1ste trimester

Het 1ste trimester duurde lang.. waar ik er met mijn zoontje pas bij 9 weken achter kwam zwanger te zijn wisten we het nu al met 4 weken en 3 dagen.

Het 1ste trimester was er 1 met angst, onzekerheid en hoop.

Maandag 1 Juli kregen we voor het eerst te horen zwanger te zijn. Wat waren we blij!!
Al snel, 11 Juli was er donker bloedverlies. Dat is schrikken. In het ziekenhuis werd verteld dat 1 op de 3 a 4 vrouwen dit heeft in de eerste 12 weken. Zolang er geen krampen en stolsels bij waren was het niet echt zorgwekkend. Het was nog te vroeg voor een echo.
Oké je probeert dan wel een beetje vertrouwen te hebben maar echt natuurlijk voelt het niet.
Gezien zwanger middels IVF denk je aan een buiten baardemoederlijk zwangerschap en haal je je allerlei gekke dingen in je hoofd.

Bij 6 weken en 4 dagen (16 Juli) kregen we een echo en een prachtig kloppend hartje was te zien! Wauw! 😍 En we genieten weer!! Helaas voor korte duur...

Een dag later op 17 Juli, was er helder rood bloedverlies. Alsof de kraan open stond en waarbij maandverband noodzakelijk was. Het bloedverlies net als de angst heeft dagen aangehouden. Weer werd er gezegd dat dit niet persé hoefde te betekende dat het mis was. Je durft er niet meer in te geloven.
Inmiddels was seks ook een taboe geworden.

Bij 9 weken en 3 dagen kregen we weer een extra echo. Dit keer was niet alleen het hartje te zien maar ook luid en duidelijk te horen. En weer waren we in de wolken. 😊

10 weken en 3 dagen nog een echo, we kregen een verwijzing voor de uitleg betreft de NIPT.

Maar eerst gingen we heerlijk 15 dagen naar gran canaria. Heerlijke sfeer, lekker weer waardoor je meer open staat voor seks. Al die tijd had ik het niet gedurfd na het bloedverlies. Van het 1 kwam nu het ander maar o man man man. Het leek wel bij elke keer heftiger!!!
Dit keer zat alles onder het bloed. Het leek wel alsof er iemand vermoord was. Matrassen, dekbedden. Het stoomde langs me benen naar beneden, helderrood bloed en met stolsels. Nu wist ik het zeker. Dit was het kindje... 😔
Ergens denk je dit is al vaker gebeurd en elke keer was het goed.. maar je durft gewoon niet te geloven. De dagen erna hield ik me vast aan de zwangerschapskwaaltjes. Wat was ik blij als ik, misselijk opstond, spuugend boven de wc stond en me borsten pijnlijk en groot waren.

22 augustus, 11 weken en 6 dagen. We waren net 1 dag terug van vakantie en werden voor de uitleg van de NIPT en voor een echo verwacht. Wat was het kindje nu goed te zien, en zo beweeglijk al! Alles zag er tot zover perfect uit. De groei, alles wat te zien was, beentjes, armpjes, niertjes waren goed. Prachtig en zo uitgebreid was deze echo!!
Omdat papa er voor het eerste niet bij was heb ik een filmpje gemaakt, prachtig!! Uiteraard kreeg ik fotootjes mee en zoals wij thuis hadden besproken werd er een afspraak gemaakt voor het bloedprikken van de NIPT.

23 augustus was ik jarig en kreeg ik het allermooiste cadeautje wat ik me kon wensen, de magische 12 weken was bereikt!!