Weer thuis na 2 dagen ziekenhuis!

Nou nou nou, het zit ons kleinste prinsesje niet mee!

Eerst die heftige bevalling met als gevolg een gebroken armpje en nu ineens dit!
Eergisteren werd het aanleggen ineens een stuk moeilijker...ik had al gezien dat ze een wit puntje op haar tongetje had en dacht al aan spruw. Maar 's nachts voelde ze ook ineens heel warm, temperatuur gemeten 38,4! Gelijk de huisartsenpost gebeld natuurlijk want ze was toen net 9 dagen oud!
Moest natuurlijk gelijk komen, midden in de nacht mijn buurmeisje wakker gebeld die gelukkig in mijn bed wou duiken om bij mijn andere dochtertje te blijven.
Eenmaal op de huisartsenpost werd bijna gelijk duidelijk dat we moesten blijven, ik raakte helemaal in paniek want ja, hoe moest ik dat allemaal doen?!
2 kindjes, allebei afhankelijk van mij. Gabryéla is in haar 2 jaar op aarde nog nooit bij me vandaan geweest en Lorena heeft mij ook gewoon constant nodig ivm borstvoeding! Uitgelegd aan de kinderarts daar, zij weet mijn situatie want ze was ook de dienstdoende kinderarts toen Lorena geboren werd. Ze kwam met de oplossing dat ik 's ochtends Gabryéla zou ophalen en we dan met zijn 3en in het ziekenhuis in 1 kamer mochten verblijven! Ik was zo blij met deze oplossing!
De hele dag hebben we in quarantaine gezeten, mochten de kamer absoluut niet af ivm verdenking RS-virus.
1e test was negatief en ze gingen hem later herhalen, gelukkig ook die negatief dus toen mochten we van de quarantaine af!
Er werd bloedgeprikt, urine afgenomen, kweekje gemaakt van het smetplekje onder haar gebroken armpje ( ze mag niet in bad en dat armpje zit vast aan haar lichaampje, dus schoonmaken is bijna onmogelijk!).
Alles was schoon!
Alleen de koorts bleef, vannacht zelfs 38,6!
En dat terwijl ze al 3 x daags paracetamol kreeg ivm haar gebroken armpje.
Dus vandaag weer bloedgeprikt, de ontstekingswaardes waren gelukkig gedaald ( was eerst 5 en nu 4 ) dus de kinderarts kwam haar weer even bekijken.
Ze vond haar goed alert, minder geprikkeld en ze maakte goede luiers en dronk ook beter. Wel heeft ze nog steeds koorts...
Ze mocht mee naar huis maar wel met een aantal strenge regeltjes...
Kraambezoek even afhouden, zo min mogelijk prikkels van buitenaf laten ervaren en MOCHT er toch bezoek komen moeten zij echt eerst de handen wassen en vervolgens met hypogeen de handen smeren. Om zoveel mogelijk bacterien te doden.

Zou dan nu eindelijk de roze wolk komen...ons kleine meisje mag nu toch ook eindelijk wel gaan genieten van haar leventje?!
Ze slaat zich er elke keer weer flink doorheen en is een echt vechtertje! Bikkelhard, met bloedprikken hoor je haar bijna niet en met een slangetje in haar neus brengen ook niet!
IK BEN TROTS OP MIJN MEISJE!
Op allebei! Want mijn oudste dochtertje heeft t super gedaan 2 dagen lang op een klein kamertje!