De titel slaat op het feit dat ik de laatste paar weken zo enorm terug verlang naar mijn kleine, pasgeboren M....
Het lijkt wel of ik nu des te meer besef hoe snel (te snel) die periode voorbij is gegaan!
Geloof het of niet, maar M. zijn wieg lag al 2 maanden netjes uit elkaar gehaald en opgeruimd in de kast, maar vorige week heb ik hem, met goede smoes van 'op onze kamer is het minder warm', weer in elkaar gezet...
M.ace een paar keer erin gelegd (past overigens nog zat), maar met m'n gezonde verstand hem gewoon in zijn eigen, veilige en vooral vertrouwde bedje laten slapen, maar ohhh! Wat wil ik hem graag naast me hebben slapen, zoals de eerste weken, ohh, wat zou ik graag nog even dat pasgeboren lijfje slapend op mijn buik hebben liggen...
Pff, erg hè?!
Ach... 'Het zullen de hormonen wel zijn', hihi! (Mag ik nog zo'n 3 weken officieel als excuus gebruiken ;-)!
Liefs, Xx
reacties (0)