maar ik hou me rustig en zeg: "Ik koop ze, omdat ik bijna geen maatjes 50 heb liggen." In de veronderstelling dat ik daarmee de conversatie heb afgerond, sta ik klaar om te pinnen. Maar de conversatie is kennelijk nog niet afgerond: "...want ja, ik weet wel dat ze altijd aanraden om ook wat in maat 50 in huis te halen, maar in de praktijk weet ik uit ervaring dat..." Deze zin heeft de desbetreffende cassière-type-blonde-poedel helaas nooit af kunnen maken. Ze had namelijk te maken met een hoogzwangere klant die momenteel een heel kort lontje heeft. Dat lontje is heel wat kleiner dan maatje 50.  Met mijn meest bitcherige stem, hoor ik mezelf vals kraaien: "Ik heb al een kind, dus ik heb ervaring genoeg om te weten wat ik wil kopen, ja!?" Ik hield het verder netjes. Ik had graag nog willen vragen waar ze zich in vredesnaam mee bemoeide, maar die vraag heb ik hoffelijk ingeslikt.

Zo. Hè hè. Het lucht zo op om dit voorval even te delen met mensen die PRECIES snappen hoe irritant en humeurbepalend dit soort voorvallen zijn, hahahahaha! :-)
Liefs,
Reeqais

P.S. Still Waiting, ik bedenk me nu net pas dat je natuurlijk wel internet op je mobiel hebt, want je laptop was kapot, dus typte je op je mobiel. Hihi!