Denken aan een derde vlak na het overlijden van onze tweede

Wij verloren een jaar geleden ons zoontje na een zwangerschap van 15 weken. Momenteel ben ik terug 16 weken zwanger. Terug opnieuw zwanger zijn is mentaal behoorlijk zwaar. Maar als jij het gevoel hebt dat je er klaar voor bent, moet je er gewoon voor gaan. Niemand mag zeggen hoelang je moet rouwen of op welke manier. Zolang jullie maar beiden achter jullie beslissing staan.

Wat vreselijk, ik zou goed bedenken of dit derde kindje een goedmaker is voor wat er is gebeurd (psychisch gezien).

Probeer eerst goed te rouwen en het te verwerken voor je aan een nieuwe zwangerschap vol emotie en hormonen begint.

Heel veel succes bij je keuze en sterkte !

Wat vreselijk voor je zeg!

Als jullie toe zijn aan een derde kindje, dan moeten jullie dat vooral doen en je daar ook vooral niet schuldig over voelen. Vooral doen wat voor jullie goed voelt. De manier van rouwen is voor iedereen anders en de lengte van de rouwperiode of de manier van rouwen zegt niets over hoe veel je van haar hebt gehouden! Zij had vast gewild dat jullie gelukkig zijn en een prachtig leven hebben, waar zij in jullie harten bij zal zijn. Heel veel sterkte...

Aller eerst veel sterkte met dit verlies ❤

Ik denk dat er niemand is die jouw hier het 'juiste' antwoord op kan geven. Het is een gevoelskwestie en de een kan het sneller aan als de ander.

Wel wil ik je meegeven jezelf wel voldoende tijd te geven om het een plekje te geven en te rouwen.

Wij zijn een zoontje verloren tijdens de zwangerschap. Wij hebben een jaar gewacht om te rouwen. Februari 2017 geboren. Januari 2019 begonnen met zwanger worden.

Wat vreselijk dat jullie je kindje hebben moeten verliezen

Niemand kan voor jou/jullie invullen wanneer je aan de kinderwens wilt beginnen of/en er aan toe bent. Wijsheid is er niet op dit moment. Jij moet doen wat goed voelt!!

Wij zijn ruim 2,5 jaar geleden ons meisje verloren nadat de bevalling opgewekt is bij 23 weken omdat het niet goed was met haar. Nu zijn we al ruim 2 jaar bezig de kinderwens toch in vervulling te laten gaan maar dat wil maar niet slagen

Oh Meis wat vreselijk ! Wij zijn ook een Noa* verloren. Dit na 39 wk zwangerschap doodsoorzaak wiegendood in de buik. De avond dat zij nog dood in mijn buik zat hebben we gelijk gezegd we gaan het weer opnieuw proberen. Ik was na 2,5 maand na haar overlijden zwanger van Eden. De situatie is anders het gevoel wel het zelfde. Ik zou zeggen ga er voor zodra je geest en lichaam hier klaar voor zijn zal het lukken eerder toch niet.

Sterkte met alles en tijd is alles . Hopelijk mogen verdriet & geluk weer voor jullie samen gaan ❤️

Verschrikkelijk heel veel sterkte!

Ik zou zeggen als jullie er elke dag overna denken dat jullie graag nog een kindje willen, proberen.

En dan niet het klussen op de juiste momenten zoals hier vaak over wordt geschreven maar gewoon van we zien wel.

Nogmaals heel veel sterkte!

Wij zijn 5 jaar geleden onze zoon van 6 jaar verloren aan kanker. Altijd wouden wij al graag 3 kinderen maar toen Jayden ziek was was dat wel het laatste waar we ons mee bezig hielden. Wel wisten we dat we dat ooit wel zouden willen. Na twee jaar ziek zijn overleed Jay.

Mijn ervaring is dat je de eerste maanden nog een beetje in een roes zit. Dat het echte heftige verdriet dan nog niet is geland ofzo. Tenminste dat was bij mij zo (en ik zie het bij lotgenoten om ons heen ook) want een jaar na het overlijden van onze zoon was ik helemaal de weg kwijt. Ik ben anderhalf jaar door een vreselijk diep dal gegaan met allemaal rare lichamelijke klachten erbij.. verzuurde rouw. Gelukkig hebben wij gewacht met de derde want ik denk niet dat ik het toen had aangekund. Toen ik me maandenlang echt beter voelde zijn we pas voor een derde gegaan. Onze derde wordt nu in september 2 jaar en ik moet over 9 weken bevallen van onze 4 de en laatste kindje :) Soms is het nu nog heel zwaar. Rouwen gaat net ups en downs en ik heb zeker slechte periodes.

Ik denk dat jij je hart moet volgen. Maar een ander kindje kan jullie Noa nooit vervangen (zo zie je dat natuurlijk ook niet) ;) maar neemt ook de pijn van haar verlies niet weg. Ik denk dat ik zelf nog even zou wachten.. Maar Ken ook lotgenoten die vrij snel weer zwanger zijn geworden. Maar die gaan later ook door die vreselijke rouwperiode.. Ik denk dat je je vooral moet afvragen of je dat aankan gelijk met een kleine baby en je dochter.

Gecondoleerd met het grote verlies ik wens je heel veel kracht

Gecondoleerd!

19 november 2018 ben ik te vroeg bevallen van een jongetje 20 weken. Ik moet zeggen ik wilde het gelijk weer. Na de tweede week was ik al aan het googlen enz. Ik wil zo graag een kind! Ik moest wachten tot mijn eerste ongesteld, daarna gelijk aan de slag. Nu bijna 6 maanden verder nog steeds niks :(

Maar dan zeg ik van mijn lichaam weet wanneer het wel mag komen, wanneer ik indd klaar voor ben. Dus ik zeg als je dat voelt gewoon doen en als het komt dan moet het zo zijn. Je lichaam weet wanneer je klaar voor ben. Succes met je keuze.

Ik wilde jullie eigenlijk alleen heel veel sterkte wensen, lijkt me echt vreselijk wat jullie nu mee maken.

Op de vraag kan ik geen antwoord geven helaas,

Heel veel liefs en een dikke knuffel

Even je verdere antwoorden gelezen. Ik zou het met je geneticus, gynaecoloog en eventueel psycholoog bespreken. Toen ik zwanger was van nummer 2, zaten we vollebak in de onderzoeken van nummer 1 en moest ik ondertussen ook verwerken dat ze een mentale beperking zou hebben. Het was een vreselijke zwangerschap waarin ik constant gespannen was. Nu is de jongste 14 maanden, en ben ik pas bezign met echt accepteren en verwerken

Misschien dat het juist helend werkt. Of dat zo is, kun je pas nadien zeggen. Om te rouwen hoeft je leven niet stil te staan. Ook als je rouwt mag je blij zijn. Heel veel sterkte met de keuze die alleen jullie samen kunnen maken...

Heel veel sterkte. En volg je hart.

Wij zijn ons zoontje ook verloren, vorig jaar juli, hij was bijna 6 maanden oud! gecondoleerd met het verlies, ik weet als geen ander hoe verschrikkelijk het is.. wij zijn na ongeveer 5 maand weer gaan proberen zwanger te worden en was gelukkig gelijk raak! We hebben dubbele gevoelens bij de zwangerschap, uiteraard, maar we zien het als een stap verder in ‘het leven weer oppakken’! We hebben het gevoel weer naar iets moois te mogen uitkijken!

Als je gevoel zegt dat je klaar bent voor een kindje dan kan ik je alleen maar adviseren om ervoor te gaan. Dat gevoel had ik ook en ben erg gelukkig met de keuze! Succes😘

Als ik het goed begrijp is jullie dochter 3 of 4 weken geleden overleden? Zou je dan- heel verstandelijk- niet eerst rouwen voor je zwanger gaat raken... Rouw en zwangerschapshormonen lijken me samen de combinatie voor een depressie.... Geef jezelf de tijd om afscheid te nemen voor je een nieuw kindje ontvangt... Dat verdient jullie derde kindje: geboren worden in een gezin dat door de rouwperiode heen gekomen is.... Heel veel sterkte!!!

Wat verschrikkelijk zeg 😥.

Heel veel sterkte nog met het verlies van Noa.

Of je weer voor een kindje gaat ligt aan hoe jullie erin staan. Misschien dat je eerst met iemand nog kan over praten om je gedachten hierover op een rijtje te zetten? ❤️❤️

Als eerste wil ik jullie heel veel sterkte wensen. Mijn dochter is van 18-10 dus iets ouder dan jullie dochter en kan me niet inbeelden wat jullie moeten doormaken.

Ik ben het voor een deel met de andere hier eens, wij kunnen jullie jou niet zeggen of het wel of niet slim is om weer voor een zwangerschap te gaan. Die keuze kunnen jullie het beste maken. Ik denk wel dat jullie dan samen goed moeten kijken waar die wens vandaan komt, is het het missen van je kleine meid, of is het echt om een nieuw kindje. Metaal fysiek etc moeten jullie er wel klaar voor zijn.

Het moet namelijk niet zo zijn dat jejullie daarmee hopen het verlies gaat verzachten. Ik bedoel het allemaal goed en wil jejullie niet zeggen wat jullie wel of niet moet doen. Mochten jullie er voor gaan hoop ik dat het voor jullie snel raak is. Ik wens jullie in iedergeval het beste, liefde en sterkte

Hoi meid,

Wat een heftige periode waar je in terecht bent gekomen. Een kind verliezen is als een zwaard door je ziel.

Ik herken heel erg je gevoel wat betreft een nieuwe kinderwens.

Ik kan niet zeggen wat je wel of niet moet doen.

Op basis van mijn eigen ervaring kan ik je wel een advies geven.

Ik ben na een complexe zwangerschap snel na de geboorte ons zoontje verloren.

Daarna loop je rond met een gevoel voor dat kind wat je nergens meer kwijt kunt. En ik miste het zwanger zijn, de euforie van het moeder worden enz. Gewoon de mooie verwachtingen die het krijgen van een kind met zich mee brengt.

Tegelijkertijd wist ik met mijn verstand dat het vast beter zou zijn als ik even zou wachten met een nieuwe zwangerschap. Om alles even te verwerken voor zover en weer een beetje het normale leven op te pakken. Lichamelijk te herstellen. En toch bleef het knagen. Ik wilde het zo graag weer meemaken en voelen. De leegte opvullen. Mijn verstand was me de baas en we hebben elf maanden gewacht. En een aantal weken na de geboorte van ons zoontje herpakten we het gewone leven, we deden weer gewone dingen en je komt met beide benen op de grond. Toen besefte ik dat wat ik toen dacht, (weer zwanger willen worden) best wel bizar was. Alles landde, en ik was blij dat ik het verdriet wat ik soms had de tijd gunde zonder me weer te hoeven focussen op iets nieuws.

Langzaam vond ik een manier om ermee om te gaan en toen kwam er toch weer plaats voor een nieuw kindje. Ik raakte na elf maanden zwanger, en het was oké.

Normaal hoor je vaak: volg je gevoel. In deze situatie vind ik dat lastig om te zeggen. ;)

Misschien moet je het doen. Misschien niet. We zijn niet allemaal hetzelfde.

In mijn geval was het goed om even naar mijn verstand te luisteren, met later de bevestiging dat dit juist was.

Maar doe vooral wat jij denkt dat goed is voor jou.

Sterkte met alles.

Je komt er vast wel uit.

Neem de tijd voor alles wat je hebt meegemaakt.

Liefs

Pb mag altijd

Je dochter verliezen na 5,5 maand, 🙁

Wat vreselijk

Ik zou ook weer zwanger willen worden

Hopen dat t snel mag lukken!!!!

Aller eerst ontzettend veel sterkte met dit verdriet.

Ik denk dat jullie samen enkel kunnen besluiten of t er al tijd voor is. Als jullie samen t weer aan denken te kunnen, waarom zou je dan niet proberen?

Is er onderzoek gedaan bij Noa? Om eventueel iets genetisch ui mt te sluiten, wat v invloed kan zijn voor een volgend kindje?

Als er medisch niets in de weg staat, en je bent weer ongesteld geworden. Dan kan je weer gaan proberen. Wijsheid heeft niemand, je moet doen wat je hart je ingeeft. Als jullie er allebei klaar voor zijn, zowel medisch, mentaal en fysiek, dan zou ik er voor gaan :)