Pijnlijke steken

Vandaag op mijn werk had ik een aantal keer enorm pijnlijk steken in mijn vagina. Alsof er met een mes ingeprikt werd. Dat klinkt verontrustend, is het niet dat ik deze steken ook had tijdens mijn eerste zwangerschap (die wel goed ging) en juist niet tijdens de zwangerschap die eindigde in een miskraam. Op zich een goed teken, niet?

Maar toch - verdorie - die onzekerheid. Met de positieve test lijkt de tijd zich abrupt  in slow motion af te spelen. Terwijl de afgelopen jaren fast forward zijn gegaan. De vijf weken na de positieve test op 20 september 2010 tot aan mijn miskraam 28 oktober 2010 gingen ook al zo tergend langzaam, maar toen ging ik er nog vanuit dat alles goed zou gaan. Deze keer kijk ik naar de klok en kan alleen maar denken: 21 januari echo... De tijd gaat zo vreselijk langzaam. En bij elke pijnlijke steek denk ik: zou het erbij horen, of is het juist een slecht teken? Ik zou zo graag weer een klein beetje onbezorgt willen zijn!

Had ik al verteld dat drie vriendinnen van mij op dit moment ook zwanger zijn? Allemaal in juli en augustus uitgerekend. Onze dochter is één van de allereerste kindjes in onze vriendenclub (niemand is voor haar 30e moeder geworden behalve ik.) dus vind het best apart dat iedereen in de vriendenclub nu 'bezig' is!

En iedereen weer met haar eigen verhaal.... De een was snel zwanger, maar kreeg een miskraam. De ander was pas na anderhalf jaar zwanger. Een derde die was snel zwanger, maar miste de eerste drie maanden omdat haar lichaam zeer weinig HCG aanmaakte en dus testte ze drie maanden lang negatief. Een vierde moet nu na drie jaar aan de IVF. De vijfde wilde eigenlijk op dit moment nog geen kindje, maar werd perongeluk zwanger. Een zesde is na twee jaar ziekenhuizen ineens spontaan zwanger geworden. Een zevende is al sinds jaar en dag vrijgezel en moet eerst nog een man vinden.

 Nou ja, je ziet het: het is overal wel wat. En bijna iedereen eindigt na deze vermoeiende en soms slopende achtbaanrit vrijwel altijd met een gezond kindje in haar armen. En wat doen wij vrouwen dan vervolgens? Dan stappen we na anderhalf, twee jaar gewoon weer in diezelfde achtbaan!
Liefs,
Reeqais