Gedicht die ik gisteren heb voorgelezen...

Lieve mama,

Wat ben ik toch ontzettend blij en vreselijk trots dat jij mijn moeder bent,
Jij bent degene die mij door en door kent!

Ik kan niet in woorden uitdrukken hoe belangrijk jij voor me bent en hoeveel ik van je hou,
Jij bent degene waar ik al mijn hele leven op bouw.

We hebben in ons leven als gezin veel doorstaan en meegemaakt,
Maar toch heeft geen van ons ooit afgehaakt.

Als gezin staan wij altijd heel erg sterk en slaan we ons overal doorheen,
En nooit staan wij ook maar even alleen.

We dachten aan het begin van dit jaar dat we alleen maar erop vooruit zouden gaan,
Maar al in maart was dit hele gevoel en dit hele idee compleet van de baan.

10 maart 2011 zal ons voor altijd bij blijven staan,
Voor de derde keer met een griepje naar de huisarts en dezelfde dag nog met de diagnose kanker naar huis gaan.

Alles stortte in op die ene donderdag in maart,
Zoveel al in je leven meegemaakt en het zeker niet altijd makkelijk gehad, jij en wij allemaal waren volledig van de kaart!

Jij en ik zijn altijd twee handen op één buik geweest,
En dat jij zo ziek werd en dat ik jou kwijt zou gaan raken, is waar ik altijd zo voor heb gevreest!

Samen hadden wij altijd veel dromen en plannen, zeker als ik ooit zwanger mocht zijn,
Moeder worden was altijd al mijn grootste droom en dus daarmee ook die van jou en het leek ons zó ontzettend fijn!

Van de één op de andere dag kregen we, als donderslag bij heldere hemel, te horen dat jij nog maar kort bij ons zou mogen zijn,
Toen ik in die periode, na bijna 2 jaar, plots toch spontaan zwanger bleek te zijn waren we blij, maar deed het tegelijkertijd nu zo ontzettend veel pijn.

Veel van onze dromen zijn in duigen gevallen,
Wat een emoties, verdriet, en pijn die ons overvallen.

Maar lieve mama, dit kleine mannetje is een groots wonder,
Wij kunnen al niet meer zonder, en ik weet, voor jou is hij héél erg bijzonder.

Jij weet als enige hoe zijn naam zal zijn,
Dat vond je moeilijk en je wilde het zó graag vertellen, maar je vond dit geheim ook ontzettend fijn.

Het doet me zoveel pijn dat je hem nooit zal gaan zien en dat ik hem nooit in je armen zal kunnen leggen,
Dat doet me zoveel verdriet, dat kan ik niet eens uitleggen.

Maar lieve mam, jij en ik weten allebei dat hij jou zeker zal kennen,
Wij zullen hem veel over jou vertellen, hem mooie foto´s laten zien en vertellen hoeveel liefde jij in je had en hoe je iedereen altijd met jou warmte kon verwennen!

Je bent zo bijzonder en zo ontzettend belangrijk voor mij, ik kan het niet vaak genoeg zeggen en niet goed genoeg in woorden uitdrukken,
Ik probeer het ook maar niet, want ik weet dat dat me toch niet gaat lukken.

Ik weet dat jij weet wat ik denk en voel,
En dus ook precies weet wat ik nu bedoel.

Maar jeetje mam, wat heb jij tot het eind een dappere strijd gestreden,
En dapper was je, want klagen wilde je niet, maar wij weten dat je écht ook hebt geleden!

Je hebt met je dappere strijd een enorme indruk op mij, maar ook op veel andere mensen gemaakt,
Je bent altijd, maar zeker de afgelopen periode, iemand geweest die mensen raakt!

Jij was altijd al ´de mevrouw van de Hema´ en in de afgelopen maanden zijn we als gezin bijna beroemd geworden op het terras van de Hema,
Hoe ziek en hoe intens moe je ook was, een kopje koffie daar, moest altijd in het dagelijkse schema!

Je hebt in de tijd dat je ziek was altijd gezegd dat het voor jouw gevoel afgelopen is als je je kopje koffie bij de Hema niet meer kon drinken, daarom deed je het, soms tegen beter weten in, elke dag lekker toch,
En jeetje, wat heb je iedereen versteld doen staan, want donderdagavond, de avond voordat je stilletjes hier wegging, zat je er nog!

Lieve lieve mama, na al je dappere vechten hoop ik zo dat je nu eindelijk rust hebt en niet meer hoeft te vechten,
In mijn hart zal je ALTIJD bij mij zijn en ik zal me altijd, écht altijd aan jou blijven hechten!

Ik hou van je en ga je zo ontzettend missen!

Dag lieve mama…