8 maanden verder

Het is inmiddels 8 maanden geleden dat Jaimy geboren is.. 

Mijn lichamelijke herstel gaat redelijk goed.. Mijn tenen en benen zijn nog steeds gerimpeld door het vele vocht wat ik toen vasthield..

Heb nog elke dag heeel veel pijn aan mijn ribben, ze denken dat het komt omdat mijn buik in zo een korte tijd enorm is opgerekt. 

van geen buik naar een buik van 8,5 maand in 1 maand tijd.. dan nog een hele grote baby voor 30 weken 2,5 kilo en 49 cm groot en heel veeel vruchtwater en vocht wat ik vasthield.. Lopen gaat iets beter kleine stukjes gaat prima maar loop ik iets langer dan tja heb ik veel pijn. (hoop dat dat ooit over gaat)

Nu ben ik ook weer 3,5 maand zwanger dus ja dat helpt niet mee met veel bewegen heb nu alweer last van bekken instabiliteit.

Er gaat geen dag voorbij dat ik niet aan Jaimy* denk, het was/is toch ons kindje, zo blij als ik toen in het begin van de zwangerschap was ben ik nu niet meer.. logisch ik weet nu dat een zwangerschap niet altijd onbezorgd is. En hebben dat ook ervaren.. Mensen snappen niet dat ik niet van deze zwangerschap geniet of zal gaan genieten, mijn gedachten zitten met elkaar in de knoop. Natuurlijk wil ik genieten mja wat als het weer mis gaat, wil me er niet aan gaan hechten en het weer verliezen... Ik zal gewoon niet van deze zwangerschap kunnen genieten wordt heen en weer geslingerd tussen het heden en verleden, en dat terwijl ik dacht dat we al uit waren gestapt uit die emotionele achtbaan, maar nee schijnbaar ging hij nog een rondje.. ik laat het allemaal over me heen komen.. dat is het beste

Een kindje verliezen is het ergste wat je kan overkomen, het hoort niet zo te zijn... het kindje hoort jou te overleven!

Zie alles nog heel vaak voor me, het ziekenhuis, de crematie (je was zo mooi!! ik wou je op dat moment gewoon mee nemen want je hoorde daar niet te liggen zo alleen je moest mee met pappa en mamma) Je lege kamertje.. de kleertjes die ik voor jou had gekocht, alles is van jou maar je broertje of zusje leent het als alles goed gaat ok?

Sommige dagen gaat het beter met pappa en mamma, andere dagen laten we beide een traantje... We hadden het zo graag anders gezien klein vechtertje..