Lieve Gijs

Lieve Gijs,

Na de dood van Spicy werd het al gauw leeg in huis. We hadden weer behoefte aan nieuw leven. Zo zijn we de site van het dierenasiel gaan afspeuren. 

Eerst viel ons oog op een rood katertje en daar hebben we ook snel naar gemaild met de vraag of we eens konden komen kijken. Echter kregen we de volgende dag een mailtje terug waarin stond dat de kater net een nieuw gezinnetje had gekregen. Jammer, maar helaas. Verder zoeken dan maar.

Al gauw viel mijn moeders oog op jou. Ze wilde ook heel graag een cyperse kat en dat was jij! We hebben gebeld met je pleeggezin en we mochten de volgende avond komen kijken, op donderdag. De uren leken voorbij te kruipen, maar uiteindelijk was het donderdag, acht uur 's avonds. Je vond ons wel wat eng en verstopte je achter de banken en kasten. De drukte die het drie jarige jongetje die bij jou in huis woonde maakte, maakte het ook niet makkelijker. Uiteindelijk kreeg de vrouw je te pakken. Even rustig zitten en aaien en je was zo gekalmeerd. Wij kregen je ook even op schoot en wat was je lief! Al snel was besloten dat jij deel zou gaan uitmaken van ons gezin. Op dinsdag had je een vaccinatie gehad en je moest nog tot vijf dagen daarna blijven, dus we mochten je op zondagochtend ophalen. 

In de dagen tussen donderdag en zondag hebben we veel over jouw naam nagedacht. Ik wilde Billie, Gijs of misschien Milo, mijn broer wilde Milo of Mischa, mijn ouders Mischa, maar nog liever Gijs. Met Mischa was ik het uiteindelijk wel redelijk eens en dat zou het eerst ook worden, maar mijn broer had door dat we alle drie toch liever Gijs dan Mischa hadden, dus paste hij zich aan; lief!. Nu heet je Gijs(je).

De dagen kropen voorbij, maar tijd staat gelukkig nooit stil. Vanochtend liepen mijn moeder en ik richting jouw huis. Het duurde weer even tot we je te pakken hadden, maar uiteindelijk zat je in het mandje. Onderweg heb je even zielig zitten miauwen, maar ging je al gauw lekker liggen. Eenmaal thuis gekomen durfde je eerst niet uit het mandje te komen en zodra je vond dat dat wel kon, vluchtte je onder de bank. Daar hebben we je twee uur lang even rustig laten zitten en toen vonden we het welletjes. Hup, bank aan de kant en even op schoot. Eerst stribbelde je lichtelijk tegen, maar al gauw vond je een lekker plekje dicht tegen me aan. 

Je bent nu nog best angstig. Als er een deur open gaat, duik jij in een hoekje van de bank, en van veel geluiden schrik je. We hebben maar een soort grot van een deken voor je gemaakt, zodat je niet steeds onder de bank vliegt. Gelukkig vind je dat een fijne plek. Aangehaald worden vind je wel erg fijn, al vind je het nog eng om van je plekje op te staan om bijvoorbeeld te eten. Ook slapen lijk je nog een beetje eng te vinden, ook al lig je wel veel met je oogjes dicht.

Zo heeft alles even zijn tijd nodig. Wen jij maar lekker aan de nieuwe mensen, geuren en compleet nieuwe omgeving. Wat een dag en avontuur moet dit voor jou geweest zijn. Hopelijk slaap je vanavond lekker.

Liefs,

Anna

 Gijs bij ons thuis.

 Gijs bij zijn pleeggezin.