Ervaringsverhaal miskraam en curettages (deel 3 - laatste deel)


27 december-nu
De ochtend na tweede Kerstdag meldde ik me weer vroeg in het ziekenhuis. Ook nu ging alles snel. De curettage verliep goed en ik mocht in de middag weer naar huis. Wel voelde ik me minder fit dan de vorige keer. Heel moe. Ik merkte dat ik minder lang op mijn benen kon staan. Op zaterdag 28 december hadden we een feest, hier heb ik alleen maar op een stoel gezeten. Positief was echter dat ik helemaal niet meer bloedde. Drie dagen na de curettage begon het bloeden weer, dit hield ongeveer een week aan. Lichamelijk ging ik me weer goed voelen. Voor het eerst sinds maanden kon ik een onderbroek aan zonder dik maandverband erin. Twee weken na de curettage belde de gynaecoloog. Het verwijderde weefsel was onderzocht. Het was inderdaad nog zwangerschapsweefsel, maar het was al aan het degenereren. Ze raadde aan om nog één menstruatie af te wachten en daarna zou ik weer zwanger mogen worden. Die menstruatie zit ik nu midden in. Want na vijf fijne dagen zonder bloedingen, begon mijn ongesteldheid. Ik ben blij dat mijn cyclus weer op gang is. Ik hoop mijn ovulatie te kunnen vaststellen binnenkort en ik hoop nog veel harder dat ik in 2020 nog mama mag worden. Maar ik ben ook bang. Bang dat al dit gebeuren ervoor heeft gezorgd dat ik niet meer zwanger kan worden. Bang dat het weer mis zal gaan. Ik ga nog in gesprek met de praktijkondersteuner van de huisarts om die gevoelens op een rijtje te kunnen krijgen. Alles bij elkaar heeft me wel doen inzien dat ik zo ontzettend klaar ben om een kindje te krijgen. Een tweede kindje. Want Odin zal altijd mijn eerste kindje blijven.


 

 

550 x gelezen, 4

In Overig

reacties (7)


  • Mama-R

    Na de reactie ook jouw verhaal gelezen.

    Het kwam indd erg overeen!

    Ik wilde ook heel graag een curettage.

    Ik wilde dat het klaar was.

    Toch zijn de pillen me aangepraat.

    Door mijn vk en de gyn.

    Doordat niet alles er uit was, was ik ook bang dat de kans op kinderen dalijk minder zal worden. Een missed abortion komt echt als een klap. Wij waren in praag toen ik 10weken zwanger was. Ik heb zo veel last gehad van de kwaaltjes en veel dingen gelaten door de vermoeidheid. Terwijl ik eigenlijk al niet meer zwanger was.

    Mijn vriend en ik zien dit ook als onze eerste kindje. Ik was er al zo aan gehecht. Vaak kreeg ik de opmerking. Je bent toch nog jong het komt wel goed. Alleen dat is zo niet wat je wilt horen. 24 of 40 de pijn is het zelfde.

    Nu hopen dat wij allebei over een tijdje kunnen genieten.

    Helpt de praktijkondersteuner bij jou?

    Bij mij werkte het helaas niet. Heb wel nagedacht over evt. Een psycholoog.

  • Reyna

    Bij mij zijn juist de pillen erg afgeraden, de curettage eigenlijk ook. Maar ook wilde dat het klaar was en heb gewoon gezegd dat ik dat ging doen. Ben ik wel blij om.

    Wat je schrijft herken ik heel erg. Ook ik was, door de twee curettages, bang dat ik geen kinderen meer kon krijgen. Dat er van alles mis zou zijn in mijn baarmoeder. Dat we zo snel weer zwanger raakten, kwam dan ook als een geweldig wonder voor mij. En 'je bent nog jong', 'je weet nu tenminste dat je kinderen kunt krijgen'. Wij hebben het ook allemaal gehoord. En daarnaast waren bij mij ook de kwaaltjes (vooral misselijkheid) op zijn ergst toen onze Odin al was overleden.

    Ik ben er één keer bij de praktijkondersteuner geweest, hielp niet echt. Ze raadde me aan om tijdelijk te stoppen met werken en dat was eigenlijk alles. Dus ben er ook niet meer naar terug gegaan.

    Genieten vind ik nu nog wel lastig hoor. Bij elk buikpijntje/krampje/dingetje denk ik dat het mis gaat. Heb ook wat bloed verloren, dus ben wel angstig. Ga volgende week voor mijn eerste echo (6+2), wel vroeg dus hopelijk is er niets te zien. Ik hoop ook dat jij snel kan gaan genieten!!

  • Mama-R

    Ja vooral het laatste. Bij elk pijntje en dingetje word je onzeker. Ik ga 4maart dan ben ik +/-7weken. Vorige keer ging het rond de 7weken fout.. dus ben benieuwd. Ga voor ons duimen🙏

  • ElsJ

    Hallo, ik zit met ongeveer hetzelfde verhaal, op 7 weken beginnen bloeden en bleek miskraam. Dit was 10 december. Op 8 jan curretage gepland en plots vruchtje verloren op 6 jan, ben nu ook bang want was mijn 2e miskraam sinds september. We geraken vlot zwanger maar ik Ben wel net 40j dus heeft er wel iets mee te maken vrees ik. Hoe snel na curretage was jij dan ongesteld? Lijkt me snel aangezien ik pas dacht dat cyclus begint als weefsel weg is...? Sterkte en wieweet binnenkort terug goed nieuws :-)

  • Reyna

    Hee,

    Ik was inderdaad na de tweede curettage vrij snel ongesteld. Maar ik ben tussen de eerste en tweede curettage ook echt ongesteld geweest. De zwangerschapsrest die er nog zat, gaf geen HCG meer af. Dus mijn cyclus was weer 'normaal' geworden terwijl er nog een rest in mijn baarmoeder zat.

  • ElsJ

    Dan zal het de komende tijd spannend afwachten zijn en hopelijk snel terug zwanger :-)

  • Suusoe

    Wat een heftige verhaal allemaal jeetje wat heb je al veel meegemaakt mooi dat je menstruatie op gang nu is en dat je straks met ovulatietesten kan kijken na je vruchtbare dagen ik hoop zo dat je nog mama word in 2020 💚 heel veel geluk .

    Alhoewel ik wel heel vaak lees dat dames gelijk na hun miskraam weer zwanger zijn . Ik hoop t ook voor jou 💙