Dag, lieve kat.

Toen wij op vakantie waren, kregen we al bericht van mijn broer dat onze kat enorm aan het vermageren was. Eenmaal terug thuis hebben we haar de volgende dag dan ook meteen naar de dierenarts gebracht. Vocht achter de longer, kwam daaruit. Nou, prednison en plaspillen mee naar huis en drie dagen later weer terugkomen. 

De medicatie sloeg niet aan. Eten deed ze niet meer en al gauw wilde er ook geen drinken meer in. Verzwakt zakte ze telkens door haar poten en de hele dag lag ze maar in het gras of op haar dekentje voor zich uit te staren. 'Ik ben bang dat we ons op het ergste moeten gaan voorbereiden,' vertelde mijn moeder me gisterochtend. Slik. Ik ben naast mijn kat in het gras gaan zitten en toen kwamen ook de eerste tranen. Toen ik haar even optilde, fluisterde ik in haar oor: 'Als je wil gaan, mag je gaan, hoor, liefie.'

Vandaag gingen mijn ouders weer met haar naar de dierenarts. Hoewel het niet zeker was of ze in zou worden geslapen, hield ik er wel sterk rekening mee. De laatste keer dat ik haar levend aanraakte, was toen ik haar in het vervoersmandje zette. Mijn ouders gingen met haar weg en ik speelde anderhalf Green Day album af op de stereo om me te kalmeren.

Twee uur later kwamen ze weer thuis. Mijn moeder met een behuild gezicht. Ik wierp een vlugge blik in het vervoersmandje en zag mijn lieve kat, Spicy, slap en stil liggen. Het was gebeurd. Ze is er niet meer. Met zijn vieren hebben we lang om het mandje gezeten en haar veel geaaid. Het is enigszins een opluchting dat ze dood is, want ik vond het veel erger om haar zo te zien lijden. Bovendien was de echte Spicy er eigenlijk al een tijdje niet meer. Ze wilde totaal niet meer aangehaald worden en dat is alles behalve hoe zij was. 

Mijn lieve knuffelkat, die ik vanochtend nog in het gras heb zien liggen toen ik uit mijn slaapkamerraam de tuin in keek, is er niet meer. Dat kleine kletskousje, dat mormel dat telkens weer bij je op schoot kwam liggen, dat stuk ondeugd dat stiekem naar boven sloop om vervolgens op je bed te gaan liggen. Zij, met haar kattenkusjes, kopjes en gespin, is er niet meer. En het doet zo'n pijn.

Vanavond begraven we haar in de tuin. We proberen nog zoveel mogelijk te genieten van de laatste aaitjes die we haar kunnen geven. Wat houden we veel van jou, lief meisje, en wat missen we je nu al. Tien jaar heb je bij ons gewoond (ze was wel ouder dan dat) en je was nu gewoon op.

Rust zacht, lieve Spicy.