What a day!!
's Morgens wordt Danila altijd tegen 9 uur wakker maar blijft stil, vermaakt zich met haar handje waar ze op sabbelt, ze weet dat wij om 9 uur haar kamertje binnen wandelen om haar eruit te halen. Haar dag begint dan met een enorme brede lach op haar gezicht, heerlijk! Ook voor paps en mams, die hebben 's ochtends nog nooit zoveel gelachen als voorheen.
Tot afgelopen zaterdag.....het was stil in haar kamertje en om 9 uur deden we de deur open. Ze zag ons, de lipjes gingen langzaam omlaag, onderste lipje vouwde zich dubbel en daar kwam het, een enorme huil. Niets voor haar! Gelukkig trok ze al snel bij maar het zat me niet helemaal lekker. We hadden met mijn schoonouders geregeld dat ze daar zou logeren en zondag eind van de morgen zouden we haar weer ophalen. Dus toch zo gezegd zo gedaan, ze was immers best weer vrolijk.
Daar is het goed gegaan, ze had 's avonds wel weer haar huiluurtje gehad maar dat hoort bij haar.
Zondagavond zou mijn moeder oppassen omdat wij uit eten zouden gaan.
Net na de hoofdmaaltijd belde mijn moeder, enigszins paniekerig, dat Danila van onder naar boven onder de diarree zat en niet stopte met huilen.
Omdat ze de dagen ervoor ook al steeds aan de diarree was geweest maakte ik me daar niet zoveel zorgen om, maar vond het eerder zielig voor mijn moeder die er op dat moment alleen voor stond. Ik ben dus gelijk naar huis gegaan en daar aangekomen had er inderdaad een poepfestijn plaatsgevonden.
Maandag begon redelijk goed, de lach was er 's morgens weer en ze hield zich goed, tot de 2de fles, helemaal mis! De hele dag heeft ze gehuild, 's avonds kreeg ze rode vlekken in haar gezicht en zelfs een kleine beetje over haar hele lichaampje. Op een gegeven moment deed ik mijn vinger overdwars in haar mondje en ze "beet" zo hard in mijn vinger dat ik er verbaasd van was, als er tandjes hadden gezeten waren ze er dwars doorheen gegaan! Er kwam zelfs een oergeluidje uit dat kleine keeltje. Op dat moment toch maar 's even gekeken of er tandjes doorkwamen, maar niets te zien..... Koorts had ze niet, een beetje verhoging 's middags, maar 's avonds was dat weer normaal. Ze heeft de hele dag halve flesjes gedronken.
De volgende dag, gisteren dus, zouden we naar Arnhem gaan, familie.
Omdat ze gisterochtend weer helemaal vrolijk was zijn we gegaan, mijn moeder en ik.
Daar aangekomen ging het mis. Zodra de fles er kwam raakte ze volledig in paniek na de eerste 2 slokjes. Gieren, brullen en totaal overstuur,we zaten een beetje met onze handen in het haar. Diarree kwam weer opzetten en mijn tante vertelde dat haar zoontje dezelfde symptonen had op die leeftijd en een gaatje in zijn middenrif had. Ik weet, mijn oma had het vroeger ook. Drinken uit de fles deed dan zeer.
Op een gegeven moment was het zo erg dat ze niet meer te troosten was en heeft mijn tante de spoeddienst van de artsenpraktijk gebeld. Wij moesten natuurlijk ook weer een reisje naar huis maken dus er werd geadviseerd toch maar even langs te komen.
Daar aangekomen zat mevrouwtje lachend in haar maxi cosi, ik begon 'm al te voelen.......
Binnen bij de dokter is ze eens goed onderzocht. Longetjes goed, hartje goed...alles was gewoon goed, ze zag er ook erg gezond uit.
Ze zat natuurlijk even weer te lachen naar de dokter, want tja, dat is best grappig allemaal natuurlijk, samen met mama en oma de hort op, zo kom je nog ergens he!
Tot de dokter met een lichtje in haar mondje keek.........
"zie je dat, daar komt een tandje door....en meerdere......."
Ik: rood
Oma: rood
Danila: lachen
Tja........
Nu moet ik zeggen, het was me het dagje wel, maar achteraf ben ik blij dat ik gegaan ben, ik was gerust....je weet het nooit met zo'n klein baby'tje, ze kunnen je niets zeggen. Voor hetzelfde was het wél wat anders geweest, dan had ik het mezelf nooit vergeven dat ik niet was gegaan.
En als "verse" moeder heb ik er natuurlijk ook weer wat van opgestoken.......toch......? hehe
reacties (0)