Week 1 curretage

Lichamelijk en emotioneel viel het me allemaal erg tegen hoewel de curretage onder narcose reuze mee viel.

De hormonen gierden nog flink door mn lichaam daar ik ook 'lang' bleef vloeien,  Ik wist niet dat de klap emotioneel zo hard zou zijn. Het ene moment voelde ik me redellijk daar je afleiding had van je kinderen/ de feestdgn enz. maar daarnaast gleden mn gedachten steeds weg naar die lege plaats in me, waardoor er veel tranen verloren zijn gegaan.

Ik bleef nog lang navloeien wat bijna 3 wkn lang bleef aanhouden. Ik verwacht dat dit vandaag of morgen over zal zijn. De stuwing in mn borsten viel ook erg tegen, ik had niet verwacht dat die al klaar zouden zijn zoals na 9 mnd. Ze waren behoorlijk gestuuwd tot 2 cup maten groter, maar bij een bevalling gaat de pijn weg na borstvoeding. En nu was er de pijn van de stuwing en het verlies.

Geen baby meer in je buik, die je ook niet meer kan bewonderen op de echo en strakjes in je armen. Niet van de zomer wandelen met de kinderwagen en genieten van je verlof. Die dakkapel kan dan ook wel wachten, of moet hij toch nog komen? Hoe zou de toekomst nu worden, alles was al zo gepland door de zwangerschap. Hoe je het zou doen met werk/ opvang enz.

En nu...

Het gaat lichamelijk heel wat beter, en geestelijk proberen we het allemaal een plekje te geven. We hopen dat het weer snel raak mag zijn en zwanger te worden, hoewel het al een wonder is om zwanger te worden. Dit brengt ook de nodige angst met zich mee, want er zal altijd risico zijn dat het niet goed gaat. Maar de tijd zal het leren!