Controle

Gistermiddag was het zover. We mochten weer even in mijn buik spieken, kijken naar ons kleine meisje.
Mijn vriend zou om 14.00 uur wegrijden bij het werk, zodat we mijn dochter naar mijn zusje konden brengen en dan door naar het ziekenhuis, om daar om 15.20 uur te zijn. Vriend werd weer eens aan de praat gehouden en vertrok 10 minuten later dan gepland. Ik heb mijn dochter van school gehaald en thuis hebben we wat gedronken. Vriend kwam thuis en direct door. Tijdsnood op en top, en ik begon al aardig wat spanning te krijgen. Dochterlief bij mijn zusje gebracht en wij weer door. Was 20 minuten rijden naar het ziekenhuis, en wat duurde dat lang! We zouden, volgens navigatie, precies op tijd binnen zijn. Ik kon weer wat ademhalen en werd wat rustiger. En ja hoor, bij de eerste rotonde, een verkeer! De hele weg naar het ziekenhuis veel verkeer en het voelde alsof alles in één keer tegen ons was. Vriendlief werd wat geïrriteerd en ik begon weer gigantisch te stressen. Ik had ook het gevoel dat mijn bloeddruk skyhigh was en mijn hartslag abnormaal hoog. Uiteindelijk stonden we om 15.25 uur op de parkeerplaats. Snel naar binnen, voor hoever dat nog kan met mijn gewaggel, en aanmelden bij een automaat. Jeetje, alsof dat ding trage stroomvonken gegeten had. Het duurde zo lang, voor mijn gevoel. Uiteindelijk om 15.29 uur aangemeld, dus moesten ons melden bij de balie. Ja hoor, hebben wij weer. Ik was helemaal buiten adem, maar we mochten doorlopen. Werden direct in de spreekkamer geroepen. Wij hebben eerst netjes ons excuus aangeboden, dat we verlaat waren. Was allemaal geen probleem en ik mocht direct op de tafel gaan liggen.
Eerst een groeiecho. Stagiaire deed de echo en de verloskundige keek mee. Alles was goed gegroeid, ze zit nog steeds op de gemiddelde lijn. Haar hartje klopte weer onwijs goed en ze bewoog weer continue. Ze werd geschat op een 2700 gram. Ze heeft nog voldoende vruchtwater, dus alles was supergoed. Mijn bloeddruk werd gemeten. 100/65, netjes dus. En ik dacht nog wel dat deze onwijs hoog zou zijn. Ik gaf nog aan veel moe te zijn en last heb van mijn heupen/bekken. Ik zeg ook wel eens; met lopen voel ik me net een pinguïn en met omdraaien in bed een walvis. Ook voel ik regelmatig wat steken onder in mijn buik en in mijn kruis. Ik moet dan echt even stil staan. Ik ga er dus vanuit dat madam flink aan het indalen is. Ik moet weer vaker naar de wc, en heb minder last van maagzuur.
Nu heb ik over 2 weken weer een afspraak. Dan zit ik al op 38+2w. Door de corona is het nu dus niet elke week. De verloskundige zei zelfs; misschien is ze er dan al. Al met al was het een goede afspraak, al verliep deze nogal chaotisch.
Wij zijn weer in de auto gestapt, weer richting mijn zusje. Daar aangekomen was ze bezig met het avondeten. En zo raar als de dag al liep, zo ging het nog even door.
Mijn zusje en zwager hebben een onwijs lieve zwarte kat van 12 jaar oud. Deze is een paar weken geleden mishandeld, buiten. We weten niet door wie of waar. Hij had overal wondjes en zelfs in zijn bek had hij bloed. Bij de dierenarts werd het niet beter. Hij at niet en kreeg voeding met een spuit in zijn bek. Onwijs zielig en hij knapte maar niet op. Wij wilden aanstalten maken om weg te gaan, ging mijn zwager zijn telefoon. De dierenarts. Het ging helemaal de verkeerde kant op. Het beestje kon zich niet meer warm houden en kreeg amper zuurstof. Mijn zwager hing op en zakte door zijn benen. Wij hebben ze richting de dierenarts gestuurd, om afscheid te nemen. Wij bleven in hun huis, kinderen waren er ook en het eten stond op. Dus zij zijn met z'n tweeën naar de dierenarts gegaan. Een klein uurtje later waren ze er weer. Ze waren net te laat, hij had een paar minuten daarvoor zelf zijn laatste adem uitgeblazen. Alsof de grond dan even onder je voeten vandaan wordt getrapt.
Ik heb mijn ex gebeld, hij kwam onze dochter ophalen. Vriendlief en ik hebben bij mijn zusje en zwager gegeten en zijn rond 19.00 uur richting huis gegaan.
Jeetje, wat een middag vol emoties. Blij dat de kleine meid goed groeit en verdriet omdat de grote zwarte panter er niet meer is. Moet ook eerlijk toegeven, ik heb afgelopen nacht ook flink beroerd geslapen.
Vandaag lekker een dagje niks en dit weekend staat ook niks gepland. Wat huishouden doen en zorgen dat ik ga beginnen met mijn vluchttas.