Mijn buitenbaarmoederlijk avontuur

'Mevrouw, u bent zwanger, zo'n 6 tot 7 weken'

Ik kijk de arts van de Emergency Room vol ongeloof aan. Dat kan niet, zeg ik. Ik ben gewoon 24 dagen geleden ongesteld geworden.
Hij vraagt me nog wat voor voorbehoedsmiddelen we gebruiken. Mijn man en ik hebben niet eens gevreeen de afgelopen 3 weken, realiseer ik me. Em waarom zit ik dan hier bij spoedeisende hulp met ontieglijk veel pijn in mijn buik?
Mijn dokter stuurde me door naar het ziekenhuis, ze vermoedde een acute blindedarmontsteking. En nu zit ik alleen in het ziekenhuis - zwanger - en mijn man is nog onderweg.

Het begon de avond daarvoor. 's Avonds had ik me nog even gewassen, en plotseling kreeg ik enorm veel buikpijn. Ten hoogte van mijn baarmoeder. Het deed zoveel pijn dat ik daarna al snel moest overgeven, het koude zweet brak me uit en ik lag krom van de pijn. Mijn man sliep al, maar heb ik toch wakker gekregen. Na een uurtje - waarin hij wat symptomen googlede en vooral dacht dat ik voedselvergiftiging had - ging het wel wat beter en besloten we dat ik best even kon wachten tot een doktersbezoek de volgende dag.
Mijn dokter drukte even op mijn buik. Ja, het was erg gevoelig, en dus door naar het ziekenhuis met een vermoedelijke blindedarmontsteking. Er werd bloed afgenomen, er werden vragen gesteld, en mijn buik bleef maar opzwellen en pijn doen.
Daarna een uitgebreide echo - niets te zien. Mijn man was inmiddels wel op de hoogte, en net zo geschrokken over deze onverwachte zwangerschap. Maar de pijn was er nog steeds, en dat had nu prioriteit.
Ze stuurden me naar huis, ik was zwanger, er was een cyste geknapt en dat veroorzaakte de pijn. Mijn hcg was 3300, over 3 dagen moest ik terugkomen voor bloedtesten en nog een echo.

Ik was al twee keer eerder zwanger geweest, maar het had nooit zo'n pijn gedaan. Mijn jongste is 22 maanden. Drie dagen later maar weer naar de dokter...drie dagen zwanger - al ws het eigenlijk al 7 weken.

--- mijn zoontje is wakker, mijn telefoon is leeg, deel 2 volgt snel --