Zwanger worden, het begin...

Na een slopende tijd.... waardoor ik inmiddels een wrak was werden we op vrijdag 14 Juni om 8.00u. we in het ziekenhuis verwacht, de dag van de punctie was aangebroken.

Onder een verdoving via infuus werden er 6 blaasjes aangeprikt in het Jeroen Bosch ziekenhuis.
De punctie viel mee en was snel gebeurd. De arts en verpleegkundige stonden er zelf ook van te kijken.
Nadat ik weer helemaal helder was, reden we met het materiaal in eem speciaal verwarmimgskoffertje van het Jeroen Bosch ziekenhuis naar het Elisabeth TweeSteden ziekenhuis in Tilburg.
Daar kregen we te horen dat er 3 eitjes waren gevonden.
Als we niks zouden horen voor maandag 17 juni 12.00u. werden we die dag verwacht om 13.30u. voor de terugplaatsing

Spannende 3 dagen doorgekomen gingen we maandag weer richting Tilburg voor de terugplaatsing.

Daar aangekomen bleek 1 eitje al direct afgevallen te zijn, 1 eitje was die ochtend gestopt zich te delen. Gelukkig was er nog 1 eitje die geschikt was voor de terugplaatsing.
Dat er niets ingevroren kon worden was een teleurstelling.

Alle hoop op dat ene eitje gevestigd. Al was de hoop voor korte duur gezien we hier hoorde dat ik 3 dagen geleden had moeten beginnen met de vaginale capsules.
Helaas hadden we allebei begrepen dat dit pas na de terugplaatsing moest.
Een dag erna ook nog een verdoving gehad van de tandarts waardoor ik helemaal niet meer durfde te hopen.
Wat een hel was dat, vooral gehuild heb ik deze dagen.

Oké er ging dus van alles fout, en we stonden er dan ook in als; we weten nu hoe het wel moet en volgende keer gaat het helemaal goed.
Doordat we er zo in stonden waren de 2 wachtweken die na de TP kwamen goed te doen. Daarnaast hadden we afleiding, we gingen een paar dagen naar parijs en deden leuke dingen.

Toen de 2 weken bijna voorbij waren, werd het toch wel een beetje spannend. Alhoewel ik tegen mezelf bleef zeggen dat er van alles fout was gegaan en al aan een volgende puntie/TP dacht.

Op 1 Juli moesten we naar het ziekenhuis voor de evaluatie, ook werd er urine ingeleverd.
De arts liep uit waardoor we toch onzeker op de gang zaten. Eenmaal binnen werd de computer naar ons toegedraaid en kregen we de uitslag te zien.
Tot onze ongeloof, verbazing en vreugde stond daar:

DE URINE ONDERZOEK WIJST OP EEN ZWANGERSCHAP!!!

Was het geluk na al die tijd wachten dan toch aan onze kant...