gisteravond had ik het weer even zwaar te pakken,
zat te denken aan jake* aan hoe ik met oud &nieuw op bed lag en uit het raam keek.. ik wist toen al hoe het zou aflopen.. hij was nietsvermoedend aan het schoppen..
2 dagen lang nadat ik de eerste pil had genomen was hij zo druk dag en nacht aan schoppen, dat ik dacht man ga eens slapen, totdat ik me realiseerde dat hij over 2 dagen continu zou slapen..toen begon ik dus voor het eerst te hyperventileren kreeg geen lucht meer, kat kwam naar me toe gerend met de schrik in zijn ogen. Steeds als ik daaraan denk dat hij voor eeuwig nu slaapt breek ik weer ... net als gisteravond:(. Manlief wou me troosten maar ook dat kon ik niet verdragen wat haatte ik mezelf.. de eerste had ik 'vermoord' met mijn weeën, de andere heb ik zelf afgebroken, wat ik nooit had moeten doen..het voelt niet goed.. en dat zal het waarschijnlijk ook nooit voelen:(
wat als ik het niet had afgebroken:
had de baby pijn geleden, had mijn lichaam nog erger achteruit gegaan, was de baby tijdens de bevalling overleden etc etc.. dat weet ik ook allemaal wel.. mja het doet nog zoveel pijn:( hij was zo mooi.. daarvoor zat hij nog in mama s buik en dat werd abrupt verstoord zijn einde naderde, ipv wat het begin had moeten zijn:(.. wat wou ik graag dat hij weer terug me buik inging... ik wou niet dat het zo zou aflopen...
ik moet zijn as nog ophalen, ik kan het niet:(.. vind het zo moeilijk.. zo oneeerlijk :(
J<3 J always in my heart
reacties (0)