Bevallingsverhaal Lorena

Hallo dames,

even snel tussendoor!

Hier gaat alles supergoed, Lorena heeft haar armpje tijdens de bevalling gebroken maar dat had ik geloof ik al verteld.

Even kort het verhaal:

Eind
van de middag om half 6 de verloskundige gebeld, verteld dat ik wat
krampen had en ze kwam om 6 uur langs om te kijken. Had ik al 2-3
centimeter!
Om half 9 zou ze terugkomen...
Ik mijn vriendinnen opgetrommeld aangezien mijn man er helaas niet bij kon zijn en ze waren er allemaal heel snel!
De
weeën kwamen ineens heel heftig en werden toch best gevoelig dus om
half 8 heeft een vriendin van mij gebeld dat de weeën elke minuut kwamen
en wel heel heftig..
Verloskundige was er om 10 over 8 en ging gelijk voelen hoever het stond : 5 centimeter!
Toen
kreeg ik gelukkig telefoon, mijn man belde! Hij was helemaal
zenuwachtig en vroeg hoe het ging en heeft me flink wat moed
ingesproken..op het moment dat we ophingen braken spontaan mijn vliezen!
Toen
zagen we gelijk dat ons meisje in het vruchtwater gepoept had, ik moest
gaan liggen op bed en weer ging ze voelen en ik had 8 cm! Geloofde mijn
oren niet want nog geen 5 minuten eerder had ik 5 cm!
Toen 2 weeën opgevangen en weer gecheckt, 10 centimeter! Het echte werk kon beginnen!

Het
hoofdje kwam maar moeilijk...het bleek dat zen een sterrenkijkertje was
op het moment dat ze door het kanaal moest maar bij de geboorte van het
hoofdje keek ze netjes naar beneden. Helaas was er vanaf toen geen
beweging meer in te krijgen en moest ik gelijk op handen en knieën gaan
zitten. Daar ging de verloskundige met 2 HANDEN EN ARMEN helemaal in mij
om de weg vrij te maken...KNAK! We wisten toen nog niet wat het was en
ik kreeg het sowieso allemaal niet mee. Hierna werd ze snel helemaal
geboren, paars en slap en zonder gehuil.
Ik nog steeds op handen en
knieën gelukkig, kon niet zien hoe het met haar was. Ze werd meegenomen
naar de overloop en daar blijkt dat ze haar op de grond hebben gelegd en
met omgevingszuurstof hebben beademd. Haar apgarscore was eerst 4, toen
6 en toen 8. Ze heeft zichzelf netjes hersteld.
De knak die we hoorden, was helaas haar bovenarmpje! Dat was duidelijk te zien..
De ambulance werd voor haar gebeld en kwam met loeiende sirenes aan, dat was het moment dat ikzelf in paniek raakte.
Toen kreeg ik pas door wat er aan de hand was..

Gelukkig
doet ons lieve meisje het supergoed en mocht ze nog geen 12 uur na de
ziekenhuisopname al lekker mee naar huis! Haar armpje zit in een soort
sokje gebonden en 14 februari moeten we naar de fracturenpoli om een
fototje te maken en dan horen we wat er gebeuren gaat.

Nou, dit was het wel zo'n beetje...
De borstvoeding loopt als een tierelier en zij slaapt lekker tussen de voedingen! Heerlijk!

Liefs,
Bernadette Gabryéla en Lorena!