Grote ogen en salesvrouwtjes

Vanavond zijn Bianca en ik naar Babypark in Kesteren geweest. Wij wonen in Arnhem, vanaf hier is het zo'n half uurtje rijden.

Babypark is één van de grotere winkels voor alles wat je voor baby's kan bedenken.  Het doel was allereerst om te kijken of de kinderwagen die wij in gedachten hebben de juiste keuze is, en daarnaast om eens goed rond te kijken wat er nog meer is en wat we eventueel nodig kunnen hebben.

Vanaf het moment dat we de auto uit stappen zie ik met elke stap haar ogen groter worden.  Ik ken die blik. Het is de blik als we voorbij een schoenwinkel lopen. De blik die ik zie als we bij de Coolcat in de buurt komen. Het is de blik die geld kost.


Het eerste wat we deden toen we binnen waren? Naar de wc. Ja, de blaas en baarmoeder moeten nu ruimte delen. Dat betekend steeds meer bezoeken naar het toilet.

Babypark is een grote zaak en ziet er heel erg netjes uit. Al van buiten kan je zien dat eigenaren hun best hebben gedaan om een hele mooie winkel neer te zetten. Ik vind details belangrijk en kom graag in winkels waar je goed geholpen wordt. Waar mensen nog hun best doen om uit te leggen waarom je bij hun moet kopen.  En als ik iets koop, dan heb ik graag het gevoel dat ik de allerbeste keuze heb gemaakt. Zo'n zaak is Babypark.

We komen niet om alvast spullen aan te schaffen. Het is ons eerste bezoek aan een dergelijke winkel en willen eerst ideeën opdoen. We hebben tenslotte meer dan voldoende tijd voor het zover is. Kinderwagens, babyboxen, kinderkamers, speelgoed en babykleding. Alles is er in diverse soorten en maten te vinden. Het zou gewoon moeilijk zijn om niet te slagen.


Bianca en ik waren vooral geïnteresseerd in de Maxi Cosi Mura 3. Ik vind 'm stoer en zij vind 'm praktisch. Wat wil je nog meer? Vrij snel kwam er een veel te vrolijk salesvrouwtje naar ons toe die uiteraard niets liever deed dan ons een duur product verkopen. Uiteraard was onze keuze de beste die we konden maken. Kleuren? Ja alles is mogelijk, wat jullie maar willen. Duidelijk probeert ze de aandacht van mijn vrouw erbij te houden en haar zoveel mogelijk te paaien. Die verkoopsters weten precies wie degene is die uiteindelijk bepaald. Als man wordt je in deze fase door veel mensen alleen maar als donor gezien. Je staat erbij maar je hebt je functie al vervuld. Nu is je taak om zware dingen te dragen, haar het leven 9 maanden lang zo makkelijk mogelijk te maken. Je bent dienaar, kok, schoonmaker, psycholoog. Je bent dokter, filosoof, je bent manusje van alles. Je bent precies datgene dat je vrouw nodig heeft om de zwangerschap zo prettig mogelijk te maken. Maar in de ogen van de kinderwagenverkoopster ben je slechts de donor.

Ze legt alles netjes uit, zoals hoe de kar superklein opgevouwen kan worden zodat ie zelfs in een Ford Ka mee kan. Dat het kinderzitje beide kanten op kan zodat je zelfs naar je kind kunt kijken tijdens het lopen. Wat er allemaal bij zit. Dat ze een actie hebben met een gratis Maxi Cosi als je het volledige pakket aanschaft.   "Hebben jullie nog vragen?" zegt ze. "Wat nou" vraag ik: "Als Ukkie aan het racen is geweest, en hij/zij heeft een lekkere band veroorzaakt? Voor de duidelijkheid, mijn schuld was het niet." Als ze van het lachen bekomen is heeft ze zelfs daar een antwoord op. Wij zijn er uit, dat wordt de wagen.