Roas 24 juni 2010

Lieve Roas,
Het is vandaag 24 juni 2010. Je bent bijna 4 maanden oud. Wat gaat de tijd snel….
Hoe hulpeloos je in het begin was, hoe een zelfstandig mannetje je nu al wordt. Het begin is voor ons allebei niet makkelijk geweest. Je hebt heel veel gehuild en ik wist maar niet wat er aan de hand was. Had je last van krampjes? Had je honger? Had je een vieze broek? Ik wist het niet. Het enige wat je wilde, was in mijn armen slapen. Als ik je in je wiegje legde, sliep je maar een half uurtje en werd je weer krijsend wakker. Na 4 weken dacht ik dat ik niet genoeg borstvoeding maar had en zijn we snel overgestapt op flesvoeding. Dit hielp eventjes, maar je bleef huilen. We zijn verschillende keren naar de huisarts geweest om te kijken of je misschien last had van reflux, dat je maagzuur terugvloeide naar je slokdarm en dat je daar pijn van had. Dit bleek het niet te zijn.
Na 9 weken ben ik met je naar een manueel therapeut gegaan en wat bleek? Je had het KISS syndroom. Dit houdt in dat je (bij jou eerste) nekwerveltje scheef stond. Na de eerste behandeling was je al een heel ander kind. Je was veel vrolijker, lachte meer, sliep beter en het spugen was ook over. Wat zal je een pijn hebben gehad! De eerste glimlach weet ik nog, dat was op 13 april. We hebben nu vier behandelingen gehad en je nekwerveltje staat goed! Dat merk je ook echt aan je. Je hebt een goede regelmaat, je eet als een bouwvakker en je begint nu zelfs al te schaterlachen.
Een ander nadeel van je scheve nekwerveltje is je voorkeurshouding en het daardoor afgeplatte achterhoofdje. Je ligt heel graag met je hoofdje naar links. Hiervoor komt al een paar weken de fysiotherapeut aan huis die verschillende oefeningen geeft. Nu je werveltje goed zit, merk ik ook dat je steeds vaker naar rechts kijkt en de fysio vond dat je hoofdje al weer wat ronder werd!

Ik ben heel erg onzeker geweest in de eerste twee maanden. Ik vroeg me af wat ik verkeerd deed, was ik een slechte moeder, had je gewoon erge honger, was je gewoon een huilbaby? Ik heb echt dagen gehad dat ik ten einde raad was en met jou op mijn arm flink heb lopen huilen. Nu ik terug kijk weet ik dat ik goed heb gehandeld. Ik deed alles goed, maar je kon helaas nog niet vertellen dat je pijn had. Ik heb er wel spijt van dat ik zo snel gestopt ben met de borstvoeding. Ik mis de intimiteit en voel het toch een beetje als tekortkoming. Achteraf gezien had het helemaal niks met de voeding te maken en had ik nog weken of zelfs maanden borstvoeding kunnen geven. Toch ben ik nu zelf niet helemaal fit, ik heb een ijzertekort waardoor ik snel moe en duizelig ben. Ik durf je niet eens in bad te doen als papa niet thuis is. Bang dat ik flauwval en jij zal verdrinken. Daarom doen we dat ook maar niet. Als ik nu nog borstvoeding had gegeven, was dat voor ons allebei niet goed geweest.

Je ontwikkelt jezelf razendsnel. Je lacht, je schaterlacht, je pakt al dingen past, je sabbelt op je handjes, je krijgt nu je voetjes in de gaten, je brabbelt er lekker op los en je hebt jezelf al eens van je buik op je rug gedraaid!! Dat was niet helemaal de bedoeling, je snapte zelf niet hoe je nou op je rug terecht was gekomen. Toch begin je nu steeds meer van je rug op je zij te rollen en ik denk dat het niet lang meer duurt voordat je van je zij doordraait naar je buik. Ook al vind je dat niet lekker liggen.

Papa is ook heel erg blij met je. Hij speelt graag met je en zelfs een luier verschonen of de fles geven vindt hij niet erg. Hij kan niet wachten tot je gaat praten, kruipen en lopen. En ik eigenlijk ook niet. We weten zeker dat je een eigenwijs en druk mannetje gaat worden. Dat wisten we al toen ik nog in verwachting van je was. We zullen een hoop met je te stellen krijgen, maar we houden nu al ontzettend veel van je en we genieten er elke dag van!
Lieve, lieve Roas, je bent het beste wat ons ooit is overkomen.

Dag kleine baby,
Hallo kleine man
Jij omvat deze woorden:
De woorden ‘houden van’
Blijf deze woorden omvatten de rest van je leven
En iedereen waarvan je houdt, zal dit aan je teruggeven.

Zou je klein, lief en knuffelbaar willen blijven?
Of zou je sterk, stoer en groot willen zijn?
Ik kan de hoeveelheid liefde voor jou niet omschrijven
Ach Purk, wat ben je fijn
En wat ben ik supertrots
Dat Ik jouw mama mag zijn!