Bah!

Dat is eigenlijk alles wat ik nu denk. Bah!
Wij hebben 3 katten en een hond, lekker huis vol! Nu komt de jongste elke morgen binnen, eet iets en gaat lekker bij de verwarming liggen. Vanmorgen was hij er echter niet. Ik had direct een raar gevoel, maar mede door manlief gewacht. Tussen de middag met de hond lopen, stappen naar buiten, ligt hij daar op een bankje. Hij kwam niet omhoog, zat ons met doffe ogen aan te kijken. Na het lopen weer bij de kat kijken, was nog niet weer verplaatst. En voor een jonge kat (11mnd.) is dat geen goed teken. Hem op de grond neer gezet, hij verzette geen stap. Z'n linker voorpootje hing een beetje aan z'n lijf, en hij zette er ook geen kracht op. Samen besloten de dierenarts te bellen. Die durfde het niet aan en stuurde ons direct door naar een dierenziekenhuis.
Daar werd hij goed bekeken. Hij gaf geen krimp, dus of hij er gevoel in had, kon de dierenarts niet zeggen. Toch maar röntgen laten maken, niks gebroken gelukkig! Maar ja, wat dan wel? Zij denkt, mede door het feit dat je die hele poot kunt aanraken en op kan drukken, dat de zenuw in de knel ligt. Nu moeten we over twee weken weer heen. Als hij die poot dan nog niet weer gebruikt, word het verder bekeken. De dierenarts denkt dat ze dan gaat denken aan amputatie. Oh, wat hoop ik dat hij door de medicatie dat we mee hebben gekregen aansterkt. Hij mag in die twee weken niet naar buiten.
Nu dus wachten tot hij wakker is, hij is kapot van de terugreis (strompelend) naar huis. Hij ligt lekker te slapen voor de verwarming. Als hij straks wakker is, kijken of hij wil eten en drinken.
Oh, kleine deugniet, wordt maar snel weer jezelf! Ga maar snel weer lekker achter de hond aan, lekker springen op de banken.
Ik voel me verschrikkelijk! Alleen het idee al dat hij straks met drie pootjes moet leren lopen, laat de waterlanders alweer vol lopen. Hoop echt dat hij binnen die twee week weer wat aansterkt en we over twee weken iets zekerder in die kamer staan.