Dood op, maar niemand kan helpen

Als je redelijk in de buurt van Breda woont kun je me best een berichtje sturen hoor. Ik kom wel helpen

Waar woon je? Ik heb zat vriendinnen veilig kunnen helpen. Evt bij je gemeente vragen

De enige die kan helpen ben jijzelf.

Heel snel weg van deze lapzwans.

Ik ben het helemaal eens met Vespertine hieronder.. ik las het precies zo, en je stort dadelijk écht een keer en dan is de chaos echt compleet.. Ga hulp zoeken, voor je zelf. Zet alles op een rij. Ga eens aan jezelf denken. Wat wil jij? Wat moet er veranderen? En als je dat weet, kun je dat naar je man uitspreken. Maar dan moet hij wel mee werken.. wil hij niet, dan houdt het ook echt een keer op. Kom voor je zelf op, want er is niemand anders die dat voor jou gaat doen, dit moet je echt zelf doen. En je weet het zelf ook wel :)

Hoeveel meer heb je nodig om wél voor eens scheiding te kiezen? Pa nadat je zelf letterlijk en figuurlijk in elkaar bent gestort? Is het dan pas duidelijk dat het zo niet langer kan? En hoe dacht je man op uitzending te gaan dan als hij zoveel hoofdpijn heeft en niets uitvreet? Is dat dan ineens over of kan het dan ineens wel? Ik geloof er gewoon niets meer van, en jij weet dat ook wel dat het lang niet zo erg is als hij doet voorkomen, maar ondertussen jou volledig kapot maakt. Wil je dat voorbeeld aan je kinderen geven? Dat als zij ooit zo in een relatie terecht komen, dat ze dan niet voor zichzelf kiezen maar zich helemaal kapot laten maken door de ander? Nee toch hoop ik? Tijd voor actie dus. Als je ook maar een beetje zelfrespect hebt, dan laat jij je niet zo behandelen en kom je voor je zelf op. En hoe dat opkomen voor je zelf er dan uit ziet en in welke vorm je dat giet, dat maakt niet uit, maar dát je het doet, dáár gaat het om!

Waarom ging het een tijdje goed dan? Hoe ik het lees, staat het antwoord in de tweede zin. Daar staat dat het goed ging omdat jij jezelf wegcijferde: je stopte je frustraties diep weg en accepteerde zijn gedrag. Is dát de reden waarom het goed ging? Want dan is dit geen houdbare situatie. Dan ben jij een tikkende tijdbom die binnenkort ontploft. Dan hebben je kinderen binnenkort niet één, maar twee niet-functionerende ouders. Je moet echt voor jezelf opkomen, anders gaat er niets veranderen.

Ik had ook zo'n vriend. Deed altijd alles alleen voor zichzelf. Hulp hoefde ik niet te verwachten en als ik er iets van zei dan kreeg ik te horen dat hij de hele dag had gewerkt. Na bijna 20 jaar heb ik begin maart de relatie beeindigd. Zo'n man verandert niet hoe graag je het ook wilt. Hij zal altijd in zijn oude patroon terugvallen. Vanaf het moment dat ik uit ons gezamenlijk huis ben vertrokken heb ik rust. Het blok aan mijn been is er niet meer. Op een gegeven moment had het echt geen meerwaarde meer dat wij nog samen waren. Ik stond toch overal alleen voor. Er is daarom nu ook niet veel voor mij verandert. Alleen dat ik met de kinderen ben verhuisd. Ik zou als ik jou was goed nadenken. Ik dacht ook iedere keer het komt wel goed. Dat is omdat je het zelf graag wilt maar eigenlijk houd je jezelf voor de gek. Als er niets verandert barst de bom vroeg of laat toch. In die 6 maanden uitzending groei je waarschijnlijk alleen maar verder uitelkaar. Ik spreek uit ervaring want mijn ex was ook beroepsmilitair. Ik wens je heel veel sterkte!

Ik zag dat hij geen hulp wilt voor jullie relatie, je kan ook alleen gaan. Dan leer je omgaan met zijn gedrag, grenzen stellen voor jezelf en assertiviteit.

(Ik ken je natuurlijk niet maar als ik zo andere dingen lees etc kan je er best wel is baat bij hebben.)

Mijn moeder heeft dit gedaan, een assertiviteits cursus, na de scheiding met mijn vader . Ze heeft daar zoveel aan gehad !

En ja, defensie mannen .. gevalletjes apart vaak . Heeft hij een ptss? Misschien hulp zoeken via defensie zelf ?

Ik heb allerlei antwoorden gelezen. Jij hebt het niet leuk en ervaart op dit moment dit dubbel zwaar. Je man helpt je niet.

Ik begrijp dat jij schrijft om je hart te luchten.

Zoals ik het zie is het voor jou ook erg eenzaam en frustrerend. Maar jij bent ook de factor die dit in stand houd. Zie je dat ook? En je zal het ook doen voor je kind, dat doen moeders. Maar je wacht tot januari dat je man op uitzending is en wat als hij terug komt? Begint het vast weer van voren af aan.

Ik zeg niet dat je bij je man weg moet gaan. Elke relatie kent wel ups en downs. Maar ik denk wel oprecht dat je actie moet ondernemen als je wil dat er zaken veranderen. Alleen je hart luchten is niet voldoende want het komt steeds weer terug.

Ik las ook goede tips hieronder. Sommige wel heel duidelijk omschreven naar mijn mening maar wel een kern van waarheid denk ik.

Ik hoop dat je er samen uit komt met je man. Dat je hem weet te bereiken. Wees duidelijk en geef je grenzen aan. Laat met daden zien dat je het ook meent. Sterkte met alles.

TO ik snap werkelijk waar niet als je man nu klachtenvrij is hij niets doet. Ik heb nog doorgewerkt hele dagen, huishouden gedaan en de middelste geholpen met school etc. Hij mag echt meer doen.

Wel testen, wen positieve test maakt dat je kind voor 8 weken bij een snotneus etc niet meer hoeft te testen, kan in sommige situaties wel handig zijn (ons kind mocht bijv toch nr school ondanks symptomen, omdat ze nog binnen de 8 weken na een positieve test zat)

We kunnen nu wel op je man gaan zitten zeiken, maar heb JIJ al eens actie ondernomen? Je hebt al heel vaak dit soort verhalen geplaatst en je hebt al heel vaak de tip gekregen om hulp in te schakelen. Heb je dat nu al gedaan? Waar is je ruggengraat? Sleep je man uit bed of ga met zijn allen in bed liggen en zoek nou eindelijk eens hulp of ga uit elkaar.

Je man moet een paar pillen erin gooien en je gaan helpen. Wat ontzettend vervelend dat je kindjes ook niet fit zijn en jij niet slaapt. Vreselijke tijden zijn dat. Ik vind echt dat je man meer zijn best mag doen nu hij niet ernstig ziek is. Al is het maar twee uurtjes beneden op de bank zodat jij even kan slapen.

Stuur je man weg. Gaat die maar alleen zitten mekkeren. En als die dan het licht niet ziet ja dan wordt het misschien toch tijd voor een scheiding. Wij waren hier laatst beide niet lekker, maar we zitten het dan uit tot de kinderen op bed liggen en dan gaat mijn man ook naar bed. Je hebt meer last van je man dan dat hij ook maar iets toevoegt.

Vreselijke situatie, onmogelijk om altijd alle ballen zelf hoog te houden en jezelf hierdoor te slopen. Ik sluit mij aan bij wat Chudo en Pindakaasappel al schreven. Sterkte, beterschap en hoop dat hij licht gaat zien.

Ik had die vent van jou allang al de deur gewezen... Al was het alleen maar zodat hij bij zinnen komt en beseft dat het nu echt hoog nodig tijd is om te veranderen 😅😅😅..

Heel veel sterkte!