Leuk weekend met een nare nasmaak

Vrijdag begon ons leuke weekend! We zijn naar de theatershow van Derek Ogilvie geweest. Superinteressant om een keer mee te maken. Maar goed, daar heb ik verder niet zo veel over te vertellen. Oh ja, toch wel.... Daarna Roas opgehaald bij m'n schoonouders. Die vertelde dat ie heel veel gehuild had en mijn schoonmoeder dacht dat ie last van zijn mondje had. Ik weet wel beter, ze leggen hem niet op tijd op bed, met het gevolg dat ie dan zo moe is dat ie niet meer kan slapen. (ik heb trouwens een hele gebruiksaanwijzing voor ze geschreven) Hij heeft, als ie daar is, altijd wel ergens last van volgens hun. Of het zijn krampjes (heeft ie eigenlijk nooit last van gehad) of hij is zijn melk aan het verwerken en nu was het dus weer een 'beginnend tandje'. Ik heb er maar niks over gezegd, ze bedoelen het goed, maar ik ga me er steeds meer aan irriteren. Laatst ook, met de WK finale bleef hij daar slapen, voordat wij weg waren, was ie al onwijs moe en krijsen dat ie deed!! Ik heb vasthouden (dan valt ie altijd binnen no time in slaap), maar oeps, hij liet een boer en een scheet dus wat had hij volgens hen: Krampjes!!! Misschien zat er inderdaad wat dwars, maar dan denk ik: ik ben al bijna 5 maanden thuis met m. Dag in dag uit. Denken ze dan echt dat zij beter weten wat er met MIJN (ons) kind aan de hand is?? 2 minuten later sliep hij, heb ik m in bed gelegd en vertrok met pijn in hart. Maar dit was eigenlijk helemaal niet wat ik wilde schrijven.

Zaterdag zijn ML en ik 's ochtends vertrokken naar Groningen. Mijn 2 zussen kwamen in ons huis om op Roas te passen. Eerst ingecheckt in het hotel, daarna de stad in lekker winkelen. Toen zaten we op t terras, ging ML zijn telefoon. Zijn moeder belde om te vertellen dat zijn zusje op dat moment geopereerd werd aan een blinde darmonsteking. Oke, was even schrikken, maar je kan niks doen op zo'n moment, dus verder gaan winkelen. Daarna ff opfrissen in het hotel na eerst een passionele namiddag ;) en toen een happie gaan eten en daarna naar de film. We zijn weer heerlijk tot elkaar gekomen en ja, we hebben het zelfs over een tweede kindje gehad. Helaas moeten we dan echt eerst verhuizen en aangezien ML pas 2 jaar voor zichzelf werkt gaat dat lastig met een hypotheek. s Nachts heerlijk gaan slapen met het idee dat we uit konden slapen en dat we ontbijt op bed zouden krijgen. Word ik om half 7 wakker van de deur die open gaat, komt er een vreemde kerel (bezopen of slaapwandelend) de kamer binnen. Duurde 3 minuten voordat ie doorhad dat t niet de goede kamer was en weer weg was. Hahahah!! Hebben wij weer!! Nog weer verder gaan slapen, met de deur op slot en om 11 uur kregen we ontbijt op bed! Heerlijk!! Om 12 uur uitgecheckt en nog naar Pieterburen gereden naar de zeehondencreche... Had ze allemaal mee willen nemen, wat een poepies!! Toen weer naar huis, even langs schoonzus die inmiddels weer thuis was en toen snel naar ons kleine mannetje! Na al onze verhalen vroeg ik aan mijn zus waarom ze een mitella om had. Nou komt t......

Ze was gister onze hond uit gaan laten. Ze wilde oversteken maar de hond dacht: Nee, er komen auto's aan. Met als gevolg dat zijn halsband afging. En aangezien we een straathond uit Portugal hebben, dacht mijn zus: ik moet m pakken want anders loopt ie weg. Ze greep hem in zijn nek en van schrik gooide die zichzelf op de grond en beet mijn zus. In haar hand. Ook zij heeft dus gister in het ziekenhuis gezeten, want ze dacht echt dat ze haar hand had gebroken, was misselijk en duizelig door de pijn. Er was gelukkig niks gebroken, maar wel gekneusd en een paar wondjes. Wat een verhaal.... Maar ML en ik zeiden meteen dat de hond weg moet. Met heel veel pijn in mijn hart, want het is echt een schat van een beest. We hadden er al eerder aan gedacht omdat hij urine lekt en dat is niet echt fris als Roas gaat kruipen. Maar we wilden nog van alles proberen, pillen, een broekje aan.... Maar dit is onacceptabel. En hoe lullig ook voor mijn zus, maar ik ben blij dat het bij haar is gebeurd en niet bij Roas. Dat begreep ze wel. We kunnen dit gewoon niet door de vingers zien. Oke, hij deed het uit schrik, maar wat als ie van die kleine schrikt? Dat wil ik niet op mijn geweten hebben.... Ik zal hem onwijs gaan missen, die lieve grote knuffelbeer die heel voorzichtig liep toen ik hoogzwanger was, waar je, als je m in de ogen kijkt, ziet hoe gelukkig hij nu is nu hij een thuis heeft en niet meer om eten hoeft te vechten, die met je komt knuffelen als je je rot voelt... Ik zit dit met tranen in mijn ogen te schrijven, met dubbele gevoelens. Aan de ene kant wil ik m een kans geven, maar aan de andere kant weet ik dat dat niet reeel is en het waarschijnlijk alleen maar is zodat ik geen k*tgevoel heb. Ik vind t nu al moeilijk om m in zijn ogen te kijken.... Hij kijkt zielig, net alsof hij weet dat hij een grote fout heeft gemaakt waardoor wij deze beslissing hebben genomen...

Nog even een toevoeging: Roas heeft het heel goed gedaan bij mijn zussen (die kunnen wel een gebruiksaanwijzing lezen)