Ervaringsverhaal miskraam en curettages (deel 1)

Woensdag 2 oktober 2019
Met acht weken zwangerschap hadden we deze dag onze vroege echo. Ik kon niet wachten om ons frummeltje te zien. Vier lange weken had ik hiernaar uitgekeken. Ontzettend zenuwachtig en met een hele volle blaas, zat ik onrustig in de wachtkamer van de verloskundige. Maar die zenuwen verdwenen toen we een prachtig kloppend hartje op de echo zagen. Wel was ons kindje wat aan de kleine kant, maar dit hoefde volgens de verloskundige niets te betekenen. We hebben onze familie en vriendenkring het blijde nieuws medegedeeld. We wilden ons geluk delen! Toch zat het me niet helemaal lekker. Ik heb mijn verhaal toen hier op Babybytes gedeeld en er kwamen heel veel positieve reacties op. Dat luchtte op. Het zou vast en zeker allemaal goed komen met ons kleine vruchtje.

Woensdag 16 oktober 2019
Tien weken zwanger en vandaag was de tweede echo. Vandaag zouden we te horen krijgen dat ons kindje zich gewoon wat verstopt had de vorige keer, niets aan de hand! Het tegenovergestelde bleek waar. Het hartje klopte niet meer. Ons baby’tje was nog wel wat gegroeid ten opzichte van de vorige keer, maar hij of zij zou nooit meer groter groeien. Die avond en de dagen daarna heb ik niets anders gedaan dan huilen. Jeeminee, wat een verdriet. Onze toekomstplannen, onze dromen, de liefde die we voor dit mini-mensje voelde, alles werd plotsklaps van tafel geveegd. We gaven onze baby een naam: Odin. Ook al had was Odin nog zo klein, hij/zij was ons eerste kindje. Het geven van een naam voelde daarom goed.

Vakantie 19-26 oktober 2019
We hadden een vakantie gepland staan naar Denemarken. De reis is overschaduwd door verdriet. Maar het was ook wel fijn om uit de dagelijkse gang van zaken te gaan. Even met z’n tweeën op pad. Odin zat nog in mijn buik. Ik verwachtte dat de miskraam in Denemarken op gang zou komen. Elke keer dat ik naar de wc ging, verwachtte ik bloed te zien. Elke keer dat ik naar de wc ging, werd ik weer herinnerd aan het feit dat Odin er niet meer was. Maar de miskraam kwam niet op gang…

Maandag 28 oktober 2019
Vandaag stond er een afspraak bij de gynaecoloog op de planning. In de wachtkamer van de poli, werden we omringt door zwangere vrouwen. Confronterend. De gynaecoloog was een erg onprettige man. Hij behandelde ons bot en ruw. Hoewel ik vandaag hoopte te kunnen besluiten wat de beste optie zou zijn, kreeg ik alleen maar twijfels. Uiteindelijk heb ik voor mijn eigen gemoedstoestand voor een curettage gekozen. Deze werd gepland op 8 november, dus er was grote kans dat de miskraam nog uit zichzelf zou beginnen. En dat leek in de avond opeens echt te gebeuren. Ik begon met vloeien.