Hormones raging!!

Vandaag eigenlijk 5 weken zwanger maar sinds gister bloedverlies waardoor we wat minder blij durven te zijn.
Vandaag laatste dag vrij en het was mooi weer, dus ik ben met R. op de fiets gestapt naar het strandje hier in de buurt. Daar heerlijk even gespeeld, nog geen uur, en daarna even door naar de stad voor wat boodschappen. Ik snel mijn fiets in het fietsenrek want de lucht werd al donker. Snel een tas uit de fietstas en R. op zijn sokken de AH in.
Kom ik later buiten, trekt een vrouw zo hard haar fiets uit het rek dat mijn fiets en de fiets daarnaast omvalt. Ze liep gewoon door met haar fiets en ik vroeg haar of ze me misschien even wilde helpen de fietsen weer goed te zetten. 'Ja, dat wilde ik al doen hoor!' was wat ik terug kreeg. Dus ik zeg nog, 'het spijt me, ik dacht dat u weg wilde gaan.' En zo bot was ze niet en blablabla. Dus ik sta daar met 2 tassen en een dreumes en mw. probeert mijn fiets (opafiets met zitje, buggydrager+buggy en fietstassen) overeind te zetten. Begint ze een hele tirade dat hij te zwaar is en dat er van alles aanhangt en dat hij daarom omvalt. Dus ik weer dat hij netjes in een standaard stond en dat hij dan echt niet omvalt. Begint ze erover dat zij een dubbele standaard heeft voor haar kleinkinderen en dat de meeste fietsen dat hebben. Moet je net mij hebben, dus ik snauw dat niet alle mensen het geld hebben om zo'n dure fiets te kopen. En zij weer dat het niet om rijke mensen gaat en dat zij ook zo'n standaard er onder heeft laten zetten. Inmiddels stond mijn fiets overeind en zei ze: 'EN nu?" Dus ik heb de fiets over gepakt, R. in het zitje gezet, het voorwiel weer in de standaard en zei: Kijk, hij staat.' Volgens haar was ik bot en zei ik ook al niks toen we tegelijk aankwamen en ze tegen R. aan het praten was. Sorry, maar daar heb ik echt niet op gelet. En het interesseert me ook niet. Ik zei dat ze wel een erge scene aan het maken was voor iemand die niet bot was. De hele straat stond inmiddels al naar ons te kijken. Ik wilde eigenlijk schreeuwen: 'MENS! Ik heb op dit moment, as we speak, misschien een mk en dan mag het nog zulk mooi weer zijn, ik voel me K*T en heb geen zin in dit gezeik!!!" Gelukkig heb ik dat niet gedaan, want ik voel me nu al schuldig. Uiteindelijk is ze weggefietst en ik ook. Die arme vrouw had me op geen slechter moment kunnen treffen, misschien was ik ook bot maar ik was er heilig van overtuigd dat ze weg wilde fietsen en ik had mijn excuses aangeboden maar ze ging door. Dan kan je het krijgen ook! En dan ben ik nog aardig gebleven ook volgens mij.

 Later was ik bijna thuis, gaat de boodschappentas tussen mijn voorwiel (fietstassen vol) en liggen de sperziebonen overal op straat. Ik kon wel janken!! Bedankt lieve meneer die afstapte, de overige zak sperziebonen en de boodschappentas in de fietstas heeft gepropt. Die zag vast dat ik het allemaal niet meer trok. En bedankt ml, dat je nieuwe sperziebonen hebt gehaald!
Luv ya!