Oeps..
Oh, wat voel ik me verdrietig en schuldig.
Vanmorgen lekker samen met mijn meisje tot 7 uur op bed gelegen. Ze begint volgens mij verkouden te worden. Neusje zat wat vol dus de speen moest uit om te ademen.
Na het ontbijt gezellig samen spelen op de bank. Dit is inmiddels ritueel geworden en Sofia is dan helemaal blij en lacht keihard. Nu ging het vanmorgeb iets anders dan de andere dagen.
We waren aan het spelen, kietelen en lachen toen Sofia ineens aam de rol ging. Rustig terug gedraaid en mn lichaam bijgedraaid. Op het moment dat ik weer naar haar kijk, gaat alles in slow motion.
Ze rolt en rolt. En ineens.... bam! Lag ze op de grond. Gevallen op haar achterhoofdje. Direct gepakt en ze begon ook direct te huilen. Ze heeft een halfuurtje bij mij op schoot nog wat gelegen.
Oh, wat ben ik geschrokken. Stond ik daar, midden in de kamer, samen te huilen met mijn 8 maand oude baby. Dit is de eerste keer dat ze gevallen is of haar hoofd heeft gestoten.
Ik snap wel, ze valt straks veel vaker. Als ze straks gaat kruipen en lopen, zal ze nog vaak genoeg een blauwe plek oplopen of haar hoofd een keer stoten. Maar wat is zo'n eerste keer eng!
Nu samen nog wat bijkomen van de schrik en vandaag lekker rustig aan. Hopen dat ze niet gaat overgeven. Ze is alweer aan het lachen, dus ergens ben ik er wel gerust op.
Pff, leuk begin van de dag.
reacties (0)