Mijn broer.. Offtopic

Ik ben de laatste tijd veel afwezig geweest hier.
En ja ik heb het natuurlijk veel drukker als eerst.
Maar 1 van de grootste reden is dat ik gewoon ontzettend down ben.
Dit is misschien niet ook het juiste platform om te praten over dit, maar volgens mijn psycholoog moet ik van me afschrijven aangezien ik er niet over wil praten.
Ik heb geprobeerd in een schrift te schrijven maar ik kwam niet verder als 1 zin...

Het is een lang verhaal... Een soort slechte film waar ik in zit. En voorlopig kom ik er niet uit.
Je leest het weleens in de krant, ver bij je vandaan, bizar maar gelukkig niet dichtbij.
Maar ik.. Ik zit er midden in, met me handen in me haar. Me rug tegen de muur.
Het gaat om mijn broer. Mijn ooit zo lieve broer. Mij superheld, de persoon die in mijn ogen de slimste was op aarde met een charisma waar je u tegen zeg.
De persoon waar we nu allemaal doodsbang voor zijn...

Ik ben nog jong als mijn broer begint met drugs gebruik. Ik zal niet me hele jeugd hier neerleggen maar het was niet makkelijk. Mijn broer was zwaar verslaafd en altijd in de problemen vanwege aggresie problemen. Mijn ouders gingen eraan kapot en ik... Ik hing ertussen als een soort slechte lijm.
Maar er was toen nog hoop mijn broer kreeg een vriendin en werd vader. Een moment waar ik nu nog vaak aan terug denk. Ik mis die persoon die zo trots aan ons z'n pasgeboren baby'tje liet zien. Ik zie hem nog aan komen lopen door de gang met kleine R in z'n armen.
Het ging een aantal jaren goed met mijn broer. De jaren waarin zij 2 kinderen kregen. Ik heb zelfs nog een jaar bij mijn broer gewoond. Zo was hij, hij wilde alles en iedereen redden en vergat daarbij zichzelf. Hij runde het hele huishouden. Hij werkte zat op school, was een geweldige vader.
Helaas hield hij het niet vol en met zijn verleden greep hij snel naar de drugs. Zo kon hij er weer tegenaan. Een paar dagen niet slapen en doorgaan. Hij moest en zou slagen in alles. Maar het brak hem op...

Uiteindelijk kreeg hij losse handjes en zijn hij en z'n ex uit elkaar gegaan. Het begin van heel veel ellende en angst. Hij kwam weer in contact met z'n criminele vriendjes.
Sloeg mensen zomaar in elkaar, kwam vast te zitten en daarna weer vrij. Ondertussen werd zijn woede steeds erger en heftiger. Inmiddels waren zijn kinderen weggehaald.
Zijn huis weg, baan kwijt alles kwijt en hij leefde ergens op straat. Werd meerdere malen opgepakt met drugs en wapens. En toch kwam hij elke keer weer vrij.. Het is heel leuk als je meerdere krant berichten leest op Facebook die over jou broer gaan. En iederen z'n mening erover heeft

Mijn ouders probeerde hem in de tussen tijd aan alle kanten te helpen. Maar zoals ik al eerder zei z'n woede werd steeds groter. Tot ik 2 jaar terug werd gebeld. Mijn vader, mij lieve vader die net te horen kreeg dat hij copd heeft. In elkaar geslagen. Helemaal bont en blauw.
Geloof me ik heb alles geprobeerd om ervoor te zorgen dat mijn broer niet meer bij m'n ouders kwam. Maar toen begon de angst. Het bedreigen en het stalken. Mij ouders moesten dit betalen, że moesten buigen voor hun eigen kind uit angst...
Kan je je dat voorstellen? Je eigen kind? Ondertussen werd me broer opgepakt voor het 4 keer door rood rijden en rijden onder invloed. Z'n rijbewijs is al jaren terug afgenomen. Daarna heb ik bijna met hem gevochten... Je zou er maar rijden met je kinderen en zo iemand rijdt je aan... Mja Nederland. Foei niet doen en klaar.

De angst bij mijn ouders werd heel groot en het dreigen werd steeds heftiger. Ik treed niet teveel in details maar het werd echt heftig. Alle instanties wisten ervan en niemand deed iets. Niks. Mijn vader had inmiddels binnen en buitenhuis camera's opgehangen. In huis! Omdat me broer continu in brak en binnenkwam. En hun daar bedreigde of mishandelde.

En toen 2 maanden terug, mijn moeder belt me ze zaten op het bureau. Eindelijk hebben ze aangifte gedaan en de politie gebeld na de zoveelste keer dat het fout is gegaan. Eindelijk waren ze dapper genoeg om die stap te nemen. Maar mijn broer staat bekend als extreem gevaarlijk en de politie deed er een halfuur over om te komen. Dit omdat de ME aanwezig moet zijn en een politiehond.
Mijn vader die zo doodsbang was voor mijn broer had een wapen gekocht via, jawel mij broer. Expres omdat hij wilde dat hij wist dat hij dat had.
in het halfuur dat mijn ouders (die gevlucht waren naar de buren omdat mijn broer me vader probeerde te wurgen) heeft hij het wapen geladen en onder z'n bed gelegd....en dus heeft mijn vader 4 dagen in de gevangenis gezeten.
Omdat die rot instanties geen reet deden en mijn vader doodsbang was moest hij vastzitten. Zonder raam zonder klok zonder iets.

We zijn nu 2 maanden verder en mijn vader is niet meer zichzelf. Hij is paranoïde. Heeft een camera in z'n slaapkamer opgehangen. Heeft sloten op elke slaapkamer deur gedaan. Zegt continu hoe bang hij is. Ik ben mijn vader en moeder kwijt. Door mijn broer.
Eind januari komt mijn broer weer vrij en hij heeft gezegd dat zodra hij vrij is hij ze gaat vermoorden. Ondertussen zitten z'n criminele vriendjes mijn ouders nu te stalken. Staan aan de deur, rijden achter że aan ect. M'n ouders hebben een alarmknop gekregen van de politie.
Ze mochten zelfs de beveiligingscameras aansluiten op het kantoor zodat ze directe verbinding hadden maar dat wilde me moeder niet ivm haar privacy... En ik ben weer ertussen. Ik kan niks alleen afwachten totdat het fout gaat. Want fout gaat het zeker.
Mijn broer althans... Mijn lieve broer, mijn superheld mij beste vriend die bestaat niet meer. Deze slechte schaduw van hem is gevaarlijk... En het is slechts een kwestie van tijd..

Dit is niet het hele verhaal maar wel het meeste. Ik merk aan mezelf sinds hij vast zit en ik een soort van 'rust' heb ik heel down ben. Ik hou me sterk voor mijn ouders en m'n jongens. Maar vanbinnen ben ik zo moe. Zo kapot. Continu die angst voor een telefoontje dat wat met 1 van m'n ouders is gebeurd. Me ouders zo kapot zie gaan en niks kunnen doen. Het vreet aan me. Ik kan er niet over praten want hoe raar dat misschien ook klinkt ik gun me broer dat niet.
Maar ja ik mis hem.. Ik mis me ouders. Ik ben alleen. Ze zijn er nog, maar ik ben alleen.