Bekkeninstabiliteit

Bekkeninstabiliteit

Afgelopen weekend hebben mijn man en ik een druk maar gezellig weekend gehad. Het huishouden is in verband met m’n bekkeninstabiliteit soms echt te veel en hebben we afgelopen weekend over twee dagen verdeeld (m’n man een beetje meer dan ik).

Zaterdag hebben we ons eerste carnavalsfeestje weer gehad. Ondanks dat ik niet zo lang kan staan ben ik toch mee geweest. De gezelligheid wint het van m’n vermoeidheid en een lieve dame van de vereniging, de vrouw van onze prins, heeft steeds een barkruk meegesjouwd zodat ik overal steeds kon zitten. Zondagmorgen was m’n bekkenpijn niet meer dan anders.

Zondagmorgen heb ik nog even de konijnenkooi schoongemaakt en heb ik het beetje vaat nog even afgewassen (onze vaatwasser is 2 weken geleden kapot gegaan, dus nu maar even op de hand afwassen). Manlief heeft nog even het hele huis gestofzuigd. Opruimen, stoffen, kattenbak schoonmaken en een wasje draaien hebben we zaterdag al gedaan, dus het was niet zo veel meer.

Zondagmiddag heb ik samen met m’n moeder de trapkast uitgemest. Was een beetje een rommeltje geworden. Moeders heeft alles netjes neergezet en uit de kast gehaald en ik heb eigenlijk alleen op afstand aanwijzingen gegeven. Kan dus niet zeggen dat het echt belastend was voor m’n bekken.

Manlief heeft de hele dag drinken in geschonken en ’s middags met m’n vader twee planken in de berging opgehangen. Hierbij ben ik eigenlijk blijven zitten op de bank.

M’n vader heeft tussen de regenbuien door even de ramen aan de buitenkant gezeemd. Door schuifruimen kan boven alleen de ramen worden gezeemd met een lange stok van buiten of op een laddertje. Al met al was het volgens mij al ruim 2 jaar niet meer gedaan, dus hard nodig. M’n ouders hebben sinds vorige week een lange stok (4m) en daar wilde ik natuurlijk gelijk dankbaar gebruik van maken.

Ik wilde ook weer verder met de babykamer. Maar meer dan wat dozen weghalen (door paps) zoals het ledikant, de kinderwagen en dergelijke is er niet gedaan. Daar baalde ik wel van, want wilde graag de spiegel en het plankje opgehangen hebben. Dan hoeft erna alleen nog de loveseat naar boven en dan is het kamertje klaar. Manlief wil echter eerst de loveseat boven hebben alvorens hij de spiegel en het plankje op gaat hangen. Dit om zeker te weten dat alles staat waar het moet staan en de spiegel dus wel recht boven de commode hangt ed. Ik balen natuurlijk, maar kan hem ook geen ongelijk geven. Binnenkort de loveseat maar naar boven verplaatsen.

Verder kwam mijn oom en tante eind van de middag. Mijn tante gaat een stoelhoes maken voor de loveseat. De katten vinden het namelijk erg leuk om hun nagels er in te zetten en zetten ook graag hun tanden om de hoeken van de armleuningen. Een bank van nog geen 4 jaar oud, maar hij ziet er niet meer uit. Met een mooie stoelhoes willen we het dus in de babykamer zetten, zodat ik hier ’s nachts borstvoeding kan geven (als dit tenminste lukt). M’n tante heeft alle maten genomen en ook hierbij ben ik voornamelijk blijven zitten.

Stampot rauwe andyvie hadden we op het menu staan als avondeten. Op het kneden en kruiden van het gehakt na, heb ik ook hieraan niets gedaan. Paps en mams hebben het eten voor ons gemaakt. Een behoorlijke pan voor 8 man, dus best wat werk.

Na het eten heb ik m’n tante nog even de babykamer laten zien. Zij heeft voor de wieg drie jaar geleden ook nieuwe bekleding gemaakt. De wieg is van m’n ouders, maar de oorspronkelijke stof is een beetje op aan het gaan. De oudste van m’n nichtje, inmiddels alweer 2,5, heeft er ook in gelegen. M’n tante heeft voor haar dochter (en kleinzoon) nieuwe bekleding gemaakt, welke ook met de wieg weer mee gaat, de hele familie door.

Bij het zien van de wieg zag m’n tante echter dat ik twee stofjes door elkaar had gehaald. Een lint wat om de paal van de hemel moest en een lint voor bovenaan de hemel als strik. Ik kwam er al niet uit en was dus blij dat we het samen gelijk even goed hebben gedaan.

Het de bezichtiging van de babykamer zijn we weer naar de woonkamer gegaan en ben ik min of meer blijven zitten tot m’n ouders (en broertje en zusje) en oom en tante weer naar huis gingen. Ze gingen al lekker op tijd, dus manlief en ik hadden nog even tijd voor elkaar.

Om 22:30 vonden we het wel tijd om naar bed te gaan. Vanaf maandag weer een volle week werken. Manlief heeft voor het slapen gaan nog even een wasje in de wasmachine gedaan, zodat ik niet onnodig weer een trap op en af moest naar de zolder.

Eenmaal op m’n rug liggend op bed, merkte ik alweer dat ik toch weer te veel gedaan had. De pijn door m’n bekken en daarmee door m’n onderrug, bil, bovenbeen en zelfs in m’n linkerlies deed echt ontzettend zeer. Weer teruggefloten door m’n lichaam, maar had ik nu echt zo veel te veel gedaan. Ik heb eigenlijk anderen aan het werk gezet. Tuurlijk heb ik wel gelopen, gestaan en de trap op en af, maar dan wel zo min mogelijk naar mijn gevoel.

De pijn hield de hele nacht aan en heb haast niet geslapen van de pijn. Vooral het omdraaien was een ramp. Maandagmorgen had ik ook nog zo’n last met lopen en zitten dat ik m’n werkgever maar heb opgebeld en me ziek heb gemeld. Zowel maandag als dinsdag ben ik thuis geweest en vandaag ben ik dan weer gaan werken.

Zowel maandag- als dinsdagochtend ben ik na m’n ontbijt met een paracetamol weer terug m’n bed ingegaan. Helaas hielp dit niet, maar met voldoende rust merkte ik wel dat de pijn langzaam minder werd. Het lopen ging dinsdag al weer een stuk beter dan gisteren.

Gisteren, dinsdag, ben ik eerst eind van de ochtend gebeld door de arbodienst. Aardige vrouw die gewoon op basis van de standaardprocedure belde en dus ook niet wist waarvoor ik ziek was gemeld. Het hele verhaal gedaan en ze wenste de sterkte, een mooie zwangerschap en een fijne bevalling toe.

Vervolgens werd ik ’s middag door het uwv gebeld. Wat een secreet aan de telefoon. Ze liet me niet uitpraten en deed alsof ik me al gedeeltelijk afgekeurd liet verklaren of zo. Ze ging er al van uit dat ik in de ziektewet bleef en dat ik maar 6 weken voor de uitgerekende datum met verlof zou gaan. Ik heb haar even duidelijk gemaakt dat het gewoon weer m’n bedoeling is om te gaan werken, maar dat ik voor nu gewoon m’n rust nodig heb en dat ik het per dag aankijk. Hier dan ze dan eindelijk genoegen mee. Ze zou me vanaf vandaag al beter melden en als het niet ging, moest ik me maar opnieuw via m’n werkgever ziekmelden. Prima, dacht ik. Wat een rompslomp dacht ik, als het woensdag nog niet zou gaan, maar ja, het moet maar.

Vandaag gaat het lopen nog niet zo soepel en ben dus ook bang dat ik binnenkort echt hele dagen thuis zit. Maar wat niet gaat, gaat niet en ik moet dus meer naar m’n lichaam luisteren.

Al met al loop ik nu ook wat achter met het beantwoorden van m’n BB-mail. Dat probeer ik vandaag nog wat in te halen. Ik leefde thuis steeds op één verdieping. Slapen, douchen, aankleden ed op de eerste verdieping, vervolgens eten, tv kijken en drinken en dergelijke op de begane grond. De pc staat op de eerste, dus ben tussendoor niet op BB geweest om even te kijken. Behalve op m’n telefoon dan, maar dat typt niet zo makkelijk als op een pc.

Pff…heel verhaal, maar moest even m’n weekend met jullie delen.