Het gaat toch niet goed...

Nadat je vanmiddag ben beoordeeld door de dokter gaf meeen beetje rust,
Wanneer ik het niet vertrouwde kon ik terugvallen op de kinderarts, wat een geruststelling.
Je ligt te slapen en fladdert jezelf wakker, je kleine lijfje gooit zich omhoog.
Je neusje reutelt en je piept. Je bent in paniek.
Je hebt de laatste voeding geweigerd en drinkt minder als normaal. Het kost je gewoon
Te veel energie. Ik neem je in mijn armen en we zitten samen op de bank.
Ik vind je meer oncomfortabel lijken. Je wordt niet goed wakker en wanneer je je ogen opend
Trek je pijnlijke gezichten. Je hoest en begint te huilen.
Als je rustig bent ga ik je broer in bed leggen. Ik probeer zijn verhaaltje wat in te korten,
Om zo weer sneller bij jou te zijn.
Ik loop de kamer in en zie dat je rood aangelopen bent.
Je schrikt en huilt. Ik probeer je te troosten, maar het duurt even voor het lukt.
Ik leg je weer in mijn armen en voor mij lijk je benauwd.
Als je ademd trekt er zich een kuiltje onder je keel.
Ik kijk het even aan. Opeens lijkt het alsof je je adem inhoudt. Ik zie je borstkas niet bewegen
Ik zou het me wel hebben ingebeeld. Maar kort daarna zie ik het weer en weer.
Maarliefst 8 hele seconden. De paniek slaat me om het hart, maar ik blijf rustig, voor jou.
Aan de telefoon vertel ik de kinderarts mijn verhaal. Op dat moment zie ik het weer, of eigenlijk weer niet.
De arts zegt me direct op te moeren hangen en 112 te bellen.
112 - levensbedreigend - mijn 4 weken oude zoontje - chaos.
Ik raap mezelf bij elkaar en bel het alarmnummer. Het lijkt lang te duren, maar ik hoor het - sirene.
Je laat de broeders horen dat je hoest, piept en knort.
Ik laat je bij hen en kleed me snel om. Vertel mijn man met tranen in mijn ogen dat we gaan.
Ik zal laten weten als ik meer weet.
Mijn hart gaat te keer. Ik voel de emotie borrelen, maar hou me groot.
Ambulance zonder sirene, gelukkig - stabiel.
Op de SEH wordt je nagekeken. Je neusje klinkt erg verstopt, je piept, maar je longen zijn schoon
Er komt een zuster binnen met een corona rest. Jij houdt je groot.
Je ondergaat het als een held. Ik, daarintegen, sta op afstand te huilen
Gelukkig, negatief! Wel worden we opgenomen, om je in de gaten te houden.
Je piept en reuteld verder, maar gelukkig kan je wel slapen.
Je wordt een paar keer wakker, je neusje zit weer dicht.
Ik spring uit bed en druppel je neusje, je vind het vies, maar houd je groot.
De artsen komen kijken. Je hebt gelukkig niets op je longen, maar een bovenste luchtweginfectie.
Omdat je neusje en luchtwegen zo smal zijn, raken ze snel verstopt en raak jij benauwd.
De artsen houden je nog even in de gaten, maar het lijkt erop dat je weer mee mag naar huis.
Je bent een kanjer, zo klein en toch zo groot.
Ik had de schrik van mijn leven, maar gelukkig ben jij oké.
We zijn er nog niet, maar we komen er wel.
Wordt snel beter kleine man.