Het begon twee weken geleden. Manlief en ik gingen even een sigaretje roken in de keuken (keukendeur dicht en afzuiger aan!) en ondertussen ruimde ik de vaatwasser in. Roas zat rechtop in zijn wipstoel en ik kon hem zien door de glazen deur. Na de borden en een paar pannen keek ik naar Roas en mijn hart stopte eventjes met slaan..... Daar zat hij, snakkend naar adem, rood aangelopen en tranen in zijn ogen. Ik heb hem gelijk opgepakt en hij kreeg weer lucht, gelukkig!! Ik heb in die 2 seconden doodsangsten uitgestaan. Waarschijnlijk kwam het omdat hij zijn vingers zo ver in zijn mond duwde, dat ie ging kokhalzen en het niet helemaal goed ging. Nu betrap ik me er op dat ik, vooral s nachts, bij elk geluidje dat ik hoor ga kijken of hij nog ademt. En als klap op de vuurpijl heb ik al 3 nachtmerries gehad, en echt geen leuke!!! (nogal logisch bij nachtmerries).
De eerste was dat Roas bezeten was door de duivel, heel eng, en degene die daar verantwoordelijk voor was heb ik eigenhandig neergeschoten met een pistool. De tweede was dat Roas bij mijn moeder uit het raam van de eerste verdieping viel en ik uit het raam stond te schreeuwen. Op het eerste gezicht leek hij dood, maar gelukkig leefde hij nog en pakte ik m op en werd toen badend in het zweet wakker.
De derde was afgelopen nacht. Ik was ergens (geen idee waar) en Roas zat in een bad in zijn badstoel. Ik hoorde hem huilen en dacht: Oh ja, hij zit in bad. (ik laat hem echt nooit alleen in bad!!) Toen ik ging kijken had hij zich op zijn zij gedraaid en lag hij onder water. Ik pakte hem op en gelukkig begon hij weer te ademen en weer werd ik zwetend wakker.
Ik vertrouwde altijd op Roas, dat als er iets zou zijn dat hij het dan zou laten merken, maar opeens bedacht ik me na dat stik gebeuren dat als hij stikt of geen lucht krijgt, hij geen geluid kan maken. Ik voel me superuberverantwoordelijk en ik hoop dat deze nare nachten snel voorbij zijn!!
reacties (0)